BibTex RIS Kaynak Göster

Türkiye'de Uzaktan Eğitimde Televizyonun Etkileşimli Kullanımı: Olanaklar, Sınırlılıklar ve Çözüm Önerileri

Yıl 2005, Cilt: 3 Sayı: 4, 80 - 97, 19.11.2013

Öz

Günümüzde iletişim ve bilgi teknolojilerinde yaşanan köklü değişme, gelişme ve dönüşümler toplumsal yaşamın her alanında olduğu gibi eğitim alanında da etkili olmuş, özellikle uzaktan eğitimde bilginin toplanması, işlemlenerek eğitim amacıyla kullanılması için üretimi, diğer öğrenme gereksinmelerinin karşılanması amacıyla saklanması ve yayım ve dağıtımı açısından da öğrenme ve öğretme sürecinde etkileşimliliğin önemini gündeme getirmiştir. Uzaktan eğitimde etkili bir öğrenme ve öğretme etkinliği için, öğrenci-öğrenci, öğrenci-öğretici, öğrenci-kurum ve öğrenci-öğretim materyali ile etkileşim bir zorunluluktur. Uzaktan eğitimde etkileşimin sağlanabilmesi için, öğrenci, öğretici ve öğretim materyallerinin bilgi ve iletişim teknolojilerinin aracılıyla aynı platformda eşzamanlı (senkron)  ve eşzamansız (asenkron) olarak buluşması ve görsel-işitsel bilgi paylaşımının sağlanması gerekir. Televizyon, tüm dünyada uzaktan eğitimde zaman, maliyet, TV kanal sahipliği ve içeriğin sürekli değişmesi gibi nedenlerle eğitimi destekleyici bir araç olarak ve eşzamanlı etkileşime az olanak verecek şekilde, yaygın ve ekonomik olarak, yazılı materyalleri destekleyen, öğrencide ait olma duygusunu geliştirecek şekilde   bant yayın yapılarak kullanılmaktadır. Bu çalışmada, televizyonun uzaktan eğitimde etkileşimli olarak kullanımının olanakları ve sınırlılıkları Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Sistemi ve Milli Eğitim Bakanlığı Açık Öğretim Okulları özelinde ele alınacaktır.

 

Toplam 0 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Derleme Makaleler
Yazarlar

Aydın Özgür Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 19 Kasım 2013
Gönderilme Tarihi 9 Aralık 2013
Yayımlandığı Sayı Yıl 2005 Cilt: 3 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Özgür, A. (2013). Türkiye’de Uzaktan Eğitimde Televizyonun Etkileşimli Kullanımı: Olanaklar, Sınırlılıklar ve Çözüm Önerileri. Selçuk İletişim, 3(4), 80-97. https://doi.org/10.18094/si.56411