BibTex RIS Kaynak Göster

The Black Sea Politics of Nato

Yıl 2014, , 1 - 9, 29.07.2014
https://doi.org/10.12787/KARAM853

Öz

Black Sea is on thestrategicroutewhichextendingfrom Europe totheCaucasusand Central Asiaregion. Withinthisstructure, duringtheColdWareratheregionwasseen as an importantedgeregionbetweenthe North AtlanticTreatyOrganization ­ NATO andUnion of SovietSocialistRepublics – USSR. Afterthisera a newsecurityenvironmentandthreats has occurredin theregion. Thesenewthreatsare illegal immigration, armstraffickingandsupporting of terrorism.Inthiscontext, thearticlewillfocus on theactivitiesandpolicies of NATO in theregion. Also, thearticlewilltakethesubject in thecontext of the United States’ approachestowardstheregion.

Kaynakça

  • AELENEI, V. (2013). “The Black Sea: History and Globalization”, Military Art and Science, 1, (69): (5 – 10).
  • AŞIK, A. (2010). “Karadeniz Bölgesi'ndeki Değişimin Analizi”, Güvenlik Stratejileri Dergisi, (12): (33 – 56).
  • AYDIN, M. (2005). “RegionalCooperationin the Black Seaandthe Role of Institutions”, RegionalIn/Security: RedefiningThreatsandResponses, (Der. Mustafa Aydın, Çağrı Erhan ve Sinem Akgül Açıkmeşe), Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi, (101 – 122). -----, (2006). “(In) Security andGeopolitics in thePost-SovietEurasia, 1989-2005: RegionalThreats, TransnationalChallenges, and Global Responses”, International Security Today: UnderstandingChangeandDebatingStrategy, (Der. Mustafa Aydın ve Kostas Ifantis), Center for Strategic Research (SAM Papers), (1): (117 - 140).
  • BEBLER, A. (2005). “NATO andTransnationalTerrorism”, Perceptions, 9, (4): 159 – 175).
  • CANAR, B. (2012). “Soğuk Savaş Sonrasında Amerika Birleşik Devletleri’nin Karadeniz Politikası”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 67, (1): (50 - 80). ÇAKMAK, H. (2003). Avrupa Güvenliği, Ankara: Akçağ.
  • ÇOMAK, H. (2004). “Genişleyen NATO’nun Güvenlik Yaklaşımları ve Büyük Ortadoğu Projesi”, Stratejik Öngörü, (2): (20 – 28).
  • ÇÖRTEN, B. (2009). Güncel Karadeniz Jeopolitiği, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • DEDEOĞLU, B. (2003). Uluslararası Güvenlik ve Strateji, İstanbul: Derin Yayınları.
  • DOROFEEV,, S. (2013). “Russian and U.S. Interests in the Central Asia: Prospects for Cooperation”, Russian PoliticsandLaw, 51, (1):(7 – 24).
  • ERHAN, Ç. (2006). “Türkiye ve Bölgesel Örgütler”, Beş Deniz Havzasında Türkiye, (Der. Mustafa Aydın ve Çağrı Erhan), Ankara: Siyasal.
  • EROL, Seyfettin M.- DEMİR Sertif (2012). “Amerika’nın Karadeniz Politikasını Yeniden Değerlendirmek”, Gazi Akademik Bakış, 6, (11): (17 - 33).
  • EROL, Seyfettin M. (2014), "Ukrayna-Kırım Krizi" ya da "İkinci Yalta Süreci"”, Karadeniz Araştırmaları Dergisi, 11, (41): (1-14).
  • FOUSKASK, V. (2004). Balkanlar, Ortadoğu, Kafkasya: Soğuk Savaş Sonrası ABD Politikaları, çev. Ali Çakıroğlu, İstanbul; Aykırı Yayıncılık.
  • HUNTER R. (2003). “NATO - RussiaRelationsAfter 11 September”, SoutheastEuropeanand Black SeaStudies, 3, (3): (28 – 54).
  • KAMALOV, İ. (2008). Putin Dönemi Rus Dış Politikası: Moskova’nın Rövenşı, İstanbul: Yeditepe Yayınları.

Nato'nun Karadeniz Politikası

Yıl 2014, , 1 - 9, 29.07.2014
https://doi.org/10.12787/KARAM853

Öz

Karadeniz, Avrupa’dan Kafkasya ve Orta Asya bölgelerine uzanan stratejik güzergâh üzerindedir. Bu yapısıyla da bölge Soğuk Savaş döneminde Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü (North AtlanticTreatyOrganization ­ NATO) ile Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği (SSCB) arasındaki önemli bir kanat bölgesi olmuştur. Bu dönemin sonlanmasının ardından ise bölgede yeni bir güvenlik ortamı ve tehditler oluşmuştur. Bu yeni tehditler yasadışı göç, silah kaçakçılığı ve terörizmin desteklenmesidir. Bu kapsamda makale NATO’nun bölgedeki faaliyetleri ve politikaları üzerine odaklanacaktır. Makale bunu ABD’nin bölgeye yönelik yaklaşımı bağlamında ele alacaktır.

