Sosyal Medyanın Bir Siyasal İletişim Aracı Olarak Kullanılması: Adnan Menderes Üniversitesi İletişim Fakültesi Öğrencilerine Yönelik Bir Araştırma

Yıl 2016, Cilt: 6 Sayı: 2, 422 - 434, 20.09.2016

Mustafa Özgür Seçim

Öz

Avrupa ülkeleri arasında en genç nüfusa sahip ülkelerden birisi olan Türkiye’de sosyal medya, medya dünyasından, ulaşım sektörüne, eğitim düzeninden moda hayatına dek bir çok konunun, bu gerçek üzerine şekillenmesine ya da evrimleşmesine neden olmaktadır. Siyasal iletişimin de bu gerçekten üzerine düşen payı alması kaçınılmazdır. Nasıl ki bir işletmenin kâr elde edebilmesi için, hedef kitlesine yönelik söylem ve iletişim çalışmalarında bulunması şartsa, siyasal partiler ya da adaylar da, siyasal hayatta tutunabilmeleri için, hedef kitleleri olan seçmenlerin ekonomik olduğu kadar, demografik özelliklerine de önem vermek zorundadırlar. Bu kapsamda, siyasal iletişim faaliyetlerinde, seçmenlere seslenmek için, onların tercih ettiği kitle iletişim araçlarının kullanılması, hem maliyet, hem zaman, hem de emek bakımından çok önemlidir. Bu çalışmada, geleneksel siyasal iletişim araçlarının yanı sıra, yeni medya olarak da adlandırılabilecek olan sosyal medya uygulamalarının siyasal iletişim aracı olarak üniversite öğrencileri tarafından kullanım alışkanlıkları ile ilgili bir araştırma yapılmıştır. Araştırma kapsamında, üniversite öğrencilerinin sosyal medya kullanım alışkanlıkları ile sosyal medyayı bir siyasal iletişim aracı olarak kullanıp-kullanmadıkları arasındaki, kullanım sıklığı ile sosyal medyayı bir siyasal iletişim aracı olarak kullanıp-kullanmadıkları arasındaki ve internette geçirilen süre ile sosyal medyanın bir siyasal iletişim aracı olarak kullanıp-kullanmadıkları arasındaki ilişki ortaya çıkartılmaya çalışılmış, bu kapsamda Adnan Menderes Üniversitesi öğrencilerine yönelik bir anket çalışması uygulanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Siyasal iletişim, Yeni medya, Sosyal medya uygulamaları

Kaynakça

• Çakan, I. (2004). Konuşunuz Konuşturunuz, Tek Parti Döneminde Politikanın Etkin Silahı: Söz İstanbul: Otopsi Yayınları.
• Çambay, S. O. (2015). Bir toplumsallaşma aracı olarak yeni medya: Kuramsal bir değelendirme. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 5 Sayı:2. 13 Ocak 2016 tarihinde http://joiss.karabuk.edu.tr/Makaleler/911807676_10%20Sinem%20Onar%20%C3%87ambay.pdf adresinden erişildi. Dalkıran, N. (1995). Siyasal Reklamcılık ve Basının Rolü İstanbul: Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Yayınları.
• Doğan, İ. (2002). Özgürlükçü ve Totaliter Düşünce Geleneğinde Sivil Toplum, İstanbul: Alfa Yayınları.
• Erdoğan, İ. (1997). İletişim, Egemenlik, Mücadeleye Giriş, Ankara: İmge.
• Kocabaş, F., Elden, M. (1997). Reklam ve Yaratıcı Strateji: Konumlandırma ve Star Stratejisinin Analizi, İstanbul: Yayınevi Yayıncılık.
• Kurt, H. (2012). Avrupa Birliği Ülkelerinde Nüfus Siyaseti Özgün Sosyal Düşünce 13 Ocak 2016 tarihinde http://goo.gl/xha7dq adresinden erişildi.
• Oktay, M. (2002). Politikada Halkla İlişkiler İstanbul: Derin Yayınları.
• Perloff, R.M. (1998). Political Communication: Politics, Press, and Public in America. Mahwah: Lawrence Erlbaum Associates.
• Tokgöz, O. (2008). Siyasal İletişimi Anlamak İstanbul: İmge.