İÇMİMARLIK EĞİTİMİNDE DİJİTAL ÜRETİM

Yıl 2024, Cilt: 1 Sayı: 1, 1 - 12, 31.03.2024

Yağmur Sarıboğa Mecek , Ayşenur Karataş

Öz

Dijital teknoloji ürünlerinin hızlı, pratik ve her yerde kullanılabilmesinin yanı sıra, her geçen gün gelişen teknoloji sayesinde yeni kullanım olanakları ve alanları da sunmaktadır. Bu alanlardan birisi de içmimarlıktır. Mimari tasarım 1990’lı yılların ikinci yarısında dijital ortamda yapılmaya başladı; 21.yüzyıldan bu yana zamandan tasarruf etmek ve tasarımı geliştirmek için üç boyutlu çalışmalar gibi dijital teknolojik süreçlerden yararlanılmaktadır. Çok boyutlu, görsel veya sanal ortamda dijital temsil kullanılarak; üretim yapılmadan önce var olan görülmekte ve tasarım süreci buna göre şekillendirilmektedir. Tasarım sürecinde sorunlar hızla çözülmektedir hem enerji hem maddi kaynaklardan tasarruf sağlanabilmektedir. Böylece olası hataların önüne geçilmektedir. Günümüzde mimari tasarımda dijital teknolojinin kullanımı; 2 boyutlu,3 boyutlu çizim ve programları, yapay zekâ ürünleri, sanal gerçeklik (VR), 3 boyutlu yazıcı sistemleri yaygın olduğu gibi iç mekanda da dijital teknolojiyle üretilen birçok tasarım ürünü kullanılmadır. Diğer yandan mekanların kullanım konforunu arttırmak için teknoloji kullanılarak uygulamalar yapılmaktadır ve bu tür uygulamalara olan talep her geçen gün artmaktadır. Bu çalışmada ise Türkiye’deki sayısal ve eşit ağırlık taban puanlı lisans içmimarlık eğitiminde dijital üretim teknolojisinin kullanımı ve ders içerikleri incelenmiştir. İçmimarlık- içmimarlık ve çevre tasarımı bölümleri olan üniversiteler listelenerek, ders içeriklerine göre değerlendirilmiştir. Dersler zorunlu-seçmeli, yarıyıl, AKTS ve teorik-uygulama olarak incelenmiştir. Bilgisayar destekli modelleme ve görselleştirme derslerinin iki bölümde de diğer iki ders konularından daha fazla olduğu, 3B yazıcılar ve hızlı prototipleme-üretim derslerinin diğer derslere göre daha az, sanal gerçeklik ve yapay zekâ derslerinin de daha fazla olduğu görülmektedir. Çalışmanın iç mimarlık eğitimi alanında gelecekçi yaklaşımlar için önemli bir yazılı kaynak oluşturması amaçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Dijital Üretim, İçmimarlık Eğitimi, Mimari Tasarım, Bilgisayar Destekli Modelleme, Dijital Üretim Araçları ve Teknolojisi, Yapay Zekâ, Sanal Gerçeklik.

Kaynakça

• Altun Akyol, T. D. (2007). Geleceğin Mimarlığı: Bilimsel teknolojik değişimlerin mimarlığa etkileri. Dokuz Eylül Üniversitesi, Fen ve Mühendislik Dergisi, Cilt 9, Sayı No 1, s.77-91.
• Akın, C. (2008). Mimarlıkta dijital görselleştirme kavramı ve uygulamalarının sistematik çözümlemesi, (Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Abdelhameed, W. (2011). Architectural Form Creation in The Design Studio: Physical Modeling As An Effective Design Tool. Archnet-IJAR, International Journal of Architectural Research, Vol. 5, Issue 3, p.81-92.
• Bardak, S. (2007). İçmimarlık eğitiminde bilgisayar destekli tasarımın yeri ve sorunları, (Yüksek Lisans Tezi). Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Berman B. (2012). 3D printing: The new industrial revolution. Business Horizons, Vol 55, Issue 2, p.155-162.
• Chien, Y. H. (2017). Developing a pre-engineering curriculum for 3B printing skills for high school technology education. Eurasia Journal of Mathematics, Science and Technology Education, Vol. 13, Issue 7, p.2941-2958.
• Demir, E. B. K., Çaka, C., Tuğtekin, U., Demir, K., İslamoğlu, H., Kuzu, A. (2016). Üç boyutlu yazdırma teknolojilerinin eğitim alanında kullanımı: Türkiye’deki uygulamalar. Ege Eğitim Dergisi, Cilt 2, Sayı No 17, s.481-503. DOI: https://doi.org/10.12984/egeefd.280754
• EAAE, Transactions on Architectural Education (2010). Bologna 10 years after: A Critical Mapping of the European Higher Architectural Education Area. Transactions on Architectural Education No 46, 12th Meeting of Heads of European Schools of Architecture. C. Spiridonidis, M. Voyatzaki, and P. von Meiss eds. ISBN: 987-2-930301-44-0.
• Ghonim, M., Eweda, N. (2018). Investigating elective courses in architectural education, Frontiers of Architectural Research, Higher Educational Press, Vol. 7, Issue 2, p.235-258.
• Gür Karabulut, B. Y., (2019). Mimarlık Eğitiminde Üç Boyutlu Yazıcılar: Türkiye Durum Değerlendirmesi (Yüksek Lisans Tezi). Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.
• ÖSYM, “Merkezi Yerleştirme ile Öğrenci Alan Yükseköğretim Programları”, https://www.osym.gov.tr/Eklenti/868,tablo4pdf.pdf?0, 01.03. 2024.
• Voulgarelis, V., Morkel, J. (2018). The importance of physically built working models in design teaching of undergraduate architectural students. Connected 2010–2nd International Conference On Design Education, (Sydney, Australia, 28 June-1July 2010). p.1-8.
• Yazıcıoğlu, F. (2013). Bütünsel Mimarlık eğitiminin Bir Bileşeni olarak Mimarlıkta Teknoloji Eğitimi için Model Önerisi, (Doktora Tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Yankın, F. B. (2018). Dijital Dönüşüm Sürecinde Çalışma Yaşamı. Trakya Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. E-Dergi, Cilt 7, Sayı No 2. s.1-38.
• YÖK, “Lisans Atlası”, https://yokatlas.yok.gov.tr/lisans-anasayfa.php, 01.03. 2024.