Takım Çalışması ve Çatışma Yönetiminin Algılanan Bireysel Performans Üzerindeki Etkisi

Yıl 2022, Cilt: 4 Sayı: 1, 64 - 90, 24.01.2022

Begüm Al

Öz

Bu çalışmanın amacı, ekip çalışması ve çatışma yönetiminin algılanan bireysel performans üzerindeki etkisini belirlemektir. Bazı endüstriler daha fazla ekip çalışması gerektirirken diğerleri ise bireysel çalışmayı gerektirebilir. Bu doğrultuda bu çalışmada sektörel farklılıkları belirlemek üzere sektör karşılaştırması yapılmıştır. 5 farklı sektör seçilmiştir. Seçilen sektörler: Perakende, bilgi teknolojisi, bankacılık ve finans, tekstil ve imalattır. Sonuçlar, işyerlerinde ekip çalışmasının oldukça etkili olduğunu ancak işyerlerindeki çatışma yönetiminin katılımcılar tarafından iyi olarak algılanmadığını göstermiştir. Regresyon analizi sonuçları ise toplam takım çalışması ölçeğinin iş performansı üzerinde olumlu ve istatistiksel olarak anlamlı bir etkiye sahip olduğunu göstermiştir. Bu çalışmada sonuçlar arasında sektörel fark olduğu da ortaya çıkmıştır. Örneğin bilgi teknolojisi alanında çalışan katılımcıların takım çalışması algısı diğerlerine göre daha yüksektir. Ayrıca bankacılık ve finans alanında çalışanların örgütsel çatışma algısı diğerlerine göre daha yüksektir. İş performansı açısından değerlendirildiğinde imalat ve perakende sektöründe çalışanların performans algılarının diğer sektörlerde çalışanlara göre daha yüksek olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Çatışma Yönetimi, Takım, Takım Çalışması, İş Performansı

The Effect of Teamwork and Conflict Management on Perceived Individual Performance

Öz

This study focuses on the effect of conflict management and teamwork on individual performance. Since some industries require teamwork and some does not, sector comparison is also utilized in this study and following five sectors were selected to be compared: retailing, information technology, banking and finance, textile and manufacturing. According to findings, teamwork in workplaces is considered as highly effective however, conflict management in workplaces is considered as not good among the participants. Regression analysis results showed that “total teamwork” scale has a positive and statistically significant effect on job performance. Sectoral differences was also discovered in this study. For example, teamwork perception of the participants working in the information technology was found as higher compared to those working in other sectors. It was also discovered that the participants working in the banking and finance industry tend to have a more negative perception of organizational conflict compared to others. From the job performance perspective, it was found that the performance perceptions of employees in manufacturing and retailing sector are higher compared to those working in other sectors.

