Spor Yöneticilerinin Tesis Yeterliği ve Yer Bağlılığı Arasındaki İlişki

Yıl 2024, Cilt: 7 Sayı: 1, 26 - 36, 29.04.2024

Taha Akyıldız , Muhammet Kusan , Soner Çankaya

https://doi.org/10.55142/jogser.1315019

Öz

Bu araştırmanın amacı, spor yöneticilerinin tesis yeterliliği ve yer bağlılığı düzeylerini bazı demografik bilgiler açısından incelemek ve bu iki özellik arasındaki ilişki ortaya koymaktır. Çalışmada betimsel nitelik taşıyan ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Samsun ilinde kamu kurumlarında görev yapan 161 spor yöneticisi oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak, katılımcıların sosyo-demografik bilgi durumlarını ortaya koymak amacıyla 7 soruluk kişisel bilgi formu, Ayar ve ark. (2022) tarafından geliştirilen ‘Yer Bağlılığı Ölçeği’,’ ve Çetin ve ark. (2020) tarafından geliştirilen ‘Spor Tesis Yeterliliği Ölçeği’ kullanılmıştır. Çalışmada, ölçek toplam puanlarının cinsiyet, medeni durum, mezuniyet fakültesi ve yaşadığı yere göre farklılık gösterip göstermediği Student t test, eğitim durumu ve gelir düzeyine göre farklılık gösterip göstermediği ise Tek Yönlü Varyans Analizi ve Tukey çoklu karşılaştırma testi ile belirlenmiştir. Ayrıca, katılımcıların yaşı, yer bağlılığı ve spor tesis yeterliği ölçeği toplam puanları arası ilişki Pearson korelasyon katsayısı ile belirlenmiştir. Çalışmada cinsiyet, mezun olduğu fakülte, yaşadığı yer ve gelir düzeyine göre spor yöneticilerinin spor tesis yeterliliği ve yer bağlılığı toplam puan ve alt boyut toplam puanları arasında anlamlı bir farklılık tespit edilemezken; medeni durum ve katılımcıların yaşına göre spor tesisi yeterliliği ve yer bağlılığı arasında anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Bekâr yöneticilerin yer bağlılığı ve spor tesis yeterliliği toplam puanı evli yöneticilere göre daha yüksek çıkmıştır. Ayrıca araştırma sonuçları katılımcıların yaşları arttıkça yer bağlılığının da arttığını göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

Spor yöneticisi, tesis yeterliliği, yer bağlılığı

Kaynakça

• Aksoy Y, Çakıcı HA, Karakuş K. (2023). Gençlik merkezi üyelerinin yer bağlılık düzeylerinin incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 8(1), 106-115.
• Aksoy, Y. (2018). Spor Genel Müdürlüğüne bağlı spor tesislerinin çağdaş işletmecilik anlayışı ve uygulamaları açısından değerlendirilmesi. Doktora tezi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Ayar, H., Durhan, T. A., Karaküçük, S. (2022). Yer bağlılığı ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Electronic Journal of Social Sciences. 21(81), 229-241.
• Bergsgard, N. A., Borodulin, K., Fahlen, J., Hoyer-Kruse, J. Ve Iversen, E. B. (2017). National Structures for Building and Managing Sport Facilities: A Comparative Analysis of the Nordic Countries. Sport in Society, 22(4), 525–539
• Çetin, A., & Karaçam, A. (2020). Spor tesis yeterliğini belirlemeye yönelik bir ölçek geliştirme çalışması. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 5(3), 299-309.
• Dündar, U. (2003). Antrenman teorisi (pp. 22-34). Nobel Yayın Dağıtım.
• Ekenci, G., ve İmamoğlu, A. F. (2002). Spor işletmeciliği. Nobel Yayın Dağıtım.
• Ekmekçi, A., Ekmekçi, R., ve İrmiş, A. (2013). Küreselleşme ve spor endüstrisi. Pamukkale Journal of Sport Sciences, 4(1), 91-117.
• Földesi, G. S. (2014). The Impact of the global economic crisis on sport. Physical Culture and Sport Studies and Research, 63(1), 22-30.
• Gökçe, Z., Çam, İ., Yazıcılar, İ. (2008). Spor yöneticilerinin liderlik boyutlarının araştırılması (Ege bölgesi örneği). Spor Yönetimi ve Bilgi Teknolojileri Dergisi, 4-14.
• Guthold, R., Ono, T., Strong K.I., Chatteerji, S., Morabia, A.M. (2008).Worldwide variability in physical inactivity: a 51- country survey. American Journal of Preventive Medicine, 34 (6), 486–494.
• Hallmann, K., Wicker, P., Breuer, C. ve Schönherr, L. (2012). Understanding The Importance of Sport İnfrastructure for Participation in Different Sports – Findings From Multi-Level Modelling. European Sport Management Quarterly, 12(5), 525–544.
• Hoekman, R., Breedveld, K. ve Kraaykamp, G. (2015). A Landscape of Sport Facilities in the Netherlands. International Journal of Sport Policy and Politics, 8(2), 305–320.
• İşcan, Ö. F., ve Sayın, U. (2010). Örgütsel adalet, iş tatmini ve örgütsel güven arasindaki ilişki. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24(4), 195-216.
• Kara, F. M. (2011). Spor örgütlerinde kadın yöneticilerin kariyer engelleri (Master's thesis, Sağlık Bilimleri Enstitüsü).
• Karakuş, P. (2007). İzmir Kültür Park’ının, İzmirlilerin açısından anlamı ve kültür park hakkındaki temsilleri, Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyal Psikoloji Anabilim Dalı, İzmir.
• Karasar, N. (1999). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar. İlkeler, Teknikler, Ankara: Nobel Yayınevi.
• Kyle, G., Graefe, A.R., Manning, R. (2005). Testing the dimensionality of place attachment ın recreational settings environment and behavior, 37(2), 153-177.
• Nicholson, M., Hoye, R. & Houlihan, B. (2011). Participation in Sport: İnternational Policy Perspectives. Routledge. Özdamar, K. (2001). Örnekleme yöntemleri. SPSS ile Biyoistatistik. 4ncü Baskı, 261-65.Sabuncu, B. (2017). İşletmelerde iç denetim ve iç kontrol ilişkisi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 18(2), 161-174.
• Schwarz, E. C., Hall, S. A., & Shibli, S. (2015). Sport facility operations management: A global perspective. Routledge.
• Smadov, S. (2006). İş doyumu ve örgütsel bağlılık: Özel sektörde bir uygulama (Doctoral dissertation, DEÜ Sosyal Bilimleri Enstitüsü).