Aim: Apart from the complications of spinal cord injury, some comorbidities in patients with this injury should be considered in the long term. In this study, we aimed to identify the comorbidities in patients with chronic spinal cord injury and the relationship of these comorbidities with the patients’ level of independence.
Methods: This retrospective cohort study involved 40 patients who had spinal cord injury and were admitted to an inpatient rehabilitation program at our hospital between March 2014 and January 2016. The participants were evaluated in terms of age, height, weight, body mass index, place of residence, and marital status. Their type, level, and duration of injury were also assessed. ASIA Impairment Scale (AIS), Functional Independence Scale (FIM), Functional Ambulation Scale (FAS), Spinal Cord Independence Scale (SCIM), and Cumulative Illness Rating Scale (CIRS) were used to evaluate the patients.
Results: The mean age of the 40 patients with chronic spinal cord injury was 41.83 (16.87) years. Their most common comorbidities were genitourinary (62.5%), lower gastrointestinal (50%), and ophthalmological–otolaryngologic problems (42.5%). No correlation was found between the CIRS scores and the SCIM Personal Care, Respiratory and Sphincter Management, Mobility, and the total SCIM scores of the participants. (P=0.949, P=0.469, P=0.452, P=0.521, respectively). By contrast, the FIM scores were correlated with the SCIM scores of the cases (P=0.014).
Conclusion: The most common long-term comorbidities in patients with spinal cord injury were genitourinary, lower gastrointestinal, and ophthalmological–otolaryngologic problems. However, these comorbidities were not directly related to the patients’ ambulation and independence levels.
Amaç: Omurilik yaralanması ile yaşayan bireyler de gelişebilecek komplikasyonlar dışında birtakım komorbiditelerde uzun vade de göz önünde bulundurulmalıdır. Bu çalışmada kronik omurilik yaralanmalı hastalarda görülebilecek komorbiditelerin tanımlanması ve bunların bağımlılık düzeyi ile ilişkisini incelemeyi amaçladık.
Yöntemler: Mart 2014-Ocak 2016 tarihleri arasında hastanemizde omurilik yaralanması nedeni ile yatarak rehabilitasyon programına alınan 40 olgu ile retrospektif kohort çalışma yapıldı. Katılımcılar; yaş, boy, kilo, vücut kitle indeksi, yaşadığı yer, medeni hal vb. demografik yönden değerlendirildi. Yaralanma şekli, yaralanma seviyesi, yaralanma süresi ile ASIA Bozukluk Skalası (AIS), Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçeği (FBÖ), Fonksiyonel Ambulasyon Skalası (FAS), Spinal Kord Bağımsızlık Ölçeği (SBÖ) ve Kümülatif Hastalık Değerlendirme Ölçeği (CIRS) ölçekleri ile de değerlendirildi.
Bulgular: Yaş ortalamaları 41,83 (16,87) olan toplam 40 kronik omurilik yaralanmalı hasta çalışmaya dahil edildi. En sık görülen komorbiditeler; genitoürüner sistem problemleri (%62,5), alt gastrointestinal sistem problemleri (%50), oftalmolojik-otolaringolojik problemler (%42,5) olarak görüldü. Çalışmaya katılan olguların CIRS skorları ile FBÖ skorları ve SCIM skorları ile arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmamıştır (sırasıyla P=0,949, P=0,469, P=0,452, P=0,521). Olguların FBÖ skorları ile SCIM skorları arasında pozitif yönlü ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (P=0,014).
Sonuç: Omurilik yaralanmalı hastalarda uzun dönemde en sık görülen komorbiditeler; genitoürüner sistem problemleri, alt gastrointestinal sistem problemleri, oftalmolojik-otolaringolojik problemlerdir. Komorbiditelerin, ambulasyon düzeyi ve bağımsızlık düzeyi ile doğrudan ilişkisi bulunmamıştır.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sinirbilim, Rehabilitasyon, Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Nisan 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |