FORENSIC MEDICAL ASPECT OF RIGHT TO LIFE VIOLATION CASES IN ECHR DECISIONS ABOUT TURKEY FROM 1998 TO 2002: REVISITING THE COMMON ERRORS IN DEATH INVESTIGATIONS

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 1, 49 - 58, 31.01.2018

Esin Akgül Kalkan

Öz

Violation of the right to life is the most severe
type of physical assault against humans. In this study decisions by the
European Court of Human Rights (ECHR) about violation of the right to life
cases in Turkey are investigated, with the aim of determining deficiencies and
errors in forensic medical procedures and to discuss the effect of these on the
violation decision. Digital court files with decisions made by the ECHR from
1998 to 15.05.2002 published on the internet were retrospectively investigated.
Cases with decisions against Turkey for right to life violations were
determined. This study assessed data related to death investigations. Data
analysis was performed with the Epi-Info 2000 program. From a total of 21 files
(22 cases) with decisions of right to life violation and/or torture, there were
12 cases with decision of right to life violation (54.5%). For 11 cases (91.7%)
examination of the deceased was performed, with this examination only performed
by a forensic medicine specialist for 2 cases
(18.2%). It was determined that autopsy was not performed for 8 cases (66.7%).
Of the 4 cases with autopsy performed, none (100.0%) had photographs or
radiologic imaging taken, skin sampling for microscopic and chemical analysis
or sampling of any biological material performed. This research showed that,
there were serious deficiencies and errors in forensic medical procedures and those
investigations of death are not standardized. To prevent violations of the
right to life and to efficiently perform inquiries related to death, doctors
with sufficient knowledge and skills about forensic medical procedures should
be required to abide by the Minnesota autopsy protocol.

