Diyarbakır İli Köy Tavukçuluğunun Yapısı

Yıl 2018, Cilt: 15 Sayı: 2, 23 - 27, 25.12.2018

Hakan İnci , Muhammed Ali Ekinci Ersin Karakaya , Bünyamin Söğüt , Tugay Ayaşan

Öz

Bu çalışma,
Diyarbakır İli köy tavukçuluğunun yapısının araştırılması ve yetiştiricilerin
sorunlarının belirlenerek daha ekonomik ve daha karlı bir üretim için öneriler
sunulması amacıyla yapılmıştır. Çalışmada, basit tesadüfî örnekleme yöntemiyle
seçilen köylerde 2017–2018 yılları arasında köy tavukçuluğu yapan toplam 8
ilçede belirlenen 47 köyde işletme sahipleri ile yüz yüze yapılan anketlerden
elde edilen veriler analiz edilmiştir. Araştırma bulgularına göre; işletme
sahiplerinin aylık gelirleri ortalaması 663,52 TL olduğu, ailede yaşayan birey
sayısının ortalama 11.8 kişi olduğu sonucu belirlenmiştir. İşletmelerin
tamamında kanatlı yetiştiriciliği yapıldığı ve kanatlı hayvan sayısının
ortalama 82 adet olduğu tespit edilmiştir. Ekonomik getiriden dolayı köy
tavukçuluğu yapan yetiştirici oranı %5.7 olarak saptanmıştır. Kanatlı hayvan
sayısının ilçeler itibariyle değiştiği ve ortalamalar arasındaki farkların
istatistiki olarak önemli olduğu belirlenmiştir (P<0.05). İşletmelerin
tamamında hastalık görüldüğü ve tavuklara aşı yapılarak hastalıklara karşı
önlem alındığı tespit edilmiştir. Köy tavukçuluğu yetiştiriciliği yapmayan
yetiştiricilerin (%3) tamamının hastalıklardan dolayı köy tavukçuluğu
yetiştiriciliğinden vazgeçtikleri sonucu saptanmıştır. Yetiştiricilerin %61’i
hastalıkları, %23’ü desteklemeleri, %11’i yem maliyetini ve %5’i ise
pazarlamayı sorun olarak gördüklerini belirtmişlerdir. Sonuç olarak; köy
tavukçuluğunu ekonomik getirisinden dolayı yapmayı hedefleyen dinamik ve
eğitimli bir üretici kitlesinin ilgili kurum ve kuruluşlarca teşvik edilmesi
tavukçuluğun gelişmesine ivme kazandıracaktır. Özellikle hastalıklar, destek ve
teşvikler, yem maliyeti ve pazarlama konularında yetiştiricilerin sorunlarının
çözümü için gerekli strateji ve politikaların geliştirilmesi gereklidir.

Anahtar Kelimeler

Diyarbakır, köy tavukçuluğu, yem maliyeti

The Structure of Village Poultry in Diyarbakır Province

Öz

This study was carried out to investigate the structure of village
poultry in Diyarbakır province and to suggest more economical and more
profitable production by determining the problems of producers. In the study,
the data obtained from face-to-face questionnaires were analyzed with the
village poultry breeders in selected 47 villages in 8 districts by simple
random sampling method in between 2017-2018. According to result of study, the
average monthly income of the breeders were 663.52 TL and the average number of
individuals living in the family was 11.8. It was determined that the number of
birds were 82 in poultry houses. The rate of village poultry breeders for
economic reasons was 5.7%. The number of birds among the districts were
significantly different. It was observed that all the chicken houses were
infected by some diseases and the birds were vaccinated to prevent and fight
them. The reasons for giving up poultry breeding (3%) were diseases. The
breeders who reported diseases, supporting, feed cost and marketing as problems
were 61, 23, 11 and 5%, respectively. As a result, dynamic and educated people
who wants to breed poultry due to the economic profit have to be encouraged and
this will accelerate the development of the poultry. In particular, developing
strategies and policies are necessary to solve the problems of breeders in
diseases, support and incentives, feed cost and marketing.

Anahtar Kelimeler

Diyarbakır, village poultry, feed cost

Kaynakça

• 1. FAO, 2000. FAOSTAT, Statistical Database of Food and Agriculture Organization of the United Nations, Rome Italy.
• 2. Akşimşek ŞD. 2008. Ülkemizde kuş gribi görülmesinden sonra tokat ili köy tavukçuluğunun yapısı. Yüksek Lisans Tezi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Zootekni Anabilim Dalı. Tokat3. İnci H, Bural R, Şengül T. 2015. Bingöl ili köy tavukçuluğunun yapısı. Tavukçuluk Araştırma Dergisi 12(2): 13-17
• 4. Permin A, Riise JC, Kryger KN. 2004. Strategies for developing family poultry production at village level. Experiences from West Africa And Asia. World Poultry Congress, İstanbul
• 5. Riise JC, Permin A, Mcainsh CV, Frederiksen L. 2004. Keeping village poultry a technical manual on small-scale poultry production. Network for Small holder Poultry Development. Copenhagen, Denmark
• 6. Sonaiya EB. 2009. Some technical and socioeconomic factors affecting productivity and profitability of small holder family poultry. World's Poultry Sci., J 65: 201-205
• 7. Şekeroğlu A, Sarıca M. 2010. Bir üretim sistemi olarak köy tavukçuluğu. Tavukçuluk Araştırma Dergisi 9(1): 41-47
• 8. Aksoy, T., Yurt, Z., İlaslan Çürek, D., Nilgün Yapıcı, N. 2007. “Dünyada ve Ülkemizde Köy Tavukçuluğu”, 5. Ulusal Zootekni Bilim Kongresi, 2007.
• 9. Güngördü S. 2009. Batman ili köy tavukçuluğunun durumu. Yüksek Lisans Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Van.
• 10. TÜİK. 2015. Hayvansal üretim istatistikleri (erişim tarihi: 13.02.2017)
• 11. Yurt Z. 2002. Çanakkale ilindeki kimi köylerde köy tipi kümes hayvanı yetiştiriciliğinin incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Zootekni Anabilim Dalı
• 12. Bural, R. 2015. Bingöl İli Köy Tavukçuluğunun Yapısı Bingöl Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Zootekni Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi. 2015.
• 13. Eleroğlu H, Yıldırım A, Şekeroğlu A. 2014. Sivas ili agro-ekolojik alt bölgelerinde köy tavukçuluğunun yapısı. Tavukçuluk Araştırma Dergisi 11(2): 10-15
• 14. Şekeroğlu A, Akşimşek DŞ. 2009. Tokat ili köy tavukçuluğunun bazı özellikleri. Anadolu Tarım Bilim. Dergisi 24(2): 108-113
• 15. Bayraktar E. 2012. Artvin ili köy tavukçuluğunun yapısı. Yüksek Lisans Tezi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Zootekni Anabilim Dalı. Tokat, 2012.