Obez Kişilerde Tıkanırcasına Yeme Ataklarının Şiddetinin Azaltılması

Yıl 2022, Cilt: 5 Sayı: 2, 259 - 266, 31.08.2022

Mehmet Cenk Belibağlı

https://doi.org/10.36516/jocass.1152333

Öz

Amaç: Çalışma, Adana Şehir Eğitim ve Araştırma Hastanesi Obe-zite Merkezi Eğitim Programına kayıtlı Obez kişilerde tıkınırcasına yeme bozukluğunun şiddetindeki değişimi analiz etmeyi amaçla-mıştır.
Yöntemler: Çalışma, kesintili bir zaman serisi tasarımına sahip, tek kollu, prospektif, yarı deneysel bir çalışmaydı. Dahil edilme kriter¬leri, eğitim için merkeze kayıtlı olmak, 18-65 yaş arasında olmak, vücut kitle indeksi (VKİ) 30'a eşit veya üzerinde olmak ve tıkınır¬casına yeme bozukluğuna sahip olmaktı. Tıkanırcasına yeme bo¬zukluğu değerlendirme (BEDE) formu, yalnızca DSM-5 Tıkanırca¬sına yeme bozukluğu (BED) tanısı ve şiddet kriterleri kullanılarak yapılandırılmış bir formdu. İlerleme kaydı, bir doktor, diyetisyen, psikolog ve fizyoterapistin uyguladığı haftalık bir müfredatı ve aylık bireysel toplantı verilerini içeriyordu.
Bulgular: BEDE raporları, son değerlendirmede 65 hastanın BED tanısının altında puan almasıyla önemli bir gelişme gösterdi. Epi-zotlardaki iyileşme açısından cinsiyetler arasında fark yoktu. Mev¬cut çalışma, yaklaşık 80 saat süren yirmi haftalık eğitimden sonra hastaların daha az atak bildirdiğini gösterdi.
Sonuç: Tedavi arayan obez hastalarda tıkınırcasına yeme atakları-nın şiddetini azaltmak için eğitimin etkili olduğu düşünülebilir.

Anahtar Kelimeler

obezite, tıkınırcasına yeme bozukluğu, kilo verme

Mitigating the Severity of Binge Eating Episodes in Obese Individuals

Öz

Aim: The study aimed to analyze the change in the severity of binge eating disorder in obese individuals registered to the Adana City Training and Research Hospital Obesity Center training program.
Methods: The study was a single-arm, prospective, quasi-experimental study with an interrupted time-series design. Inclusion criteria were having registered to the center for training, age between 18 to 65 years, a body mass index (BMI) equal to or over 30 and having binge eating disorder. Binge eating disorder evaluation (BEDE) was a structured form exclusively using DSM-5 binge eating disorder (BED) diagnosis and the severity criteria. The progress record included a weekly curriculum that a physician, dietitian, psychologist administered, and the physiotherapist and the monthly individual meetings data.
Results: The BEDE reports showed a significant improvement, with 65 of the patients scoring below the BED diagnosis at the final evaluation. There was no difference between the genders regarding improvement in episodes. The current study showed that after twenty weeks of training that lasted for approximately 80 hours, the patients reported fewer episodes.
Conclusions The training could be considered efficacious for reducing the severity of binge eating episodes in obese patients seeking treatment.

Anahtar Kelimeler

obesity, binge eating disorder, weight loss

Kaynakça

• 1. American Psychiatric Association, American Psychiatric Association, editors. Diagnostic and statistical manual of mental disorders: DSM-5. 5th ed. Washington, D.C: American Psychiatric Association; 2013. 947 p.
• 2. Qian J, Hu Q, Wan Y, Li T, Wu M, Ren Z, et al. Prevalence of eating disorders in the general population: a systematic review. Shanghai Arch Psychiatry. 2013;25:212–23.
• 3. Bulik CM, Kleiman SC, Yilmaz Z. Genetic epidemiology of eating disorders: Curr Opin Psychiatry. 2016;29:383–8.
• 4. Dakanalis A, Riva G, Serino S, Colmegna F, Clerici M. Classifying Adults with Binge Eating Disorder Based on Severity Levels: Severity of Binge Eating Disorder. Eur Eat Disord Rev. 2017;25:268–74.
• 5. Linardon J. Meta-analysis of the effects of cognitive-behavioral therapy on the core eating disorder maintaining mechanisms: implications for mechanisms of therapeutic change. Cogn Behav Ther. 2018;47:107–25.
• 6. Waller G, Schmidt U, Treasure J, Murray K, Aleyna J, Emanuelli F, et al. Problems across care pathways in specialist adult eating disorder services. Psychiatr Bull. 2009;33:26–9.
• 7. Leavey G, Vallianatou C, Johnson-Sabine E, Rae S, Gunputh V. Psychosocial barriers to engagement with an eating disorder service: a qualitative analysis of failure to attend. Eat Disord. 2011;19:425–40.
• 8. Eaton CM. Eating Disorder Recovery: A Metaethnography. J Am Psychiatr Nurses Assoc. 2019;107839031984910.
• 9. Vall E, Wade TD. Predictors of treatment outcome in individuals with eating disorders: A systematic review and meta-analysis: Erratum. Int J Eat Disord. 2016;49:432–3.
• 10. Evans SR. Clinical trial structures. J Exp Stroke Transl Med. 2010;3:8–18.
• 11. Price P, Jhangiani R, Chiang I. Research Methods in Psychology. 2nd ed. BCCampus; 2015. 135–141 p.
• 12. Sedgwick P, Greenwood N. Understanding the Hawthorne effect. BMJ. 2015;351:h4672.