CULTIVATED FORAGE PLANTS AND THEIR GENERAL PROPERTIES IN RANGE REHABILITATION IN BARTIN PROVINCE

Yıl 2018, Cilt: 1 Sayı: 1, 48 - 55, 31.07.2018

Şahin Palta , Gülşah Alagöz Altıntaş

Öz

In this study, cultivated forage crops were investigated in some range
rehabilitation in Bartın province by Bartın Directorate Of Provincial Food
Agriculture and Livestock and Black Sea Agricultural Research Institute. The
aim of this study is to give information about the general characteristics of cultivated
plants in range rehabilitation studies in Bartın province. For this purpose, some range
rehabilitation projects were studied. Some morphological, ecological and agricultural
characteristics of the cultivated plants in these studies were explained. In
this research, range rehabilitation studies were evaluated in Mekeçler and
Kurtköy districts of Bartın province.It was stated that rangeland areas of
Kurtköyü was mostly covered with shrubs, forest plants and Galega officinalis before rangeland rehabilitation was studied. It
was impressed that rangeland areas of Mekeçler was covered with Lotus corniculatus, Trifolium repens, Lolium
perenne, Poa pratensis, Agropyron intermedium, Medicago sp., Paliurus spina-christi, Rosa sp., Bellis perennis, Taraxacum sp. before rangeland
rehabilitation was studied. Plant species of Poa pratensis (18%), Festuca
pratensis (18%), Dactylis glomerata
(18%), Lolium perenne (18%), Lotus corniculatus (14%) and Trifolium repens (14%) were cultivated
in range rehabilitation in Kurtköyü and Mekeçler. The most important reason of selection
of these plants for range rehabilitation is that these plants have the high value
in terms of livestock and exist in the natural flora of Bartın province. The
farmers may experience some problems in terms of qualified forage for animals
from rangeland areas. Because, not only the decreaser plants grow in the
natural rangland, but also the increaser and invader plant species grow in
these areas. In range rehabilitation, the cultivated plant species are very
important in terms of  sustainability of
rangeland areas. It was expressed that the botanical composition was improved
in the rehabilitated areas. These rangeland rehabilitation studies were
contributed to our country in terms of livestock husbandry, water and soil
protection, inexpensive and high quality forage plants. However, application of
the range rehabilitation by artificial seedind is very costly. For this reason,
preservation and monitoring of these rangeland areas are necessary. These areas
should be managed appropriate grazing system. Thus, the sustainability of these
areas are provided.

Anahtar Kelimeler

Forage Plants, Range Rehabilitation, Bartın, Fabaceae

BARTIN İLİ MERA ISLAH ÇALIŞMALARINDA KULLANILAN YEM BİTKİLERİ VE GENEL ÖZELLİKLERİ

Öz

Bu
çalışmada, Bartın İl Gıda Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü ile Karadeniz Tarımsal
Araştırma Enstitüsü tarafından Bartın ilinde yapılan bazı mera ıslah
çalışmalarında kullanılan yem bitkileri araştırılmıştır. Bu çalışmanın amacı,
Bartın ilinde yapılan mera ıslah çalışmalarında kullanılan bitkilerin genel
özellikleri hakkında bilgi vermektir. Bu amaçla Bartın ilinde yapılan bazı mera
ıslah projeleri incelenmiştir. Bu çalışmalarda kullanılan bitkilerin
yetiştiriciliği, bazı morfolojik, ekolojik ve tarımsal özellikleri hakkında
bilgi verilmiştir. Bu çalışmada Bartın iline bağlı Mekeçler ve Kurtköy
mevkiilerinde yapılan mera ıslah çalışmaları değerlendirilmiştir. Kurtköyü ve
Mekeçlerde suni tohumlamada Poa pratensis (%18), Festuca pratensis (%18),
Dactylis glomerata (%18), Lolium perenne (%18), Lotus corniculatus (%14),
Trifolium repens (%14) bitki türleri karışım olarak kullanılmıştır. Mera ıslah
çalışmalarının hayvanların otlayabileceği, farklı bitki türlerini içeren, ucuz
yem ve kalitesi yüksek mera alanlarının ülkemizde yapılan hayvancılığa, toprak
ve su kaynaklarının korunmasına katkısı oldukça büyük olacaktır. Bununla
birlikte özellikle suni tohumlama ile yapılan mera ıslah metodunun uygulanması
oldukça maliyetli olmaktadır. Bu nedenle suni tohumla yapılarak ıslah edilen
mera alanlarımızın koruma altına alınarak takip edilmesi ve uygun otlatma
sistemi belirlenerek mera amenajmanı kurallarına uygun bir şekilde yönetilmesi
ile sürdürülebilirliğinin sağlanması gerekmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Forage Plants, Range Rehabilitation, Bartın, Fabaceae