Anahtar Kelimeler

Conflict Management, Teams, Teamwork, Job Performance

Kaynakça

• Açıkalın, A. (1999). İnsan Kaynağının Yönetimi Geliştirilmesi, PegemA Yayınları, Ankara.
• Akgün, A.E., Keskin, H. ve Özdemir, M. (2004). “Geçici (ephemeral) takımlarda amacın açıklığı, hızlı bilgi yayılımı ve takım performansı arasındaki ilişkiler”, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, (3-4), 299-316.
• Aksu, G. (2012). “Takim liderinin çalişanlarin motivasyonu üzerindeki etkisi: çağri merkezi incelemesi”, Akademik Bakiş Dergisi, 32, 1-21.
• Aktaş, H. ve Şimşek, E. (2014). “Örgütsel sessizlik ile algılanan bireysel performans, örgüt kültürü ve demografik değişkenler arasındaki etkileşim”, Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, (28), 24-52.
• Aldrich H. (1971). “Organizational Boundaries and Inter-organizational Conflict”, Human Relations, 24(4), 279-293.
• All Answers Ltd. (2018). Conflict Resolution Strategies and Styles. https://ukdiss.com/examples/productivity-and-efficiency-for-organizational-goals.php?vref=1. Erişim tarihi: 11.01.2021
• Amason, A.C. and Sapienza, H.J. (1997). “The effects of top management team size and interaction norms on cognitive and affective conflict”, Journal of Management, 23(4), 495-516.
• Ataman, G. (2002). “Takım çalışması: mobil iletişim sektöründe bir örnek olay incelemesi”, Journal of İstanbul Kültür University, 2, 87-96.
• Baltaş, A. (1997). Ekip Oluşturma ve Geliştirme El Kitabı, Remzi Kitabevi, İstanbul.
• Barutçugil, İ. (2004). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, Kariyer Yayıncılık, İstanbul.
• Becerikli, S.M. (2013). “Takım çalışmaları ve verimlilik ilişkisi: karar alma süreçlerinin etkinlik kazanmasında liderin rolü”, Verimlilik Dergisi, 3, 93-116.
• Borman, W.C. and Motowidlo, S.J. (1993). Expanding the Criterion Domain to Include Elements of Contextual Performance, Personnel Selection in Organizations, Jossey-Bass, New York.
• Borman, W.C., White, L.A. and Dorsey, D.W. (1995). “Effects of ratee task performance and interpersonal factors on supervisor and peer performance ratings”, Journal of Applied Psychology. (80), 168-177.
• Bose, S., Oliveras, E. and Edson, W.N. (2001). “How Can Self-Assessment improve the quality of Healthcare?”, Operations Research Issue Paper 2(4).
• Büte, M. (2011). “Etik iklim, örgütsel güven ve bireysel performans arasındaki ilişki”, Atatürk Üniversitesi İ.İ.B. Dergisi, 25(1), 171-189. Çetin, C. (2009). Liderlik Stilleri, Değişim Yönetimi ve Ekip Çalışması, İstanbul Ticaret Odası Yayınları, İstanbul.
• Cohen, S.G. and Bailey, D.E. (1997). “What makes teams work: group effectiveness research from the shop roor to the executive suite”, Journal of Management, 23(3), 239-290.
• Darling, J.R. and Walker, E.W. (2001). “Effective conflict management: use of the behavioral style model”, Leadership & Organization Development Journal, 22(5), 230–242.
• Díaz-Vilela, F.L., Rodríguez, N.D., Isla-Díaz, R., Díaz-Cabrera, D., Hernández-Fernaud, E. and Rosales-Sánchez, C. (2005). “Relationships between contextual and task performance and ınterrater agreement: are therea any?”, Plos One, 10(10), 1-3.
• Donnollen, A. (1998). Takım Dili, Çev. O. Akınhay, Sistem Yayıncılık, İstanbul.
• Donohue, W.A. and Kolt, R. (1992). Managing Interpersonal Conflict, Sage Publications, Newbury Park.
• Eren, E. ve Gündüz, H. (2002). “İş çevresinin yaratıcılık üzerindeki etkileri ve bir araştırma”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 5, 65-84.
• Eren, E. (2020). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, 17. Baskı, Beta Yayıncılık, İstanbul.
• Eroğlu, U. (2003). “İnsan kaynakları yönetiminde yeni yönelimleri hazırlayan iki güç: sanal organizasyonlar ve stratejik tabanlı düşünce”, İş, Güç, Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 3(2).
• Fındıkçı, İ. (1999). İnsan Kaynakları Yönetimi, 3. Baskı, Alfa Yayınları, İstanbul.
• Hellriegel, D., Slocum, Jr. J.W. and Woodman, R.W. (1989). Organizational Behaviour, 5th Edition, West St.Paul, New York.
• Huber, R.K., Eggenhofer, P.M., Römer, J., Sebastian, S. and Titze, K. (2007). “Effects of individual and team characteristics on the performance of small-networked teams”, The International C2 Journal, 1(1), 113-144.
• İlhan, A. ve İnce, E. (2015). “Takim çalişmasi ve takim etkinliğini belirleyen faktörlerin ölçülmesi: Gaziantep Üniversitesinde bir uygulama”, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(1), 127-152.
• İnce, M., Bedük, A. ve Aydoğan, E. (2004). “Örgütlerde takım çalışmasına yönelik etkin liderlik nitelikleri”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 423-446.
• Jehn, K.A. and Mannix, E.A. (2001). “The dynamic nature of conflict: A longitudinal study & quot”, Academy of Management Journal, 44(2), 238-251.
• Katzenbach, R. ve Douglas, S. (1998). Takımların Bilgeliği; Yüksek Performanslı Organizasyonlar Yaratmak, Çev. N. Muhallimoğlu, Epsilon Yayınları, İstanbul.
• Keçecioğlu, T. (2005). Takım Oluşturmak, 2. Baskı, Alfa Yayınları, İstanbul.
• Koçyiğit, S. (2014). Ekip çalışması ve temel öğeleri, York University, Türkiye Temsilciliği, İşletme Bölümü.
• Luthans, F. (1998). Organizational Behaviour, Irwin/McGraw-Hill, New York.
• Madalina, O. (2016). “Conflict management, a new challenge”, Procedia Economics and Finance, 39, 807-814.
• Mayer, C.-H. and Louw, L. (2012). “Managing cross-cultural conflict in organizations”, International Journal of Cross-Cultural Management, 12(1), 3–8.
• Parker, G.M. (2003). Team Players and Teamwok: New Strategies for Developing Successful Collaboration, John Wiley & Sons, New York.
• Pondy, L. (1967). “Organizational Conflict: Concepts and Models”, Administrative Science Quarterly, 12(2), 296–320.
• Pondy, L. (1992). “Reflections on Organizational Conflict”, Journal of Organizational Behavior, 13(3), 257-261.
• Rahim, M. A. (1983). “A measure of styles of handling interpersonal conflict”, Academy of Management Journal, 26(2), 368-376.
• Rahim, M.A. (2001). Managing Conflict in Organizations, 3rd Edition, Quorum Books, Westport.
• Robbins, S.P. and Judge, T.A. (2009). Organizational Behavior, 13th Edition, Pearson Prentice Hall, New Jersey.
• Schmidt, S. and Kochan, T. (1972). “Conflict: Toward Conceptual Clarity”, Administrative Science Quarterly, 17(3), 359-370.
• Şehitoğlu, Y. ve Zehir, C. (2010). “Türk kamu kuruluşlarında çalışan performansının, çalışan sessizliği ve örgütsel vatandaşlık davranışı bağlamında incelenmesi”, Amme İdaresi Dergisi, 43(4), 87-110.
• Shields, J.L. and Hanser, L.M. (1990). “Designing, planning and selling project A”, Personnel Psychology, 43(2), 241-245.
• Staiculescu, A.R. and Mina, S. (2009). “Building conflict competent teams creating high performance in organizational behavior”, The International Conference on Economics and Administration, University of Bucharest, Romania, 502-509.
• Sümer, C.H. (2000). “Performans değerlendirmesine tarihsel bir bakış ve kültürel bir yaklaşım”, Türk Psikoloji Dergisi, 57-90.
• Tschannen, M. (2001). “The effects of a state-wide conflict management initiative in organization”, American Secondary Education, 29, 3.
• Turkalj, Z., Fosic, I. and Dujak, D. (2008). “Conflict management in organization”, Interdisciplinary Management Research, 4, 505-515.
• Zehir, C. ve Özşahin, M. (2008). “Takım yönetimi ve takım etkinliğini belirleyen faktörler: savunma sanayinde Ar-Ge yapan takımlar üzerinde bir saha araştırması”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(2), 266-279.