Amaç: Tüm dünyada artan diyabet ve diyabete bağlı mortalite nedeniyle diyabet hastalarında uygun ve kolay ulaşılabilir tarama testlerinin önemi artmaktadır. Idrar protein/kreatinin oranı ve QT dispersiyonu arasındaki ilişkiyi araştırdığımız bu çalışmada amacımız diyabetin iki önemli komplikasyonundan nefropati ve otonom nöropati arasındaki ilişkiyi basit ve ulaşılabilir testler ile saptayabilmekti.
Yöntemler: Bir aylık süre içinde, tip 2 diyabet tanısı ile diyabet polikliniğine başvuran, 45 erkek, 50 kadın hastanın tibbi kayıtları retrospektif olarak tarandı. Hastalara 12 derivasyonlu elektrokardiyogram (EKG), HbA1c, glukoz değerleri bakıldı. idrar protein kreatinin oranı(P/K), spot idrar örneklerinden ölçüldü. EKG’ler bilgisayar ortamına aktarılarak QT süreleri hesaplandı ve kalp hızına göre Bazett formülü ile düzeltildi. QT-max (en uzun QT süresi), QT-min (en kısa QT süresi) ve QT-dispersiyonu analizleri tüm hastalar ve iskemik kalp hastalığı olanlar hariç tutularak iki grup olarak çalışıldı. Proteinüri için eşik değer 91mg/g olarak lındı. 91mg/g ve üzeri proteinüri , 91mg/g altında olanlar normal olarak gruplandırıldı.
Bulgular: Hastaların QT-min (388,50±27,28 msn), QT-max (441,25±29,76 msn) ve QT-dispersiyonu (52,74±16,80 msn) değerleri ortalaması iskemik kalp hastalığı olanlar çıkarılsa da referans değerlerden uzun bulundu. Hem tüm olgularda, hem de iskemik kalp hastalığı olan olgular hariç tutulduğunda idrar protein/kreatinin oranına göre, proteinürisi olanlarda (idrar P/K 91mg/g ve üzerinde olanlar), QT dispersiyon değerleri normal olanlara göre (idrar P/K 91 mg/g’dan az olanlar) daha yüksek bulundu. Bu fark istatistiksel olarak anlamlı saptanmamıştır (p>0,05). Çalışmamızda, QT sürelerinin diyabet hastalarında kardiyovasküler hastalıklardan bağımsız olarak uzun olduğunu ancak protein/kreatinin oranı ile anlamlı ilişkisi olmadığını tespit ettik.
Sonuç: Sonuç olarak, diyabetik hastalarda spot idrar protein/kreatinin oranı ile QT intervalleri arasındaki ilişkiyi incelediğimiz bu çalışmada iki parametre arasında anlamlı ilişki saptanamamıştır. Literatürde A/K oranı ile QT intervalleri arasında ilişki olduğunu gösteren çalışmalar bulunsa da P/K oranı ile ilişki saptayamadık.
Aim: Due to increased diabetes and diabetes-related mortality all over the world, the importance of appropriate and readily available screening tests for diabetic patients is increasing. In this study, we investigated the relationship between urine protein/creatinine ratio and QT dispersion. We aimed to determine the association between nephropathy and autonomic neuropathy, the two significant complications of diabetes, through simple and achievable tests.
Methods: We retrospectively evaluated the medical records of 45 male and 50 female patients, who were attended at diabetes outpatient clinic with a diagnosis of type 2 diabetes in one month period. A 12-lead electrocardiogram (ECG), HbA1 and glucose levels were evaluated. Urinary protein/creatinine ratios (P/K) were measured at spot intervals. ECGs were transferred to the computer environment, and QT intervals were calculated and corrected for the patient's heart rate using Bazett's formula. QT-max (longest QT interval), QT-min (shortest QT interval) and QT-dispersion analyzes were performed in two groups, in all patients by excluding those with ischemic heart disease. The threshold value for proteinuria detection was 91 mg/g. Spot urine protein/creatinine ratio of less than 91mg/g was accepted as normal, and those with over 91mg/g were classified as proteinuric.
Results: The mean QT-min (388.50 ± 27.28 ms), QT-max (441.25 ± 29.76 ms) and QT dispersion (52,74 ± 16,80 ms) were significantly higher than the reference values in both groups-in all patients by excluding those with ischemic heart disease. When all cases and those with ischemic heart disease were excluded, QT dispersion value was higher in patients with proteinuria (those with urine P/K levels 91 mg/g and above). This difference was not statistically significant. (p> 0.05) In this study, we found that QT durations were long independent of cardiovascular disease in diabetic patients, but not associated with protein/creatinine ratio
Conclusion: As a result, in this study, we examined the relationship between spot urine protein/creatinine ratio and QT intervals in diabetic patients, and we did not find a significant association between the two parameters. Although there have been studies in the literature showing that there is a relationship between albumin/creatinine ratio and QT intervals, we could not find an association with P/K ratio.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | İç Hastalıkları |
Bölüm | Araştırma makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Mart 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 3 Sayı: 3 |