Şuuri Hasan Efendi, 17. yüzyılda yaşamış bir müelliftir. Aslen Haleplidir. Dîvân-ı Hümâyûn ve Mâliye Kalemi’nde kâtip olarak görev yapmıştır. Eserleri Osmanlı Dönemi Anadolu Sahası Türk Edebiyatı’nın örnekleri arasındadır. Ferheng-i Şuûrî adlı Farsça-Türkçe sözlüğü ve bundan yaptığı seçkinin yanı sıra bir divanı, Ta‘dîlü’l-Emzice adlı tıbba dair bir eseri ve Pend-i Attâr’a şerhi vardır. Arapça ve Farsça bilgisi son derece iyi olan Şuuri tıp ve musikiyle de ilgilenmiş, bu ilimlere dair birikimini yeri geldikçe eserleri vasıtasıyla ortaya koymuştur. Kendisinden sonra gelen bazı şerh ve sözlük müelliflerini muhteva ve anlayış bakımından etkilemiş, uzun yıllar isminden söz ettirmeyi başarmıştır. Hem beşeri aşk hem de ilahi aşk temalı şiirler kaleme almış, yazdığı tarih manzumeleriyle devrine ayna tutmuştur. Eserlerinde hem hayatına hem de devrine dair önemli bilgiler vardır.
17. yüzyılı baştan sona etkileyen Hint üslubu Şuuri’nin şiirlerinde de varlığını gösterir. Soyut-somut birlikteliği, alışılmamış bağdaştırmalar, zincirleme tamlamalar, tasavvufi eğilim, manayı gizleme gibi Hint üslubu özeliklerine başvuran şair, derin Farsça bilgisinin de yardımıyla bu üslup etkisinde şiirler yazmıştır.
Bu makalede Hasan Şuuri’nin hayatı, eserleri ve edebî kişiliği hakkında bilgi verildikten sonra divanındaki Hint üslubu etkisi örnekleriyle gösterilecektir.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türk Dili ve Edebiyatı (Diğer) |
| Bölüm | Kitap İncelemesi |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 5 Kasım 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 10 Kasım 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 19 Mart 2025 |
| Kabul Tarihi | 13 Ekim 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 10 Sayı: 1 |