Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Comparison of the rights and obligations of the agency, the exclusive and the franchisee

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 2, 110 - 127, 20.12.2021

Öz

Market actors, who try to regulate their debt relations in a way that are more suitable for their purposes and conditions, try to achieve this within the framework of contract freedom, if they cannot achieve this with the contracts whose framework is determined by the legal regulation. This situation gradually leads to the emergence of new contracts that incorporate the features of many contracts. Agency are agreements which impose similar obligations exclusivity and franchise agreements. In this study, the scope of the rights and obligations of the parties to the exclusive and franchise agreements, which emerged as a unique type, and whether it is a requirement of legal regulation, has been tried to be evaluated by considering the agency agreement. At the end of the study, the legal regulation of the agency ensures that the main framework of the rights and obligations of the parties is determined. However, exclusivity and franchise agreements are still not regulated legally. It has been concluded that this situation creates a gap in our legal order.

Kaynakça

  • Altınok, P. (2009). Tek Satıcılık Sözleşmesinde Müşteri Tazminatı, İsviçre Federal Mahkemesinin 22 Mayıs 2008 Tarihli Kararı (Atf 134 III 497 Vd.) Üzerine Düşünceler. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt 58 (Sayı 3), 451 - 480.
  • Arvasi, Z. (2000). Franchise Sözleşmesi. Ankara Barosu Dergisi (4).
  • Aybar, Z. B. (2013). İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi (24), 167-201.
  • Can, O. (2014). Acente Rekabet Yasağı Anlaşmasının Rekabet Sınırlandırmaları Hukukuna Etkisi. Ankara barosu dergisi (2), 67-90.
  • Cengiz, A. (Aralık 2011). Acente Kavramı ve Acentelik Sözleşmesinden Doğan Hak Ve Borçları. Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi 1(2), 140-165.
  • Eren, F. (2015). Borçlar Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Yetkin Yayınları.
  • Hüseyin Ülgen, Ö. T. (2008 ). Ticari İşletme Hukuku. İstanbul : Vedat Kitapçılık.
  • İmregün, O. (2005). Kara Ticaret Hukuku Dersleri (Genel Hükümler- Ortaklıklar- Kıymetli Evrak). İstanbul: Filiz Kitapevi.
  • Kaya, M. İ. (2014). Acentelik Hukuku. Ankara: Adalet Yayınevi.
  • Kayar, İ. (2015). Ticaret Hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Nilüfer, K. (2015). 6102 Sayılı Türk Ticaret Kanunu’na Göre Acentelik Sözleşmesinin Sona Ermesi ve Sona Ermenin Sonuçları. İstanbul: İstanbul Kültür Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Yeşiltepe, S. Ö. (2007). Tek Satıcılık Sözleşmesinin Öğretide Benzer Olarak Belirtilen Sözleşmelerden Ayırt Edilmesi. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi (MÜHF-HAD), 13(1), 169-191
  • https://www.corpus.com.tr/ adresinden alındı

Acente, tek satıcı ve franchise alanın hakları ve borçlarının hukuki düzenleme bakımından karşılaştırılması

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 2, 110 - 127, 20.12.2021

Öz

Borç ilişkilerini kendi amaç ve koşullarına daha uygun olacak tarzda düzenlemeye çalışan piyasa aktörleri, çerçevesi yasal düzenleme ile belirlenen sözleşmeler ile bunu sağlayamadıkları takdirde sözleşme serbestisi çerçevesinde sağlamaya çalışmaktadırlar. Bu durum giderek birçok sözleşmenin özelliklerini bünyesinde barındıran yeni sözleşmelerin ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Acente, tek satıcılık ve franchise sözleşmeleri benzer yükümlülükler getiren sözleşmelerdir. Bu çalışmada kendine has bir tip olarak ortaya çıkan tek satıcılık ve franchise sözleşmesi taraflarının hak ve borçlarının kapsamı ile yasal düzenleme gereği olup olmadığı acentelik sözleşmesi göz önünde bulundurularak değerlendirilmeye çalışılmıştır. Yapılan çalışma sonunda acentenin yasal olarak düzenlenmesinin tarafların hak ve borçlarının ana çerçevesinin belirlenmesini sağlamaktadır. Fakat tek satıcılık ve franchise sözleşmeleri halen yasal olarak düzenlenmemiştir. Bu durumun hukuk düzenimizde bir boşluk oluşturduğu kanaati oluşmuştur.

Kaynakça

  • Altınok, P. (2009). Tek Satıcılık Sözleşmesinde Müşteri Tazminatı, İsviçre Federal Mahkemesinin 22 Mayıs 2008 Tarihli Kararı (Atf 134 III 497 Vd.) Üzerine Düşünceler. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt 58 (Sayı 3), 451 - 480.
  • Arvasi, Z. (2000). Franchise Sözleşmesi. Ankara Barosu Dergisi (4).
  • Aybar, Z. B. (2013). İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi (24), 167-201.
  • Can, O. (2014). Acente Rekabet Yasağı Anlaşmasının Rekabet Sınırlandırmaları Hukukuna Etkisi. Ankara barosu dergisi (2), 67-90.
  • Cengiz, A. (Aralık 2011). Acente Kavramı ve Acentelik Sözleşmesinden Doğan Hak Ve Borçları. Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi 1(2), 140-165.
  • Eren, F. (2015). Borçlar Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Yetkin Yayınları.
  • Hüseyin Ülgen, Ö. T. (2008 ). Ticari İşletme Hukuku. İstanbul : Vedat Kitapçılık.
  • İmregün, O. (2005). Kara Ticaret Hukuku Dersleri (Genel Hükümler- Ortaklıklar- Kıymetli Evrak). İstanbul: Filiz Kitapevi.
  • Kaya, M. İ. (2014). Acentelik Hukuku. Ankara: Adalet Yayınevi.
  • Kayar, İ. (2015). Ticaret Hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Nilüfer, K. (2015). 6102 Sayılı Türk Ticaret Kanunu’na Göre Acentelik Sözleşmesinin Sona Ermesi ve Sona Ermenin Sonuçları. İstanbul: İstanbul Kültür Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Yeşiltepe, S. Ö. (2007). Tek Satıcılık Sözleşmesinin Öğretide Benzer Olarak Belirtilen Sözleşmelerden Ayırt Edilmesi. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi (MÜHF-HAD), 13(1), 169-191
  • https://www.corpus.com.tr/ adresinden alındı
Toplam 13 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Hukuk
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Ferhat Kalkmaz 0000-0001-6309-4428

Yayımlanma Tarihi 20 Aralık 2021
Gönderilme Tarihi 3 Kasım 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 4 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Kalkmaz, F. (2021). Acente, tek satıcı ve franchise alanın hakları ve borçlarının hukuki düzenleme bakımından karşılaştırılması. Journal of Politics Economy and Management, 4(2), 110-127.

Yazar(lar), makalelerde belirtilen fikir ve görüşlerden kendisi(leri) sorumludur(lar).

Creative Commons License
Bu Web sitesi Creative Commons Atıf-Gayri Ticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.