Örgütsel İletişime Birey Cephesinden Bakış: Çalışanların Bireylerarası İletişim Becerilerinin Performans Algılarındaki Rolü

Yıl 2021, Cilt: 3 Sayı: 2, 139 - 152, 29.07.2021

Eylem Şimşek

Öz

Bu çalışmada çalışanların bireylerarası iletişim becerilerinin bireysel performans algılarına katkısının belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemi İstanbul’da kurumsallaşmış özel bir hastanede çalışan 74 doktor/hemşiredir. Eksik veriler ve uç yanıtlayıcılar çıkarılarak toplam 68 katılımcının verisi analiz edilmiştir. Bireylerarası iletişim becerileri ölçeği (Korkut, 1996) ve bireysel performans ölçeği (Borman ve Motowidlo, 1993; Beffort ve Hattrup, 2003) veri toplama araçlarıdır. Nicel paradigma kapsamında betimsel model, ilişkisel model, karşılaştırmalı model kullanılmıştır. İletişim becerileri ölçeğinin Korkut (1996)’un çalışmasındaki gibi tek boyutlu olduğu belirlenmiştir. Verilerin analizi sonucu, çalışanların iletişim becerileri ve performans değerlendirmelerinin olumlu eğilimde olduğu tespit edilmiştir. İletişim becerileri ile bireysel performans (r= .335, p≤.01), görev performansı (r= .285, p≤.01) ve bağlamsal performans (r= .348, p≤.01) arasında anlamlı ve güçlü ilişkiler bulunmaktadır. İletişim becerileri sırasıyla bireysel performanstaki varyans değişiminin %11.2’sini, görev performansında % 8..1’ini ve bağlamsal performansta %12.1’ini açıklamaktadır. İletişim becerilerinin en çok bağlamsal performans üzerinde etkili olduğu belirlenmiştir. Performans hedefine ulaştıran seçme, yerleştirme, eğitim faaliyetlerinde iletişim becerilerine odaklanılması ve söz konusu becerilerin geliştirilmesi önemlidir.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel iletişim, iletişim becerileri, bireysel performans, bağlamsal performans, sağlık sektörü