Kaynakça

• 1. Açıkgöz, E. (2003). Üçgül (Trifolium) Türleri. Uludağ Arıcılık Dergisi Cilt:3, Sayı:4, 29-30.
• 2. Açıkgöz, E. (2001). Yembitkileri. (Yenilenmiş 3. Baskı). Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı Yayın No: 182, Vipaş A. Ş. Yayın No: 58, İstanbul, 584 s.
• 3. Akdeniz, H., Hosaflıoğlu, İ., Keskin, B. (2018). Impact of Different Sowing Rates and Cutting Times on Quality Properties of Kentucky Bluegrass (Poa pratensis L. cv. Geronimo). Iğdır Univ. J. Inst. Sci. & Tech. 8(1): 301-308.
• 4. Altın, M. (1991). Yem Bitkileri Yetiştirme Tekniği (Yem Bitkileri Tarımı). Trakya Üni. Tekirdağ Zir. Fak. Yayın No: 114, Ders Kitabı No:3, Tekirdağ, 119s.
• 5. Altın M, Gökkuş A. & Koç A (2005). Çayır Mera Islahı. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı. ISBN: 975-407-188-8.
• 6. Anon. (1999). Çayır-Mera Amenajmanı ve Islahı. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. Bölüm 13, Mera Amenajmanı Teknikleri, Ekiz H., S:173.
• 7. Anon. (2008). Türkiye’nin çayır ve Mera Bitkileri. T.C. Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. Çayır, Mera, Yem Bitkileri ve Havza Geliştirme Daire Başkanlığı. Koord.: Yunus Serin. 468 s.
• 8. Bakır, Ö. & Açıkgöz, E. (1976). Yurdumuzda Yem Bitkileri Çayır ve Mera Tarımının Bugünkü Durumu Geliştirme Olanakları ve Bu Konuda Yapılan Araştırmalar. Ankara Çayır-Mera ve Zootekni Araştırma Enstitüsü Yay. No. 61.
• 9. Can, M. & Ayan, İ. (2017). Domuz Ayrığı (Dactylis glomerata L.) Popülasyonlarında Gelişme Dönemlerine Göre Verim ve Bazı Özelliklerin Değişimi. KSÜ Doğa Bil. Derg., 20(2), 160-166.
• 10. Cevher, İ., Coşkun, C. & Özdal, K. (2009). Mera Islah Çalışmalarının Değerlendirilmesi Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü, Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enst. Dergisi, 18 (1-2):22-29.
• 11. Cookson, W.R., J. S. Rowarth & K. C. Cameron (2000). The response of a perennial ryegrass (Lolium perenne L.) seed crop to nitrogen fertilizer application in the absence of moisture stres. Grass & Forage Science, 55 (4): 314-325.
• 12. Çomaklı, B. & Menteşe, Ö. (1999). Mera ıslahını gerektiren nedenler. T. C. Orman Bakanlığı Araşt. ve Erozyon Kont. Gen. Müd.,Doğu Anadolu Su Havzaları Rehabilitasyon Projesi, Mera Islahı Eğitim Uygulama Semineri. 28-30 Haziran, Erzurum, s.1-9.
• 13. Elçi, Ş. (2005). Baklagil ve buğgaygil yembitkileri. Mart Matbaası, Ankara.
• 14. Erdemli, S., Çolak, E. & Kendir, H. (2007). Determination of Some Plant and Agricultural Characteristics in Persian Clover (Trifolium resupinatum L.) Tarım Bilimleri Dergisi, 13(3) 240-245.
• 15. Erkun, V. (1999). Çayır meraların önemi ve tarihi gelişimi. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı tarımsal Üretim ve Geliştirme Gen. Müd. Yayınları Ankara, s. 131-136.
