Türkiye’de Organik Ekoturizm Çiftlikleri Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2016, Cilt: 6 Sayı: 1, 14 - 29, 26.03.2016

Saida Ahmadova Orhan Akova

Öz

Son yıllarda gerek dünyada gerek Türkiye’de turistlerin turizm eğilimleri incelendiğinde turizm hareketlerine katılanların turizmden beklentilerinin değişmekte olduğu görülmektedir. İnsanlar kalabalık ve alışılmış turizm merkezlerinden uzaklaşarak alternatif turizm türlerinden biri olan ekoturizme gittikçe daha fazla katılmaktadırlar. Çiftlik turizmi, gelen ziyaretçilerin hem tarım ve hayvancılık, hem de çeşitli ekoturizm faaliyetlerini birlikte kullanabilmesini sağlayan, bunun yanı sıra yöre halkına ekonomik anlamda ek gelir kazandıran, aynı zamanda bölgenin kültürel anlamda tanıtılmasına da katkıda bulunan bir turizm çeşididir. Çevreye geri dönüşü olmayan zararlar veren kitle turizminin aksine sürdürülebilir ilkeler doğrultusunda gelişen çiftlik turizminin Türkiye’de de uygulama alanları genişlemektedir. Bu çalışmanın amacı, Buğday Ekolojik Yaşamı Destekleme Derneği’nin TaTuTa projesi kapsamında Türkiye’nin farklı bölgelerinde faaliyet gösteren organik ekoturizm çiftliklerinin turizm işletmeciliği açısından incelenmesidir. Bu kapsamda bu çiftliklerin müşteri profilleri, sunulan ürün özellikleri, yönetim ve organizasyon biçimleri, pazarlama stratejileri, insan kaynakları yönetimi gibi turizm işletmeciliği uygulamaları araştırılmıştır. Bu doğrultuda çiftliklere anket çalışması uygulanarak çiftlik yöneticilerinin fikir ve düşünceleri incelenmiş, ortaya çıkan bulgular tartışılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgular doğrultusunda çiftliklerin müşteri profillerinin çoğunlukla gönüllü, stajyer, yarı gönüllü, aynı zamanda belirli bir ücret karşılığında gelen yabancı ve yerli misafirler olduğu sonucuna varılmıştır. Çiftliklerin tanıtımı ve pazarlama faaliyetleri genelde Buğday Derneği tarafından gerçekleştirilse de organik ürün pazarlaması yapan çiftlikler aynı zamanda bu ürünlerin üretimi, tanıtımı, satışı ile de uğraşmaktadır. Çiftliklerin büyük bir kısmında insan kaynakları yönetimi departmanı bulunmamakta, bu görevi çiftlik sahibi veya yöneticisi olan bir kişi üstlenmektedir. Bu çalışmada ayrıca elde edilen bulgular tartışılarak yerel ve merkezi hükümetlere, çiftlik yöneticileri ve araştırmacılara öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Alternatif turizm, Ekoturizm, Çiftlik turizmi

Kaynakça

• Ahmadova, S. (2015). Türkiye'de Organik Ekoturizm Çiftlikleri Üzerine Bir Araştırma. Istanbul: Yüksek Lisans Tezi. Bulut, Y. ve Akpınar, E. (2010). Ülkemizde Alternatif Turizmin Bir Dalı Olan Ekoturizm Çeşitlerinin Bölgelere Göre Dağılımı ve Uygulama Alanları. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi (s. 1580-1590). Erzurum: Atatürk Üniv. Ziraat Fakültesi Peyzaj Mimarlığı Bolümü. Civelek, M., Dalgın, T. & Çeken, H. (2013). Sürdürülebilirlik Kapsamında Agro-Turizm ve Kırsal Kalkınma İlişkisi: Muğla Yöresindeki Tatuta Çiftliklerinin Agro-Turizm Potansiyeli Yönünden Değerlendirilmesi. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 22-32. Cut-Lupulescu, F., Dincu, A. M. & Borlovan, I. C. (2014). Implications of Rural Tourism and Agritourism in Sustainable Rural Development. Animal Science and Biotechnologies, 301-302. Çinko, Ç. (2013). TaTuTa Projesi, çiftlik yaşamındaki hayatı şehir insanın yaşamıyla birleştiriyor. Mart 30, 2015 tarihinde Yeşilin Aslı: http://www.yesilinasli.com/2013/07/16/tatuta-projesi-ciftlik-yasamindaki-hayati-sehir-insanin-yasamiyla-birlestiriyor/ adresinden alındı. Ersöz, S., & Bozkurt, M. (2015). Kırsal Turizm Kapsamında Çiftlik Turizmi ve Rize İlinde Uygulanabilirliği. Journal of Recreation and Tourism Research, 1-9. Gössling , S. & Mattsson, S. (2002). Farm Tourism in Sweden: Structure, Growth and Characteristics. Scandinavian Journal of Hospitality and Tourism, 17-30. Kim, B. R. (2010). Agri-Tourism And Its Internationalization Strategy. International Area Review, 8-11. Kuter, N. & Ünal, H. (2009). Sürdürülebilirlik Kapsamında Ekoturizmin Çevresel, Ekonomik ve Sosyo-Kültürel Etkileri. Kastamonu Üni., Orman Fakültesi Dergisi, 146-156. Oppermann, M. (1995). Holidays On The Farm: A Case Study. Journal of Travel Research, s. 63-72. Sima, E. (2007). Impact of Organic Farming Upon the Environment. Lucrari Stiintifice, Seria I, 25-26. Sünnetçioğlu, S. & Yılmaz, B. (2015). İzmir’deki Restoran Yöneticilerinin Sürdürülebilir Restoran İşletmeciliği Üzerine Yaklaşımlarının Değerlendirilmesi. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 94-114.