Kaynakça

• Abdurrahman, N.H. (2018) The effect of interpersonal communication skills and work motivation on performance of marketing employee. International Journal of Engineering & Technology, 7 (2.29), 190-195.
• Akıncı, Z. B. (1998). Kurum kültürü ve örgütsel iletişim. İstanbul: İletişim.
• Akyürek, R. (2002). Kurumsal iletişim yönetimi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Baker, K. A. (2002). Organizational communication. Chapter 13. http://www.au.af.mil/au/awc/awcgate/doe/benchmark/ch13.pdf.
• Bart van den Hooff & Jan A. de Ridder, (2004). Knowledge sharing in context: The influence of organizational commitment, communication climate and CMC use on knowledge sharing. Journal of Knowledge Management, 8(6), 117 – 130.
• Beffort, N. & Hattrup, K. (2003) Valuing task and contextual performance: Experience, job roles, and ratings of the importance of job behaviors. Applied H.R.M. Research, 8, (1), 17-32.
• Borman, W.C. & Mottowidlo, S.J. (1993) Expanding the criterion domain to include elements of contextual performance” içinde Schmitt N. ve Borman W.C. (eds.) Personnel Selection in Organizations, San Francisco: Jossey Bass., 71-98.
• Boseman , G. & Phatak, A. (1989). Strategic management: Text and cases. New York: Wiley.
• Biryanto, S , A. V., Matindas, K., & Sarma, M. (2018). The Influence of Communicatio n Skills Toward Job Performance of The State Civil Apparatus. Jurnal Studi Pemerintahan, 9(3), 393-419.
• Campbell J. P., Wise, L. L., & Mc Henry, J. (1990). Identifying optimal predictor composites and testing for generalizabilty across jobs and performance factors. Personnel Psychology, 43, 355-365.
• Campbell J.P., Wise, L.L. ve Mc Henry, J. (1990) Identifying optimal predictor composites and testing for generalizabilty across jobs and performance factors. Personnel Psychology, 43, 355-365.
• Cross, R., & Cummings, J. N. (2004). Tie and network correlates of ındividual performance in knowledge-intensive work. Academy of Management Journal, 47(6), 928-937.
• Den Hartog D.N., Boon C., Verburg R.M., & Croon M.A. (2013). HRM, communication, satisfaction, and perceived performance: A cross-level test, Journal of Management, 39(6), 1637-1665.
• Egan, G. (1994). Psikolojik danışmaya giriş. Akkoyun F. (Çev), Ankara: Form Ofset.
• Entezari, A. (2014). Explain destructive role of organizational silence and ways out of this matter. Advances in Natural and Applied Sciences, 8(7), 857-862.
• Erkuş, A. & Günlü, E. (2009). İletişim tarzının ve sözsüz iletişim düzeyinin çalışanların iş performansına etkisi: Beş yıldızlı otel işletmelerinde bir araştırma. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 20(1), 7-24.
• Eroğluer, K. (2011). Örgütsel iletişim ile iş tatmini unsurları arasındaki ilişkiler: kuramsal bir inceleme. Ege Akademik Bakış, 11(1), 121 -136.
• Fletcher, D. & Watson, T. (2007) Voice, silence and the business of construction: Loud and quiet voices in the construction of personal, organizational and social realities, Organization Articles, 14(2), 155-174.
• Gürüz, D. & Eğinli, A. T. (2008). İletişim becerileri, anlamak- anlatmak-anlaşmak. Ankara: Nobel.
• Johansson C. (2007). Research on Organizational communication: The case of Sweden. Nordicom Review, 28 (1) 1,93-110.
• Jui, C., Colin, S. ve JungUao, H. (2006). Organization communication, job stress, organizational commitment, and job performance of accounting professionals in Taiwan and America. Leadership & Organization Development Journal, 27(4), 242 – 249.
• Karabey, C.& Karcıoğlu, F. (2008). Yöneticilerin İletişim Tarzı ile Çalışanların İş Performansı, İş Tatmini ve Rol Belirsizliği Arasındaki İlişki. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3(2), 25-42.
• Karakoç, N. (1989). Örgütsel iletişim ve örgütsel zaman arasındaki ilişkiler. Kurgu Dergisi, 6, 81-90.
• Karakurum, M. (2005). The effects of person-organization fit on employee job satisfaction, performance and organizatıonal commitment in a Turkish public organization. Unpublished Master Thesis, Ankara: METU.
• Karcıoğlu, F., Timuroğlu, K. & Çınar, O. Örgütsel iletişim ve iş tatmini ilişkisi. Yönetim, 20(63), 59-76.
• Korkut, F. (1996). İletişim becerilerini değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi: Güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi , 2(7), 18-23.
• Korkut-Owen & Bugay (2014). İletişim becerileri ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 51- 64.
• Kurtyılmaz, Y. Öğretmen adaylarının saldırganlık düzeyleri ile akademik başarıları, iletişim ve problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Lee, J. (2001). Leader-member exchange, perceived organizational justice, and cooperative communication. Management Communication Quarterly, 14(4), 574-589.
• Nwabueze, U., & Mileski, J. (2018). Achieving competitive advantage through effective communication in a global environment. Journal of International Studies, 11(1), 50-66.
• McLaughlin, M. (1992). Employability skills profile: What are employers looking for?(Report 81-92-E). Ottawa, ON: Conference Board of Canada.
• MEB. (2012). Halkla ilişkiler ve organizasyon hizmetleri: Örgüt iletişimi. ttp://www.megep.meb.gov.tr
• O’Neil, H.F., Allred, K. & Baker, E. (2014). Review of workforce readiness theoretical frameworks. In H.F O’Neil (ed) Workforce readiness: Competencies and Assessment, New York: Lawrence Erlbaum.
• Örücü E & Kanbur, A. (2008). Örgütsel-yönetsel motivasyon faktörlerinin çalışanların performans ve verimliliğine etkilerini incelemeye yönelik ampirik bir çalışma. Hizmet ve Endüstri İşletmesi Örneği, Yönetim ve Ekonomi, 15(1), 85-97.
• Pettit, J.D., Goris, J.R. & Vaught, B. C. (1997). An examination of organizational communication as a moderator of the relationship between job performance and job satisfaction. International Journal of Business Communication, 34(1), 81-98.
• Postmes, T. (2003). A social identity approach to communication in organizations. In Social Identity at Work. Developing Theory for Organizational Practice. 81-99 (Eds. S.A.Haslam, D.V.Knippenberg, M.J.Platow, N. Ellemers). Newyork: Psychology Press.
• Proctor, C. (2014). Effective organizational communication affects employee attitude, happiness, and job satisfaction. Unpublished master thesis. Utah, USA: Southern Utah University.
• Snyder, R.A. & Morris, J.H. (1984). Organizational communication and performance. Journal of Applied Psychology, 69(3), 461-465.
• Şimşek, E. (2011). Örgütsel iletişim ve kişilik özelliklerinin yaşam doyumuna etkileri. Yayımlanmamış doktora tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Tanrıverdi, H., Adıgüzel, O. & Çiftçi, M. Sağlık yöneticilerine ait iletişim becerilerinin çalışan performansına etkileri: Kamu hastanesi örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 11(1), 101-122.
• Tutar, H., Yılmaz, M. K. & Erdönmez, C. (2005). İşletme becerileri grup çalışması. Ankara: Nobel.
• Uçar, S. & Kızılaslan, H.A. (2017) Örgütiçi İletişim Becerilerinin İşgören Performansı Üzerine Etkileri. International Journal of Cultural and Social Studies (IntJCSS), 3(2), 180-194.
• Yenen, V.Z., Öztürk H. & Kaya, Ç. (2014). The effects of organizational communication on organizational commıtment and an application. Australian Journal of Business and Management Research 4(3), 9-23.