Kentsel katılım: kentsel politikaların oluşumunda dezavantajlı grupların konumu

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 1, 21 - 33, 22.06.2020

Yakup Bulut , Zehra Kurt

Öz

Kent üzerinde ortak bir yaşam sürdüren yerel halkın ihtiyaçlarını karşılamak, yönetim birimlerinin en temel amaçlarından biridir. Bu noktada kentsel politikalar, toplumsal hayatın bünyesinde yer alan eksiklikleri tamamlama, artan ve çözüm bulamayan kentsel sorunları çözüme kavuşturma ve yöntem belirleme noktalarında önem taşımaktadır. Bu özellikleri itibariyle politika üretimi, kentsel yaşam kalitesinin artmasına katkı sağlayan bir yöntem olarak kabul edilmektedir. Toplumsal yaşamın yönetimini amaçlayan ve aşınma sürecine girmiş kentin kendini savunmasına yardımcı olan kentsel politikaların oluşum ve uygulama sürecinin toplumun tüm kesimlerini içine alan bir yapıda olması önemlidir. Bu yüzden çalışmada toplumsal yapıda yer alan kadınlar, çocuklar, engelliler, göçmenler, yaşlılar gibi dezavantajlı olarak değerlendirilen grupların kentsel politika oluşumuna katılım durumları ortaya konulmuştur. Bir yönetim yapılanmasının demokratik olarak nitelendirilmesinin öncelikli koşulunun dezavantajlı grupların da kentsel politikalara katılımını ön planda tutması olduğundan çalışma önem taşımaktadır. Çalışma kapsamına dezavantajlı olarak nitelendirilen gruplar arasından kadınlar, çocuklar, engelliler ve yaşlılar dâhil edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kentsel Mekân, Kentsel Politika, Katılım, Kadın, Çocuk, Engelli

Urban participation: the position of disadvantaged groups in the formation of urban policies

Öz

Meeting the needs of the local people who lead a common life in the city is one of the main objectives of the administrative units. At this point, urban policies are important in completing the deficiencies in social life, solving the increasing and unable to find urban problems, and determining methods. With these features, policy production is accepted as a method that contributes to increasing the quality of urban life. It is important that the process of the formation and implementation of urban policies, which aims at the management of social life and helps the city, which has entered the erosion process, to include all segments of the society. For this reason, the participation of the groups in the social structure, such as women, children, disabled people, immigrants, and the elderly, to the urban policy formation was revealed. The study is important since the primary condition for the democratic characterization of a governance structure is to prioritize the participation of disadvantaged groups in urban policies. The scope of the study included women, children, the disabled, and the elderly among the groups that are considered as disadvantaged.

