Öz
Turizm olgusunun gelişim süreçlerinin sürdürülebilir çizgide devam edebilmesi için yerel halk, yerli ve yabancı turistler, sivil toplum kuruluşları, üniversiteler, turizmle ilgili kamu kurumları, özel kurum ve kuruluşlar gibi birçok paydaşın gelişim plan ve projelerine dahil edilmesi sağlanmalıdır. Söz konusu paydaşlardan yerel halk, yöreye gelen yerli ve yabancı turistler sürdürülebilirlik kavramının hayata geçmesi için kilit role sahiptir. Bu kapsamda, ilgili paydaşların algı ve tutumları son derece belirleyicidir. Araştırmanın amacını fiziki ve beşeri açıdan birçok turizm ögesine sahip olan Didim destinasyonuna uygun olan alternatif turizm türlerinin tespit edilmesi ve söz konusu turizm türleri hakkında yerel halk ve yöreye gelen yerli ve yabancı turistlerin algı ve tutumlarını ortaya çıkarabilmek oluşturmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Acır, E. (2010). Türkiye’de Gençlik Turizmi Potansiyelinin Geliştirilmesi ve Çözüm Önerileri. Kültür ve Turizm Bakanlığı, Ankara: Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi. Akova, İ. (2000). Alternatif Turizm Olanaklarımız. Coğrafya Dergisi, 8: 71- 84. Aydın, O. (2012). Türkiye’de Alternatif Bir Turizm; Sağlık Turizmi. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14 (23): 91-96. Balcı, A. (2011). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara, Pegem Akademi Yayınları. Çelik, S. (2018). Alternatif Turizm, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11 (56): 193-204. Ghaderi, Z., Henderson, J.C. (2012). Sustainable Rural Tourism in Iran: A Perspective From Hawraman Village. Tourism Management Perspectives,2-3: 47-54. Gülcan, B. (2010). Türkiye’de Kültür Turizminin Ürün Yapısı ve Somut Kültür Varlıklarına Dayalı Ürün Farklılaştırma İhtiyacı. İşletme Araştırmaları Dergisi, 2 (1): 99-120. Hacıoğlu, N., Avcıkurt, C. (2008). Turistik Ürün Çeşitlendirmesi. Ankara: Nobel Yayınları. Kahraman, N. (2010). Doğa ve Kış Sporları Bağlamında Sürdürülebilir Turizm Gerekleri. Erzurum I. Ulusal Alternatif Turizm Kongresi. Kılıç, B., Kurnaz, A. (2010). Alternatif Turizm ve Ürün Çeşitliliği Oluşturmada Ekolojik Çiftlikler: Pastoral Vadi Örneği. İşletme araştırmaları Dergisi, S. 2 (4): 39-56. Marangoz, M. ve. Karadağ, L. (2017). Sürdürülebilir Turizm Açısından Alternatif Turizmin Önemi: Marmaris Örneği, Turizm Akademik Dergisi, 02: 29-40. Meydan Uygur, S., Baykan, E. (2007). Kültür Turizmi ve Turizmin Kültürel Varlıklar Üzerindeki Etkileri. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2: 32-39. Özdemir, D. (2003). Yeniden Canlandırma Projelerinde Kültür, Turizm ve Emlak Piyasaları Üzerine Kurulu Stratejilerin, Başarı(sız)lıkları Koşullarının İncelenmesi. Kentsel Dönüşüm Sempozyumu, 11-13 Haziran. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi. Stronza, A. & Pegas, F. (2008). Ecotourism and Conservation: Two Cases from Brazil and Peru, Human Dimensions of Wildlife, 13 (4): 263-279. Yalçın, Z. (2016). Sürdürülebilir Kalkınma İçin Yeşil Ekonomi Düşüncesi ve Mali Politikalar, Çankırı Karatekin Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, 6 (1): 769-775. Yeşiltaş, M., Öztürk, İ. (2008). 1. Bölgesel Kalkınma Çerçevesinde Alternatif Turizm Faaliyetlerine Yönelik Bir Değerlendirme: Sivas Örneği. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 9 (1): 1-18. You, H., Zhang, X. (2017). Sustainable Livelihoods And Rural Sustainability İn China: Ecologically Secure, Economically Efficient Or Socially Equitable?. Resources, Conservation and Recycling,(120): 1-13.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 5 Sayı: 1 |
