Firdävsî’s Work named Hayât u Mamât and its Orthographic Features

Yıl 2020, , 289 - 305, 14.06.2020

Ayşe Aydın , Ahmet Çetinkaya

https://doi.org/10.35236/jots.691900

Öz

Hayât u Memât (1508), written by Firdevsî during this period spanning XIII-XVIth centuries, is one of these works. The work has an important place in terms of reflecting the language and spelling features of Old Anatolian Turkish, containing the features of the translated works, and providing information about religious, mystical and moral issues. In our study, firstly, information was given about the Old Anatolian Turkish period and the religious, mystical and moral works written in this period, then the life, literary personality and works of Firdevsî, who was the author of the work, were mentioned, and then the presentation of Hayât u Memât was introduced. The introduction section consists of examples of the external features, content and spelling features of the work.

Anahtar Kelimeler

Old Anatolian Turkish, Firdevsî, Hayât u Memât, Religion, Sufism, Manuscripts

Firdevsî’nin Hayât u Memât Adlı Eseri ve İmlâ Özellikleri

Öz

Hayât u Memât (1508), written by Firdevsî during this period spanning XIII-XVIth centuries, is one of these works. The work has an important place in terms of reflecting the language and spelling features of Old Anatolian Turkish, containing the features of the translated works, and providing information about religious, mystical and moral issues. In our study, firstly, information was given about the Old Anatolian Turkish period and the religious, mystical and moral works written in this period, then the life, literary personality and works of Firdevsî, who was the author of the work, were mentioned, and then the presentation of Hayât u Memât was introduced. The introduction section consists of examples of the external features, content and spelling features of the work.

Anahtar Kelimeler

Old Anatolian Turkish, Firdevsî, Hayât u Memât, Religion, Sufism, Manuscripts

Kaynakça

• ARAT, R. R. (1953). “Türkçe Metinlere e/i Meselesine Dâir”, Rocznik Orientalistyczny, 17: 306-313.
• BİLGİN, A. (2007). “Türk Tasavvuf Edebiyatı Literatürü”, Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 10/5: 334-335.
• BÜKE, H. (2015). “Firdevsî-İ Rumî, Hayatı ve Eserleri Hakkında Yeni Bilgiler”, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13: 481-501.
• BÜYÜKKARCI-YILMAZ, F. (2013). “Firdevsî, Şerefeddîn Mûsâ, Uzun Firdevsî, Firdevsî-i Rûmî, Firdevsî-i Tavîl, Türk Firdevsî, (Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü, online)
• CEYLAN-YILMAZ, E. (1991). “Ana Türkçede Kapalı e Ünlüsü”, Türk Dilleri Araştırmaları, 1: 151-165.
• ÇALIŞKAN-ATASOY, F. (2019). Firdevsî-i Tavîl’in kitâb-ı Hayât ü Memât Adlı Eseri: Tahlil ve Metin, Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Tarih Anabilim Dalı, İstanbul. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi)
• ÇETİNKAYA, A. (2020). Kitâb-ı Hayât u Memât (Giriş-İnceleme-Metin-Dizinler), Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı, Sakarya. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi)
• DEVELLİOĞLU, F. (2007). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lugat, Ankara: Aydın Kitabevi.
• EMRE, A. C. (1946). “Türkçede Bulanık e (é) Fonemi”, Türk Dili-Belleten, III/6-7: 487-497.
• ERCİLASUN, A. B. (2014). Başlangıçtan Yirminci Yüzyıla Türk Dili Tarihi, Ankara: Akçağ Yayınları.
• ERGÜZEL, M. & M. AYDIN (2010). “Eski Anadolu Türkçesinde Yapım Ekleriyle Türk-çeleşen Arapça, Farsça Kelimelerin İmlâsı ve İbn-İ Âdil Melhamesi’nden Yansımalar”, Uluslararası Eski Anadolu Türkçesi Araştırmaları Çalıştayı Bildirileri, Eds. E. DOĞAN & M. ÖZKAN, İstanbul Üniversitesi Yayınları, İstanbul: 157-169.
• FOY, K. (1903). “Azerbajganische Studien mit einer Charakteristik des Südtürkischen I”, Mitteilungen des Seminars für Orientalische Sprachen, 6: 126-193.
• FOY, K. (1904). “Azerbajganische Studien mit einer Charakteristik des Südtürkischen II”, Mitteilungen des Seminars für Orientalische Sprachen, 7: 197-265.
• KORKMAZ, Z. (2005). “Eski Anadolu Türkçesinin Türk Dilindeki Yeri”, Prof. Dr. Fikret Türkmen Armağanı, Kanyılmaz Matbaası, İzmir: 471-473.
• KÖPRÜLÜ, O. F. (1996). “Firdevsî, Uzun”, Türk Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi 13, Türk Diyanet Vakfı Yayınları, İstanbul: 127-129.
• NÉMETH. (1939). “Zur Kenntnis des Geschlossenen e im Türkischen”, Körösi Csoma-Archivum, 1: 515-531.
• Sami, Şemseddin. (2005). Kâmûs-ı Türkî, İstanbul: Çağrı Yayınları.
• ŞAHİN, H. (2003). Eski Anadolu Türkçesi, Ankara: Akçağ Yayınları: 13-29.
• TİMURTAŞ, F. K. (1994). Eski Türkiye Türkçesi, İstanbul: Enderun Yayınevi.
• TİMURTAŞ, F. K. (2011). Osmanlı Türkçesi Grameri (Eski Yazı ve İmlâ, Arapça, Farsça, Eski Anadolu Türkçesi), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
• TURAN, Z. (1999). “Eski Anadolu Türkçesinde Ol- Cevheri Fiili”, Türk Dili Araştırmaları Yıllığı-Belleten, 44: 265-289.
• TURAN, Z. (2012). “Orta Türkçe Metinlerinde Kelime Başı Ünsüzlerinde Aşırı Patlayıcılaşma Var Mıydı?”, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 30: 539-558.