Anahtar Kelimeler

Urban Space, Urban Policy, Participation, Women, Children

Kaynakça

• Alpan, A. (2015). Mekan Sahipliliği İçin Mekanı Çocuklarla Birlikte Üretmek: Eskişehir Odunpazarı İçin Bir Model Önerisi, İdealkent, 17, 202-251.
• Arches, J., & J. Fleming (2006). Young People and Social Action: Youth Participation in The United Kingdom and United States, New Directions For Youth Development, 111, 81-90.
• Arnstein, Sherry R. (1969). A Ladder of Citizen Participation, Journal of the American Institute of Planners, 35(4), 217.
• Aykara, A. (2016). Engelli Çocukların Katılım Hakkı, Çocuk Katılımı (Ed. E. Erbay), İstanbul: Nobel Akademik Yayınları.
• Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı (ÖZİDA) (2010). Özürlülüğe Dayalı Ayrımcılığın Ölçülmesi Araştırması, https://ailevecalisma.gov.tr/media/5597/ozurluluge-dayali-ayrimciligin-olculmesi-arastirmasi.pdf (Erişim Tarihi:15.02.2019).
• Bayraktar, U. (2017). Belediyelerde Kadın, Kadınlar İçin Belediye, TESEV İyi Yönetişim Raporları, İstanbul: TESEV Yayınları.
• Bulut Y., & Akın, S. (2019). Kent Yönetimlerinde Demokratik Düzey: Kentsel Katılım, Kent Tartışmaları ve Yeni Yaklaşımlar (Ed. Ö. Sezer ve A.Kayan), ORİON Kitabevi.
• Bulut, Y. (2000). Büyük Şehirlerde Katılımlı Yönetimin Hayata Geçirilmesinde Rol Oynayan Etmenler, Muğla Üniversitesi SBE Dergisi, 1(1), 47-63.
• Canatan, A. (2008). Toplumsal Değerler ve Yaşlılar, Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi, 1(1), 62-71.
• Castells, M. (2014). Kent Sınıf İktidar, (Çev: A. Türkün) Ankara: Phoenix Yayınevi.
• Chattopadhyay R., & Duflo, E. (2004), Women as Policy Makers: Evidence from a Randomized Policy Experiment in India, Econometrica 72(5), 1409–1443.
• Churchman, A. (2003). Is There a Place for Children in the City?, Journal of Urban Design, 8(2), 99-111.
• Çaha, H. (2016). Engellilerin Toplumsal Hayata Katılmasına Yönelik Politikalar: Türkiye, ABD ve Japonya Örnekleri, İnsan ve Toplum, 5(10), 123-150.
• Deniz, E. (2016). Yaşlılara, Çocuklara ve Engellilere Sunulan Sağlık ve Sosyal Hizmetlerde Yerel Yönetimlerin Rolü ve Sorumlulukları: Çanakkale Belediyesi Örneği, (Ed. S. Karatepe vd.), Yerelleşme/ Merkezileşme Tartışmaları 9. Kamu Yönetimi Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Ankara: TODAİE Basım.
• DİE [Devlet İstatistik Enstitüsü] (2004). Türkiye Özürlüler Araştırması 2002, Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
• Dikmen, Ç. B., (2011). Avrupa Kentsel Şartı Ulaşım ve Dolaşım İlkeleri Kapsamında Engellilerin Kentsel Alan ve Yapılara Erişilebilirliklerinin Sorgulanması: Yozgat Örneği, e- Journal of New World Sciences Academy, 6(4), 838-858.
• Driskell, D. (2002). Creating Better Cities With Children and Youth- A Manual for Participation, New York: UNESCO Publishing.
• Engellilerin Haklarına İlişkin Sözleşmesi (EHİS) 29. Maddesi, http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2009/07/20090714-1.htm (Erişim Tarihi:19.03.2019).
• Gören, G.B., & Dedeoğlu, Ç. ve Berköz, L. (2013). Kent Hakkı Ve Engelli Kullanıcılar, Dünya Şehircilik Günü 42. Kolokyumu Bildiri Kitapçığı, İzmir. 405-419. Hart A. R. (2016). Çocukların Katılımı, Kuram ve Uygulamada Toplum Gelişimi ve Çevre Korumasında Genç Yurttaşları İçermek, (Çev:. T. Şener Kılınç) İstanbul: UNICEF Yayınları.
• Hart, R. (1992). Children’s Participation from Tokenism to Citizenship, Innocenti Essays, No.4. İtaly: UNICEF International Child Development Centre Spedale degli lnnocenti.
• http://www2.ohchr.org/english/bodies/crc/docs/AdvanceVersions/CRC-CGC-12.pdf (Erişim Tarihi: 22.08.2019).
• https://www.ohchr.org/EN/ProfessionalInterest/Pages/OlderPersons.aspx (Erişim Tarihi:12.07.2019).
