Amaç: Kırım-Kongo kanamalı ateşi (KKKA), ülkemizde endemik olarak görülen ve mortalite ile sonuçlanabilen bir hastalıktır. Bu çalışmada, ilimizdeki KKKA olgularının klinik ve epidemiyolojik özellikleri incelenmesi amaçlanmıştır.
Materyal ve Metot: İlimizde 2021-2024 yılları arasında tanı alan 92 erişkin KKKA olgusu retrospektif olarak incelenmiştir. Bu hastaların demografik, klinik ve laboratuvar verileri ile hastalığın coğrafi ve mevsimsel dağılımı incelenmiştir.
Bulgular: KKKA tanısı alan 92 hastanın yaş ortalaması 52.7±14.9 idi. Hastaların %53.3’ü erkekti. Hastaların büyük çoğunluğunda kene teması öyküsü, çiftçilik ve hayvancılık öyküleri mevcuttu. Halsizlik, ateş ve kas-eklem ağrısı en sık şikayetlerdi. Sıklık sırasına göre Şebinkarahisar, Alucra ve Çamoluk ilçelerinden olgular olduğu belirlendi. Nisan ayında başvuruların başladığı ve yıl içinde dağılımının Ağustos ayında sonlandığı görüldü. Olguların çoğunluğunun Mayıs, Haziran ve Temmuz aylarında başvurduğu belirlendi. Tüm hastalar içerisinde üç hastada (%3.3) mortalite gelişti.
Sonuç: Giresun ilinde KKKA olguları, özellikle kırsal bölgelerde yaşayan ve tarımsal faaliyetlerle uğraşan bireylerde yoğunlaşmakta olup, hastalık belirgin bir mevsimsel dağılım göstermektedir. Bölgedeki vaka yoğunluğu, halk sağlığı önlemlerinin bu ilçelerde yoğunlaştırılması gerektiğini ortaya koymaktadır. Çalışma bulguları, KKKA’nın bölgesel yayılımını anlamada ve koruyucu stratejilerin geliştirilmesinde katkı sağlayabilir.
Aim: Crimean-Congo hemorrhagic fever (CCHF) is an endemic disease in our country that can result in mortality. This study aimed to investigate the clinical and epidemiological characteristics of CCHF cases in our province.
Methods: A retrospective analysis was conducted on 92 adult CCHF cases diagnosed in our province between 2021 and 2024. The demographic, clinical, and laboratory data of these patients were evaluated, along with the geographical and seasonal distribution of the disease.
Results: The mean age of the 92 patients diagnosed with CCHF was 52.7±14.9 years. Of the patients, 53.3% were male. The vast majority had a history of tick exposure, farming, or animal husbandry. The most common symptoms were fatigue, fever, and muscle-joint pain. The majority of the cases were reported from the districts of Şebinkarahisar, Alucra, and Çamoluk, in that order. Cases began to appear in April, with distribution throughout the year ending in August. Most cases were admitted in May, June, and July. Mortality occurred in 3 patients (3.3%).
Conclusion: CCHF cases in Giresun Province are predominantly seen in individuals living in rural areas and engaged in agricultural activities, with a marked seasonal distribution. The concentration of cases in specific districts indicates the need to intensify public health measures in these areas. The findings of this study may contribute to understanding the regional spread of CCHF and to the development of preventive strategies.
The study was approved by our institution's Ethics Committee with the decision number and date 16.04.2025/22.
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Bulaşıcı Hastalıklar, Klinik Mikrobiyoloji |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 26 Mayıs 2025 |
| Kabul Tarihi | 8 Eylül 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 8 Sayı: 3 |