Ethics education during medical residency training and biopsychosocial approach

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 3, 334 - 336, 01.09.2018

Mehmet Ziya Gençer , Seçil Arıca , Ege Ağırman

https://doi.org/10.28982/josam.429206

Öz

While a rapid specialization process has started within the field of medicine along with the rapid advancement in technology, particularly for the last bicentenary, the significance of an integrated approach towards the patient in that process has been realized once again. Medical ethics and ethics education have appeared as two interconnected notions from ancient times to present that each new specialization area integrates idiosyncratic ethical priorities into the field of medicine with the advancement in information. Even if ethics courses given during basic medical education list the core values, it is not all that wrong to say that the ethical approach has kind of a perpetual structure shaped by the practices within the physician-patient relationships. Moreover, different notions and values exist in different specialties. However, the ideal approach in a physician-patient relationship which has been recognized in the world today is a patient-centered approach apart from the emergency cases in which patients have a risk of death.

Anahtar Kelimeler

Ethics, Medical ethics, Residency training, Medical education, Biopsychosocial approach

Tıpta uzmanlık eğitiminde etik eğitimi ve biyopsikososyal yaklaşım

Öz

Teknolojinin özellikle son iki yüzyıldır hızlı bir şekilde gelişmesiyle birlikte tıp alanında hızlı bir uzmanlaşma süreci başlamış olup bu süreçte hastaya bütüncül yaklaşımının önemi bir kez daha anlaşılmıştır. Antik çağlardan günümüze değin tıp etiği ve tıp eğitimi birbirinden ayrılmaz iki kavram olarak karşımıza çıkmaktadır ki bilginin artmasıyla karşımıza çakın her yeni uzmanlık alanı kendine özgü etik öncelikleri tıp alanına sokmaktadır. Temel tıp eğitimi esnasında alınan etik dersleri temel değerleri listelemekte olsa da etik yaklaşımın hasta-hekim ilişkisinde uygulamalar ile şekillenen süreğen bir yapıya sahip olduğunu söylemek pekte yanlış olmaz. Öyle ki farklı uzmanlık dallarında farklı kavramlar ve değerler göz önünde bulundurulmaktadır bununla birlikte günümüzde dünyada kabul gören hasta-hekim ilişkisinde ki ideal yaklaşım, hastanın hayati tehlikesinin bulunduğu acil durumlar haricinde, hasta merkezli yaklaşımdır.

Anahtar Kelimeler

Etik, Tıbbi etik, Uzmanlık eğitimi, Tıp eğitimi, Biyopsikososyal yaklaşım

Kaynakça

• 1. Erdemir AD, Oncel O. Education of medical ethics at istanbul and uludag universities, turkey. Eubios Journal of Asian and International Bioethics. 2001;11:189-91.
• 2. Fox RC. Advanced medical technology-social and ethical implications. Annual Review of Sociology. 1976;2(1):231-68.
• 3. Kavas MV, Arda B. Tıpta uzmanlık eğitiminde etiğin yeri. Xii. Tıpta Uzmanlık Eğitimi Kurultayı. 2006:20-3.
• 4. Miles SH, Lane LW, Bickel J, Walker RM, Cassel CK. Medical ethics education: coming of age. Academic Medicine. 1989;64(12):705-14.
• 5. Timurturkan MG. Felsefi bedenden sosyolojik bedene. Ethos. 2008;1(4):1-14.
• 6. Damasio AR. Descartes'in yanılgısı duygu, akıl ve insan beyni. İstanbul: Varlık Yayınları; 1994:254-5.
• 7. Güleç H, Yavuz A, Topbaş M, Ak İ, Kaygusuz E. Psikiyatri hastalarında tıp dışı çare arama davranışı: Türkiye'de ve Almanya'da yaşayan türkler arasında karşılaştırmalı bir ön çalışma. Klinik Psikiyatri. 2006;9:36-44.
• 8. Engel GL. The clinical application of the biopsychosocial model. Journal of Medicine and Philosophy. 1981;6(2):101-24.
• 9. Tekiner AS, Ceyhun AG. Sağlığa Biyopsikososyal Yaklaşım. Aile Hekimliği Dergisi. 2008;2(1):52-8.
• 10. Bernard L, Krupat E. The patient and practitioner relationship. In: E. Krupat (Ed) Psychology Is Social. New York: Harper Collin Publishers. 1994:18-47.
• 11. Lesser CS, Lucey CR, Egener B, Braddock CH, Linas SL, Levinson WA. Behavioral and systems view of professionalism. The Journal of The American Medical Association. 2010;304(24):2732-7.
• 12. Gillon R. Philosophical Medical Ethics. British Medical Journal (Clinical Research Ed.) 1986;292(6519):543.
• 13. Hafferty FW, Franks R. The hidden curriculum, ethics teaching, and the structure of medical education. Academic Medicine. 1994;69(11):861-71.
• 14. Eckles RE, Meslin EM, Gaffney M, Helft PR. Medical ethics education: where are we? Where should we be going? A review. Academic Medicine. 2005;80(12):1143-52.
• 15. Clouser KD. Medical ethics: some uses, abuses, and limitations. New England Journal of Medicine. 1975;293(8):384-7.
• 16. Borrell-Carrió F, Suchman AL, Epstein RM. The biopsychosocial model 25 years later: principles, practice, and scientific inquiry. The Annals of Family Medicine. 2004;2(6):576-82.
• 17. Engel GL. The clinical application of the biopsychosocial model. Am J Psychiatry. 1980;137(5):535-44.
• 18. Engel GL. The biopsychosocial model and the education of health professionals. General Hospital Psychiatry. 1979;1(2):156-65.
• 19. Larivaara P, Kiuttu J, Taanila A. The patient-centred interview: the key to biopsychosocial diagnosis and treatment. Scandinavian Journal of Primary Health Care. 2001;19(1):8-13.
• 20. Civaner M, Sarıkaya Ö, Balcıoğlu H. Uzmanlık eğitiminde tıp etiği. Anadolu Kardiyoloji Dergisi. 2009;9:132-8.
• 21. Cabot RC. The use of truth and falsehood in medicine. Connecticut Medicine. 1978;42(3):189.