• John, P. (2017). Neden Kentsel Politika Çalışılmalı? Kentsel Politika Teorileri (Ed. Jonathan S. Davies ve David L. Imbroscio) (Çev. E. Ş.Ataman), İstanbul: Litera Yayıncılık.
• Kuz, T., Gökerkek, A., İrdem P., Karkçay K. ve Candemir C. (2016). EHİS BM Engellilerin Haklarına İlişkin Sözleşme Kapsamında Engelli Hakları Ulusal Göstergeleri, Ankara: T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Yayını. https://ailevecalisma.gov.tr/media/5599/engellilerin-haklarina-iliskin-sozlesme-kapsaminda-engelli-haklari-ulusal-gostergeleri-kitabi-turkce.pdf (Erişim Tarihi: 05.01.2019).
• Magnusson, W. (2005). Urbanism, Cities, and Local Self-Government, Canadian Public Administration, 48 (1): 96–123.
• Maier, K. (2001), Citizen Participation in Planning: Climbing a Ladder”, European Planning Studies, 9(6), 707-719.
• Özürlüler İdaresi Başkanlığı (2010). Özürlülüğe Dayalı Ayrımcılığın Ölçülmesi Araştırması (ÖZİDA), Ankara. Perry-Hazan, L. (2016). Children's participation in national policymaking: “You're so adorable, adorable, adorable! I'm speechless; so much fun!” Children and Youth Services Review, 67, 105-113.
• Piketty, T. (2014). Capital in the Twenty-First Century, Harvard University Press.
• Robertson, K. G. (2014). Transitions İn Later Life: A Review Of The Challenges And Opportunities For Policy Development, Working With Older People, 18(4), 186-196.
• Sancar F. ve Severcan Y. C. (2010). Children's Places: Rural–Urban Comparisons Using Participatory Photography in the Bodrum Peninsula, Turkey, Journal of Urban Design, 15/3, 293-324.
• Sılaydın, M. B. (2008). Şehir Planlamada Yaşlıya Ve Yaşlının Barınma Sorununa Yeniden Bakmak, Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi, 1(2), 98-106.
• Stoker, G. (1998). Theory And Urban Politics, İnternational Political Science Review, 19 (2), 119-129.
• Sumbas, A. ve Ömürgönülşen, U. (2018). Etkin Bir Yerel Paydaş Olma Yolunda Kadın Meclislerinin Karşılaştığı Sorunlar Üzerine Bir Değerlendirme: Ankara Kadın Meclisleri Örneği, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 32(1), 65-81.
• Sutton, S., & Kemp, S. (2006). Young People's Participation in Constructing a Socially Just Public Sphere, (Eds C. Spencer & M. Blades), Children and their Environments: Learning, Using and Designing Spaces (pp. 256-276). Cambridge: Cambridge University Press.
• Şengül, T. (2004). İkinci Dünya Savaşı Sonrasında Kentsel Gelişme Ve Yönetim Paradigmalarında Yaşanan Dönüşüm Üzerine Bir Değerlendirme, Toplum ve Hekim, 19(1), 69-78.
• Terzi, G. E. (2019). Yerel Yönetimlerde Kadınların Katılımı Üzerine”, Akademik Sosyal Araşırmalar Dergisi, 7(87), 16-25.
• Tonucci, F. & Rissotto, A. (2001). Why Do We Need Children's Participation? The Importance of Children's Participation in Changing The City, Journal of Community & Applied Social Psychology, 11, 407-419.
• Tonucci, F. (2009). Ciudades a escala humana: la ciudad de los niños Cities at human scale- Children’s city, Revista de Educación, 147-168.
• Tuncer, S. (2018). Kadınların Kent Hakkı: Bütün Köşebaşlarını İstemek , TESEV İyi Yönetişim Tartışmaları. https://www.tesev.org.tr/wp-content/uploads/rapor_Kadinlarin.kent_.hakki_.butun_.kosebaslarini.istemek.selda_.tuncer1.pdf (Erişim Tarihi:11.03.2019).
• Tüzün, I. ve Sarıışık Y. (2015). Türkiye’de Okullarda Çocuk Katılımı Durum Analizi, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• WHO [World Health Organization] (2011). World Report On Disability, http://www.who.int/disabilities/world_report/2011/report.pdf, (Erişim Tarihi: 21.07.2019).
• Wilkinson, R. & Pickett K. (2010). The Spirit Level: Why Equality is Better for Everyone London: Penguin Books.