Amaç: Unstabil distal Radius kırığının tedavi yönetimi zordur. Voler kilitli plak uygulamaları diğer yöntemlere kıyasla (external fiksatör, k teli vb.) daha iyi bir yöntemdir. Bu nedenle, bunu göstermek için, merkezimizde Volar yerleşimli kilitli plak vida tespitleri ile tedavi edilen instabil radius alt uç kırıklarının radyografik ve fonksiyonel klinik sonuçları değerlendirildi.
Yöntemler: Radius dital uç instabil kırığı nedeniyle volar yerleşimli kilitli plak tespiti uygulanan 52 hasta (29 erkek, 23 kadın, ort. Yaş 42; dağılım 18-77) incelendi. AO sınıflamasına göre altı hastada B2 (%11,5), beş hastada B3 (%9,6), dört hastada C1 (%7,6), yirmi dokuz hastada C2 (%55,7) ve sekiz hastada C3 (%15,3) olarak sınıflandırıldı. Kırıkların 21’inde (%77,8) dorsal, altısında (%22,2) volar açılanma vardı. Dört hastada (%14,8) kırığa dirsek çıkığı ve/veya kırık eşlik etmekteydi. On bir hastada (%21,1) distal radioulnar eklem sorunları vardı. On beş hastada (%28,8) kırık tespitine ek olarak otolog krista iliaka grefti kullanıldı. Hastaların hareket açıklıkları, kavrama kuvvetleri ölçüldü, Stewart ölçütlerine göre radyografik değerlendirmeleri yapıldı. Fonksiyonel değerlendirmede Quick-DASH-T (Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand-Türkçe) sorgulaması ve Gartland-Werley değerlendirme formu kullanıldı. Ortalama takip süresi 15 ay (dağılım 12-34 ay) idi.
Bulgular: Kırıkların tümü ortalama 7 haftada (dağılım 6-8 hafta) sorunsuz kaynadı. Stewart derecelendirme skalasındaki ortalama radyografik skor 0.5 (0-3) idi. Otuz hastada (%57,6) ulnar vayans değerleri ortalama olarak -0,4 (0 ila -2,5 mm arası) oluştu. On iki hastada (%23) 0.5 mm (0-2,5mm aralığı) ortalama pozitif ulnar varyansı değeri oluştu. On hastada (%19,2) nötral varyans değeri oluştu. Radial inklünasyon açıları eşitlenmemiş olan 32 hastada (%61,5); sağlam taraf 28,5° (Aralık 21 ° -30°) iken ameliyat edilen taraf için ortalama açı 22,3° (Aralık 18°-27°) idi. On beş hastada (%28,8) radyal inklünasyon açısı sağlam tarafla eşitlendi. Diğer hastalarda, sağlam tarafta ortalama radyal inklünasyon açısı volar yönüne (dorsal 2° - volar 13°) doğru 5,9° idi. Yirmi beş hastada (%48) radial yükseklikteki kayıp ameliyat edilen tarafta 1,3 mm (0-5 mm) idi. Tedavi edilen tarafta kavrama gücü, sağlam tarafın ortalama %69’ü (18 kg) idi. Quick-DASH-T skoru ortalaması 8,3 (dağılım 0-70,5), Gartland-Werley puanı ortalaması 4,7 (dağılım 0-16) bulundu. Gartland-Werley değerlendirmesine göre, 25 hastada (%48) mükemmel, 25 (%48) hastada iyi, üç has tada (%4) ise orta sonuç alındı.
Sonuç: Volar yerleşimli kilitli plak uygulamaları radius distal uç anatomisinin düzeltilmesinde ve korunmasında etkilidir.
Açık redüksiyon Kilitli plak Unstabil kırık Distal radius kırığı
Aim: Unstable distal radius fractures are difficult to manage. Volar locking plate screw is a better option than the other treatment methods (external fixator, K pin, etc.). The aim of this study is to present the radiographic and functional clinical results of patients with lower end unstable radius fractures who were treated with volar locking plate screws in our clinic.
Methods: A total of 52 patients (29 males, 23 females, mean age 42; the distribution 18-77) who underwent volar locking plate fixation due to an unstable distal radial end fracture were examined. Based on the AO classification, six patients (11.5%) had B2, five patients (9.6%) had B3, four patients (7.6%) had C1, 29 patients (55.7%) had C2 and 8 patients had (15.3%) C3 fractures. Twenty-one (77.8%) of the fractures had dorsal angulation, while six (22.2%) had volar angulation. The fracture was accompanied by an elbow dislocation and/or fracture in four patients (14.8%). Eleven patients (21.1%) had distal radioulnar joint problems. In fifteen patients (28.8%), autogenous crista iliac graft was used in addition to fracture fixation. The patients’ range of motion and grip strength were measured. Evaluations were made according to the Stewart criteria. In the functional evaluation, the Quick-DASH-T (Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand-Turkish) questionnaire and the Gartland-Werley evaluation form were used. The average duration of follow-up was 15 months (range: 12-34 months).
Results: All bones healed smoothly in approximately 7 weeks (range: 6-8 weeks). The average radiographic score was 0.5 (0-3) in the Stewart rating scale. The ulnar variance value was approximately -0.4 (between 0 and -2.5 mm) in 30 patients (57.6%). The average positive ulnar variance level was 0.5 mm (between 0-2.5 mm) in 12 patients (23%). A neutral variance level occurred in ten patients (19.2%). In 32 patients (61.5%) whose radial inclination angles were not equalized, the intact side was 28.5° (the interval 21°-30°) while the average angle for the side that underwent surgery was 22.3° (the interval 18°-27°). The radial inclination angle of fifteen patients (28.8%) gradually equaled the intact side. In other patients, the average radial inclination angle was 5.9° towards the volar direction (dorsal 2°- volar 13°) on the intact side. In twenty-five patients (48%), the loss of radial height was 1.3 mm (0-5 mm) on the side that underwent surgery. The grip strength of the side treated was approximately 69% (18 kg) of the intact side. The average Quick-DASH-T score was found as 8.3 (the distribution being 0-70.5), and the average Gartland-Werley score was found as 4.7 (the distribution 0-16). According to the Gartland-Werley evaluation, the results were excellent in 25 patients (48%), good in 25 (48%) and moderate in 3 (4%).
Conclusion: Volar locking plate applications are efficient in correcting and protecting the distal radius end anatomy.
Open reduction Locking plate Unstable fracture Distal radius fracture
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Ortopedi |
Bölüm | Araştırma makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mayıs 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 4 Sayı: 5 |