Kaynakça

  • AELENEI, V. (2013). “The Black Sea: History and Globalization”, Military Art and Science, 1, (69): (5 – 10).
  • AŞIK, A. (2010). “Karadeniz Bölgesi'ndeki Değişimin Analizi”, Güvenlik Stratejileri Dergisi, (12): (33 – 56).
  • AYDIN, M. (2005). “RegionalCooperationin the Black Seaandthe Role of Institutions”, RegionalIn/Security: RedefiningThreatsandResponses, (Der. Mustafa Aydın, Çağrı Erhan ve Sinem Akgül Açıkmeşe), Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi, (101 – 122). -----, (2006). “(In) Security andGeopolitics in thePost-SovietEurasia, 1989-2005: RegionalThreats, TransnationalChallenges, and Global Responses”, International Security Today: UnderstandingChangeandDebatingStrategy, (Der. Mustafa Aydın ve Kostas Ifantis), Center for Strategic Research (SAM Papers), (1): (117 - 140).
  • BEBLER, A. (2005). “NATO andTransnationalTerrorism”, Perceptions, 9, (4): 159 – 175).
  • CANAR, B. (2012). “Soğuk Savaş Sonrasında Amerika Birleşik Devletleri’nin Karadeniz Politikası”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 67, (1): (50 - 80). ÇAKMAK, H. (2003). Avrupa Güvenliği, Ankara: Akçağ.
  • ÇOMAK, H. (2004). “Genişleyen NATO’nun Güvenlik Yaklaşımları ve Büyük Ortadoğu Projesi”, Stratejik Öngörü, (2): (20 – 28).
  • ÇÖRTEN, B. (2009). Güncel Karadeniz Jeopolitiği, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • DEDEOĞLU, B. (2003). Uluslararası Güvenlik ve Strateji, İstanbul: Derin Yayınları.
  • DOROFEEV,, S. (2013). “Russian and U.S. Interests in the Central Asia: Prospects for Cooperation”, Russian PoliticsandLaw, 51, (1):(7 – 24).
  • ERHAN, Ç. (2006). “Türkiye ve Bölgesel Örgütler”, Beş Deniz Havzasında Türkiye, (Der. Mustafa Aydın ve Çağrı Erhan), Ankara: Siyasal.
  • EROL, Seyfettin M.- DEMİR Sertif (2012). “Amerika’nın Karadeniz Politikasını Yeniden Değerlendirmek”, Gazi Akademik Bakış, 6, (11): (17 - 33).
  • EROL, Seyfettin M. (2014), "Ukrayna-Kırım Krizi" ya da "İkinci Yalta Süreci"”, Karadeniz Araştırmaları Dergisi, 11, (41): (1-14).
  • FOUSKASK, V. (2004). Balkanlar, Ortadoğu, Kafkasya: Soğuk Savaş Sonrası ABD Politikaları, çev. Ali Çakıroğlu, İstanbul; Aykırı Yayıncılık.
  • HUNTER R. (2003). “NATO - RussiaRelationsAfter 11 September”, SoutheastEuropeanand Black SeaStudies, 3, (3): (28 – 54).
  • KAMALOV, İ. (2008). Putin Dönemi Rus Dış Politikası: Moskova’nın Rövenşı, İstanbul: Yeditepe Yayınları.
Toplam 15 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Erhan Akdemir Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 29 Temmuz 2014
Yayımlandığı Sayı Yıl 2014

Kaynak Göster

APA Akdemir, E. (2014). Nato’nun Karadeniz Politikası. Karadeniz Araştırmaları, 42(42), 1-9. https://doi.org/10.12787/KARAM853
AMA Akdemir E. Nato’nun Karadeniz Politikası. Karadeniz Araştırmaları. Şubat 2014;42(42):1-9. doi:10.12787/KARAM853
Chicago Akdemir, Erhan. “Nato’nun Karadeniz Politikası”. Karadeniz Araştırmaları 42, sy. 42 (Şubat 2014): 1-9. https://doi.org/10.12787/KARAM853.
EndNote Akdemir E (01 Şubat 2014) Nato’nun Karadeniz Politikası. Karadeniz Araştırmaları 42 42 1–9.
IEEE E. Akdemir, “Nato’nun Karadeniz Politikası”, Karadeniz Araştırmaları, c. 42, sy. 42, ss. 1–9, 2014, doi: 10.12787/KARAM853.
ISNAD Akdemir, Erhan. “Nato’nun Karadeniz Politikası”. Karadeniz Araştırmaları 42/42 (Şubat 2014), 1-9. https://doi.org/10.12787/KARAM853.
JAMA Akdemir E. Nato’nun Karadeniz Politikası. Karadeniz Araştırmaları. 2014;42:1–9.
MLA Akdemir, Erhan. “Nato’nun Karadeniz Politikası”. Karadeniz Araştırmaları, c. 42, sy. 42, 2014, ss. 1-9, doi:10.12787/KARAM853.
Vancouver Akdemir E. Nato’nun Karadeniz Politikası. Karadeniz Araştırmaları. 2014;42(42):1-9.