• 16. Geçit, H., Çiftçi, C., Emeklier, H., İncikarakaya, S., Adak, M., Kolsarıcı, Ö., Ekiz, H., Altınok, S., Sancak, C., Sevimay, C. & Kendir, H. (2009). Tarla Bitkileri A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları, Yayın No: 1569 Ders Kitabı No:521, Ankara
• 17. Gökkuş, A. & Koç, A. (1996). Sürülen meralarda bitki örtüsü toprak ilişkisi. Mersin Üniv. Mühendislik Fak. Tarım-Çevre İlişkileri Sempozyumu Doğal Kaynakların Sürdürülebilir Kullanımı Bildiri Kitabı. 13-15 Mayıs 1996, Mersin, s: 336-344.
• 18. Holechek, J. L., Pieper, R. D. & Herbel, C. H. (2004). Range management:Principles and practicies. Prentice Hall, New Jersey 607 p.
• 19. Jung, G.A., A. J. P. Van Wijk, W. F. Hunt & C. E. Watson (1996). Cool-season forage grasses. Agronomy Monograph no. 34. American Society of Agronomy, Crop Science Society of America, Soil Science Society of America, 677 S. Segoe Rd., Madison, WI53711, USA.
• 20. Manga, İ., Acar, Z. & Ayan, İ. (2002). Buğdaygil Yem Bitkileri Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Kitabı No:6, Yayın No: 6, (Geliştirilmiş 3. Baskı) 155-172.
• 21. Marshall, J. K. (1973). Drought, land use and soil erosion. ın the environmental, economic and social significance of drought (Ed. J.V.Lovett). Angus and Robertson Publishers, 55-77.
• 22. (MIAP) Mera Islahı ve Amenajmanı Projesi (2012-2016). T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Müdürlüğü. İşbirliği Yapılan Kuruluş: Karadeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü, Proje No: 2012/74/002 ve 2012/74/003.
• 23. Nizam, İ., (2004). İki Buğdaygil Bitkisinde Farklı Dozlarda Azot Uygulamalarının Ot ve Tohum Verimleri ile Verime Etkili Karakterler Üzerinde Etkileri. (Doktora tezi). Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tekirdağ, 136 s.
• 24. Serin, Y., Gökkuş, A., Tan, M., Koç, A., Çomaklı, B. (1998). Sun’i Çayır Tesisinde Kullanılabilecek Uygun Yembitkileri ve Karışımlarının Belirlenmesi. Tr. J. of Agriculture and Forestry. 22: 13-20.
• 25. Tarman, Ö. (1972). Yembitkileri, Çayır-Mer’a Kültürü, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları 464, Ders Kitabı : 157, Ankara.
• 26. Tiedeman, J. & Motsamai, B. (1981). What is range management? Circular RM-1. Maseru, Lesothos, Research Division, Ministry of Agriculture.
• 27. Tosun, F. (1996). Türkiye’de kaba yem üretiminde çayır-mera ve yembitkileri yetiştiriciliğinin dünü, bugünü ve yarını. Türkiye III. Çayır- Mera ve Yembitkileri Kong., 17-19 Haziran, s.1-4, Erzurum.
• 28. Varoğlu, H., Avcıoğlu, R., Değirmenci, R. (2015). Kamışsı Yumak (Festuca arundinaceae), Çayır Salkım Otu (Poa pratensis), Kırmızı Yumak (Festuca rubra) ve İngiliz Çimi (Lolium perenne) Çeşitlerinin Çim Alan Özellikleri. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 2015, 24 (2):85-95.