TÜRKÇE SÁèATNÁMELER VE HÌBETU’LLÁH İBNİ İBRÁHİM'İN SÁèATNÁMESİ

Yıl 2004, Cilt: 1 Sayı: 1, 263 - 281, 30.06.2004

Ahmet Buran

Öz

Nesnenin harekete başladığı an ile durduğu an arasında geçen süre, bir bütün halinde, zaman kavramıyla ifade edilmektedir. Atom sürekli hareket halinde olduğuna göre, aslında genel anlamda hareketin bittiği an yoktur. Dolayısıyla zaman, sürekli var olan ve içinde geçmiş, yaşanan an ve gelecek gibi üç temel bölüm bulunan bir kavramdır.
Fizik bilginleri ve felsefeciler zamanı “birbirini izleyen anlardan oluşan çizgisel bir bütünlük; önce olandan sonra olana doğru giden sonsuz anlar bütünü” olarak tanımlamaktadırlar. Zaman, “hareketin ölçüsü”, zaman duygusu ise, “insanın ayırt edici” bir özelliğidir. Zaman, “a priori” olarak vardır ve “görüngüler” ancak onun içinde gerçeklik kazanırlar. Dolayısıyla zaman, kimi düşünürlerce, “varlığın dördüncü boyutu” , hatta zamanın dışında herhangi bir varlıktan söz edilemeyeceği için “varlığın kendisi” olarak da tanımlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

TÜRKÇE, SÁèATNÁME, HÌBETU’LLÁH İBNİ İBRÁHİM

Kaynakça

• Binark, İsmet- Sefercioğlu, Nejat, Erzurumlu İbrÀhim Hakkı Bibliyografyası, Kültür Bak. Yay., Ankara, 1977
• Borst, Arno, Avrupa Tarihinde Zaman ve Sayı Computus, (Çev. Zehra Aksu Yılmazer), Ankara, 1997
• Buran, Ahmet, Anadolu Ağızlarında İsim Çekim (Hâl) Ekleri, TDK Yay. Ankara, 1996, s.200-201