Examination of value element in landscape analysis

Yıl 2022, Cilt: 7 Sayı: 2, 57 - 63, 29.04.2022

Çiğdem Bogenç Banu Bekci

Öz

The study is based on the evaluation of a project subject given to designer candidates with the spiritual approaches of the designers. Using the principle of “value”, which is one of the basic design elements of the subject given to them, the designers have developed two different field analysis models (colored and non-coloured) by evaluating the field analysis for the study area with spiritual approaches. The aim of the study is to embody the abstract ideas required from the designers and to approach the field analysis used in the first stage of landscape architecture projects from a different conceptual perspective. In the field analysis approaches discussed in this direction, it has been observed that designers often emulate nature, while it is seen that they can easily transfer their spiritual approaches to design. As a result, it has been seen that the spiritual approach of individuals can be combined with the project design education given in landscape architecture education, and that “imitation of nature and individual originality” can be used together in their designs.

Anahtar Kelimeler

Basic Design, Value Element, Spiritual Approach

Peyzaj analizinde değer elemanının irdelenmesi

Öz

Çalışma, tasarımcı adaylarına verilen bir proje konusunun tasarımcıların sahip olduğu tinsel yaklaşımlar ile değerlendirilmesi üzerine kurgulanmıştır. Tasarımcılar kendilerine verilen konuyu temel tasarım elemanlarından biri olan “değer” ilkesini kullanarak çalışma alanına yönelik yapılan alan analizini tinsel yaklaşımlarla değerlendirerek iki farklı alan analiz modeli (renkli ve renksiz) geliştirmişlerdir. Çalışmada tasarımcılardan istenilen soyut düşünceleri somutlaştırarak peyzaj mimarlığı projelerinin ilk aşamasında kullanılan alan analizine farklı bir kavramsal açıdan ele almalarıdır. Bu doğrultuda ele alınan alan analizi yaklaşımlarında tasarımcıların doğaya sıklıkla öykündüğü gözlemlenirken sahip oldukları tinsel yaklaşımlarıda rahatlıkla tasarıma aktarabildikleri görülmüştür. Sonuç olarak bireylerin sahip olduğu tinsel yaklaşımının hem peyzaj mimarlığı eğitiminde verilen proje tasarım eğitimi ile birleştirebildikleri hem de tasarımlarında “doğaya öykünme ile bireysel özgünlük” ün bir arada kullanılabilecekleri görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Temel Tasarım, Değer Elemanı, Tinsel Yaklaşım, Alan Analizi, Design, Field Analysis

Kaynakça

• ALTINTAŞ, O. (2007). Sanat Eğitimi ve Çağdaş Türk Resminde Nü. Ankara: Sur Yayınları.
• ARNHEİM, R. (1969). Visual hinking. Berkeley:MA: MIT Press.
• BOGENÇ, Ç. (2020). A Studio Experience in Basic Desıgn. Current Researches in Architecture and Engineering Sciences. Iksad Publishing House. ISBN: 978-625-7687-10-2. s:23-35.
• BOUCHARENC, C.G. (2006). Research on Basic Design Education: An International Survey. International Journal of Technology and Design Education, (16):1-30.
• COOPER, R. (2019). Design Research – Its 50-year Transformation. Design Studies, (65):6-17.
• GÜNEŞ, S., & KESTİ, H. (2018). Katılımcı Tasarımın Felsefi Kökenlerine Dair Bir Soruşturma ve Hartmann’ın Yeni Ontolojisi, Sanat Tarihi Dergisi, Aralık, 193-209.
• DEMİRKAN, H. (2010). From theory to practice opinions. In A.Williams, M. J.Ostwald, & H. H.Askland (Eds.), Creativity, design and education. Theories positions and challenges, 56–59.
• DİNO GÜRSEL, İ. (2012). Creative Design Exploration by Parametric Generative Systems in Architecture. METU Journal of Faculty of Architecture, 29(1):207-224.
• ERSOY, M. (2016). Kentsel Planlama Kuramları, İmge Kitabevi Yayınları, ISBN: 978-975-533-521-6, 440s.
• FİEDLER, J., & FEIERABEND, P. (2000). Bauhaus, Berlin: Published by Konemann.
• FROMM, E. (2004). Çağdaş Toplumların Geleceği, Arıtan Yayınevi, ISBN:9789757582298, 144s.
• FRY, T. (1999). A New Design Philosophy: An Introduction to Defuturing, ISBN:0868407534 9780868407531, Published by University of New South Wales Press Ltd. Sydney 2052, 304p.
• LEACH, N. (2009). Digital Morphogenesis, Architectural Design, 79(1), 33-37.
• LESTER, D. (2013). Measuring Maslow’s Hierarchy of Needs. Psychological Reports, 113(1), 15-17.
• LOVE, T. (2000). Philosophy of Design: A Metatheoretical Structure for Design Theory. Design Studies, (21):293–313.
• NAS, H. (2015). Şiir Sanatında “Soyutlama ve Einfühlung”-Sezai Karakoç Örneği, Yeni Türk Edebiyatı Dergisi, 11, Nisan, 91-95.
• POTTEIGER, M., & PURINTON, J. (1998). Landscape Narratives: design practices for telling stories (New York & Chichester), 3-5.
• SARIOĞLU, G. (2016). Temel Tasarım Eğitimi: Bir ders planı örneği. Planlama, 26(1): doi: 10.5505/planlama.2016.52714.
• SAUSMAREZ, M. (1964). Basic Design: The Dynamics of Visual Form. A Studio Vista/Van Nostrand Reinhold art paperback, 16-42.
• SILBERNAGEL, J. (2005). ‘Bio-regional patterns and spatial narratives for integrative landscape research and design’, in From Landscape Research to Landscape Planning: aspects of integration, education, and application, ed. B. Tress (New York), 107–18.
• RANJAN, M.P. (2005). Lessons from Bauhaus, Ulm and NID: Role of Basic Design in PG Education, DETM Conference at the National Institute of Design, Ahmedabad.
• TOKMAN, L. Y. (1999). Researching the effects of computer technology on architectural undergraduate education, doctoral thesis, Yıldız Technical University Department of Architecture, Architecture Program in Computer Environment, İstanbul, 74-75.
• TUNALI, İ. (2020). Tasarım Felsefesi. Mak Grup Medya Pro. Rek. Yay. A.Ş. ISBN: 978-625-44420-5-6, 170s.
• YARDIMCI, İ., & GÜVENÇ, D. (2016). The Position of Balance as a Design Principle in Ceramics Art. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(3).
• YANG, X., CHENG, P. Y., LİN, L., HUANG, Y. M., & REN, Y. (2019). Can an integrated system of electroencephalography and virtual reality further the understanding of relationships between attention, meditation, flow state, and creativity? Journal of Educational Computing Research, 57 (4), 846–876.