TEMEL EĞİTİMDE GÜNCEL SORUNLAR VE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

Yıl 2022, , 134 - 159, 31.12.2022

Ercüment Züngür

https://doi.org/10.51469/kafdagi.1196721

Öz

Eğitim, İlk canlıdan başlayan ve yaşam var olduğu müddetçe varlığını sürdürecek olan dinamik bir yapıdır. Bu dinamik sistemi oluşturan ve onu birbiriyle bir bütün şeklinde tamamlayan hareketli parçaları olası bir şekilde irdelenip çözümlenmelidir.
Eğitimi analiz ederken ayaklarından olan öğretmen, öğrenci, veli, eğitim politikası, eğitim felsefesi, eğitim programı, okul kültürü, okul yöneticisi ve hükümet politikalarını işin içine dâhil etmeliyiz. Eğitim sorunları sabit değildir, eğitimi dinamik bir süreç olarak tanımlarken sorunlarının da bu dinamikliğe paralel olarak karmaşık olduğunu unutmamalıyız. Birbirini tamamlayan bu yapbozlu sistemde bir parçanın bozulması ya da gereken önemin verilmemesi diğer parçaları da etkileyecektir. Bir çocuğun eğitiminin temelinde aile olsa da devamında okul öncesinde verilen eğitim ilkokulu, ilkokulda verilen eğitim ortaokul kademesini ciddi bir şekilde etkileyecektir. Bu etkilenme burayla sınırlı kalmayacaktır ve devamında ortaöğretimi, yüksek öğretimi ve en önemlisi yaşadığı toplumu, toplun geleceğini ciddi bir şekilde etkileyecektir. Peki, bu sorunlar nelerdir? Sorunların temeline inildiğinde uygulanan eğitim politikalarından, geliştirilen eğitim programlarından, benimsenen eğitim felsefelerinden, öğrenci ve öğretmenlerin nitelik düzeylerinden, eğitimde uygulanan yönetim stratejilerinden kaynaklanan sorunlar karşımıza çıkmaktadır. Eğitimin olmazsa olmaz ayaklarından olan bu işlevleri yok saymak ve temelini sağlam oturtturmamak ilerde önüne geçilemeyecek sorunların baş göstermesine sebebiyet verecektir. Eğitimi bir basamak şekilde grafikleştirirsek tüm bileşenlerinin bir yapboz gibi birbirini tamamlaması gerektiğini bilmeliyiz. Yaptığımız bu araştırma ile amacımız finalde toplumu etkileyen bu sorunlara değinip ve çözümleri konusunda fikirler sunmaktır.

Anahtar Kelimeler

Toplum, Eğitim, eğitimde felsefe, eğitimde program, eğitimde politika, eğitimde yöneticisi.

Kaynakça

• Keleş, H. (2013). Akımları bağlamında John Locke’un liberal eğitim anlayışı (Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Aktaş Arnas, Y. (2002). Okul öncesi eğitim kurumlarında okul-aile işbirliği çalışmaları ile anne baba eğitim programı uygulamaları. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (22), 31-41.
• Bursalıoğlu, Z. (2002). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış (On yedinci baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Binbaşıoğlu, C. (1981). Genel öğretim bilgisi. Ankara: Binbaşıoğlu Yayınevi.
• Babaoğlan, E. ve Yılmaz, F. (2012). İlköğretim okullarında karara katılma. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (3), 1-12.
• Doğanay A. (2011). Hizmet Öncesi Öğretmen Eğitiminin Öğretmen Adaylarının Felsefi Bakış Açılarına Etkisi,
• Eğitim Teknolojisi alanında öğretmenlerin iyi yetiştirilmeleri gereği için bkz: Unesco (codiesee), Teachrs Trahıing in Educadonal Technology, by Lazar Vlasceanu, Unesco Yayını, 1986. s. 37-47.
• Eraslan, L. ve Babadağ, G. (2015). Eğitimin Hukuki Temelleri. Eğitim Bilimine Giriş
• Eskicumalı, A. (2014). Eğitim ve sosyal değişme: Türkiye’nin değişim sürecinde eğitimin rolü. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 109-128.
• Erkılıç, T. A. (2008). Felsefi akımlar ve eğitim felsefesi akımları. A. Boyacı (Ed.) Eğitim Sosyolojisi ve Felsefesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını.
• Ertürk, S. (1988). Türkiye'de Eğitim Felsefesi Sorunu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3, 11– 16.
• Ekinci Vural, D. & Gürşimşek I. (2009). Okul öncesi eğitimde aile katılımlı sosyal beceri eğitimi. e-Journal of New World Sciences Academy, 4 (3), 1110-1122
• Gediklioğlu, T. (2005). Avrupa Birliği sürecinde Türk eğitim sistemi: Sorunlar ve çözüm önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (1), 66-80.
• Gültekin, M. ve Anagün Ş. S. (2006). Avrupa Birliği'nin eğitimde kaliteyi belirleyici alan ve göstergeleri açısından Türk eğitim sisteminin durumu. Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (2), 145-170.
• Hornby, G. & Lafaele, R. (2011). Barriers to parental involvement in education: An explanatory model. Educational Review, 63(1), 37-52.
• Hector Correa. AnaJydeaJ ModeJs in EdueationaJ PJamıing and Adıninistration, 1975. s. A5-171. OECD, OrganizationaJ ProbJems in Planning EducationaJ DeveJopment 1966 s. 65-74.
• Küçükahmet, Leyla. Öğretiın bke ve Yöntemleri, AÜEFY. No. 152, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi, 1986.
• M. Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi Yıl: 1998. Sayı: 7 Sayfa: 1-10 Akyüz, Y. (2010). Türk Eğitim Tarihi (Onyedinci Baskı) Ankara: Pegem Akademi.
• Milli Eğitim Temel Kanunu http://mevzuat.meb.gov.tr/html/temkanun_0/temelkanun_0.html Erişim: 21.12.2014 Okutan, M. (2003). Okul Müdürlerinin İdari Davranışları, Milli Eğitim Dergisi, 157.
• Rasim Bakırcıoğlu, Temel eğitim ve ortaöğretimde rehberlik, 1982. s. 37-48
• TEMEL Eğitimimizin TEMEL SORUNLARI Yard. Doç. Dr. Abdullah DEMİRTAŞ'"
• Tezcan, M. (1985). Eğitim sosyolojisi (Dördüncü baskı) Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
• Tutkun, Ö. F. (2010). 21. Yüzyılda eğitim programının felsefi boyutları. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30 (3), 993-1016.
• YALIN, Meltem (2002). “İlköğretim Birinci Kademe Öğretmenlerinin Problemleri ve Çözüm Önerileri”, Eğitim Araştırmaları Dergisi, S 9, ss. 135-140. Eğitim ve Bilim, 36 (161), 332-348.
• Yalçın, H. (2013). Anne-çocuk iletişimi eğitiminin etkileri. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 28, 179-19