Anahtar Kelimeler

right to life, effective investigation

Kaynakça

• REFERENCES ADLİ TIP UZMANLARI DERNEĞİ, 2007. Adli Tıp Hizmet Modeli ve İnsan Gücü Planlaması, Editör: Balcı Y., Adli Tıp Uzmanları Derneği-Meslekte Yeterlilik Kurulu Yayını, Adana.
• AMERICAN COLLEGE OF PHYSICIANS, 1995, The role of the physician and the medical profession in the prevention of the international torture and in the treatment of its survivors. Annals of International Medicine, 122 (8): 607-613.
• BİLGE B., 20014, AİHM içtihatları bağlamında etkin soruşturma yükümlülüğü, İnönü Üniv Hukuk Fakültesi Dergisi, 5(2): 367-406.
• CENGİZ S., 2011, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları Işığında Yaşam Hakkı, TBB Dergisi, 93: 383-404.
• COUNCIL OF EUROPE,1997, Convention for Protection of Human Rights and Dignity of the Human Being with Regard to the Application of Biology and Medicine, https://rm.coe.int/168007cf98, Date Accessed: 02.01.2018.
• ÇOLAK B,, BİÇER Ü., GÜNDOĞMUŞ N.G., ETİLER N., 2001, Kocaeli ilinde adli görev ve pratisyen hekimler, Adli Tıp Dergisi, 15(2): 36-45.
• ÇOLAK B,, ETİLER N., BİÇER Ü., 2004, Adli tıp hizmetleri kim tarafından sunulmaktadır / sunulmalıdır?: Sağlık Bakanlığı mı? Adalet Bakanlığı mı?, Toplum ve Hekim, 19(2):131-138.
• DEMİRER M., 2007, Dünyada ve Türkiye’de adli tıp yapılanmaları karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri, tıpta uzmanlık tezi, T.C. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı., Isparta, 2007.
• DOĞRU O., NALBANT A., 2001, İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi ve Türkiye Karar Özetleri (1995-2000), 1.basım, İstanbul Barosu.
• EUROPEAN COURT OF HUMAN RIGHTS, 1998-2002, http://www.echr.coe.int/Pages/home.aspx?p=home, Date Accessed: May 2002-January 2018.
• EUROPEAN COURT OF HUMAN RIGHTS, 2017. http://www.echr.coe.int/Documents/Stats_pending_2017_BIL.pdf, Date Accessed: 03.01.2017.
• EUROPEAN COURT OF HUMAN RIGHTS, 1959-2016, http://www.echr.coe.int/Documents/Stats_violation_1959_2016_ENG.pdf, Date Accessed: 03.01.2017..
• GEMALMAZ M.S., 2001, Ulusalüstü İnsan Hakları Hukukunun Genel Teorisine Giriş, 3.basım, Beta, İstanbul, ISBN: 978-605-4354-63-4/64-1.
• GÖLCÜKLÜ F., GÖZÜBÜYÜK Ş., 2002, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve Uygulaması Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İnceleme ve Yargılama Yöntemi, 3. basım, Turhan, Ankara, ISBN: 975-7425-32-X.
• GÜLSOY, M.T., 2002, İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi’nin Türkiye ile ilgili kararlarında adli tıp konusundaki içtihatları, AÜHFD, 6(1-4): 133-146.
• GÜLTEKİN Ö., 2011. Olay yeri incelemesinde karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri, TAAD, 2(2): 473-508.
• GÜRPINAR S.S., CAN G., BOLUKBAŞI O., TORUN P., 1997, Analysis of mortality reports from a university hospital of Turkey, Forensic Sci Int, 1997;88:169-71.
• İNANICI M.A., ÇOLAK B., ÖZASLAN A., 2004, Olay Yeri İncelemesi ve Adli Tıp Uzmanının Yeri. Türkiye Klinikleri J Foren Med, 1:97-109.
• JANDOO R., 1987, Human rights abuses and the medical profession, Forensic Science International, 35(4): 237-247.
• KARAKUŞ H., 2001, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları ve Karşıoylarında Türkiye,1.basım, İstanbul Barosu.
• KOCABAŞ S., 2009, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin taraf devletlere yüklediği pozitif yükümlülükler, Yüksek Lisans Tezi, T.C. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı.
• KÖK, A.N., 2007, Yaşam Hakkına Yönelik Suçlarda Kanıt Elde Edilmesi, EÜHFD, 11(1-2): 3-16.
• KUMRAL B., ÖZDEŞ T., 2014, Assessment of physicians’ approaches to the applications of forensic medicine in Tekirdag province. J For Med, 28(2): 141-53.
• PAKİŞ, I., YAYCI N., 2006, Adli otopsilerde standardizasyon amaçlı farklı otopsi protokollerinin değerlendirilmesi, Türkiye Klinikleri J Foren Med, 3: 107-111.
• PETEKKAYA S., 2012, Adli otopsi eğitiminin tıp fakültesi öğrencilerinin bilgi, tutum ve duygudurumuna etkileri, tıpta uzmanlık tezi, T.C. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı.
• POLAT O., 2002, Olay Yeri İncelemesinin Adli Tıp Açısından Önemi, Adli Tıp Dergisi, 16(2-4): 1-16.
• REPUBLIC OF TURKEY MINISTRY OF JUSTICE DEPARTMENT OF HUMAN RIGHTS, 2014, http://www.inhak.adalet.gov.tr/istatistik/2014/16.pdf, Date Accessed: 03.01.2017.
• SALAÇİN S., ÇEKİN N., ÖZDEMİR M.H., KALKAN Ş., 1997, Mezuniyet öncesi Adli Tıp eğitimi almış öğrencilere yönelik bir anket çalışması, Adli Tıp Bülteni, 2(1): 21-24.
• SOYER A., 1996, Hekimlik, tıbbi etik ve insan hakları, Toplum ve Hekim Dergisi, 11(75-76): 3-11.
• STAN C.A., 2012, Forensic standardizations in torture and death in custody investigations, Interventional Medicine & Applied Science, 4(4): 210-216.
• TANRIKULU M.S., 2002, İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi’ne Bireysel Başvuru İçin El Kitabı, 2.basım, İstanbul Barosu.
• TEZCAN D., ERDEM M.R., SANCAKDAR O., 2002, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Işığında Türkiye’nin İnsan Hakları Sorunu. 1. basım, Seçkin, Ankara, ISBN: 978-975-347-488-7.
• THOMSEN J.L., VOIGHT J., 1998, Forensic medicine and human rights, Forensic Science International, 36(1-2): 147-1518.
• UNITED NATIONS GENERAL ASSEMBLY-DECLARATION, 1948, The Universal Declaration of Human Rights, http://www.un.org/en/universal-declaration-human-rights/, Date Accessed: 02.01.2018.
• UNITED NATIONS- MINNESOTA PTOROCOL, 1991, Manual on the effective prevention and investigation of extra-legal, arbitrary and summary executions, https://www.un.org/ruleoflaw/files/UN_Manual_on_the_Effective_Prevention_and_Investigation%5B1%5D.pdf, Date Accessed: 02.01.2018.
• VIEIRA D.N., HOUGEN H.P., HUSSEIN M., MÉNDEZ J., GROSSMAN C., SHINER P., 2012, Human Rights Brief, Session One: Using Forensic Medical Evidence in Court, 19(4): 6-20.