Öz
Bu makale, Türkiye’nin 2002-2018 yılları arasındaki Suriye politika- sını sert güç-yumuşak güç dikotomisi üzerinden analiz etmektedir. Makalenin temel hipotezi, sert güç ve yumuşak güç kavramlarının Türkiye-Suriye ilişkilerinin çözümlenmesinde analitik açılım sağladığı varsayımına dayanmaktadır. Türkiye ile Suriye arasında dostluk ve düşmanlık ilişkilerindeki sorunsalın nasıl sert güç-yumuşak güç ekse- ni temelinde şekillendiği sorunsalı analiz edilecektir. Bu bağlamda araştırmanın kuramsal metodolojisi, konstrüktivizmin dış politika tezi olan ‘kimlik değişirse dış politika değişir’ yaklaşımı üzerine inşa edil- miştir. Bu çerçevede makalede 2002 yılından itibaren Türkiye’nin Su- riye politikasının AK Parti hükümetinin dış politikadaki vizyon deği- şikliği çerçevesinde sert güçten yumuşak güce çevirdiği argümanı ge- liştirilmiştir. Bu anlamda hükümetin genelde Ortadoğu’ya özelde Su- riye’ye sert güç yerine yumuşak güç vizyonu ile yaklaşmasının ilişkile- rin hızlı bir şekilde gelişmesinde temel faktör olduğu tezi savunul- muştur. Ancak 2010 yılının sonunda başlayan Arap Baharı süreciyle birlikte Türkiye’nin Suriye krizini yönetmede yumuşak gücünün ye- tersiz kalması nedeniyle 2012 yılından itibaren tekrar sert güce dön- mek zorunda kaldığı ileri sürülmüştür. Böylece Türkiye’nin Suriye po- litikasında 2016 yılından itibaren yürüttüğü askeri harekâtlar bağla- mında çok boyutlu Türk dış politikasının askeri araçlara indirgendiği ve bu bağlamda Suriye krizi, Türk dış politikasının ultimo ratiosu ol- muştur.
Anahtar Kelimeler
Yumuşak Güç Sert Güç Ultimo Ratio Stratejik Realizm Türk Dış Politikası Suriye Türkiye’nin Suriye Politikası Türkiye-Suriye ilişkileri.
Kaynakça
- EKŞİ Muharrem (2018). Kamu Diplomasisi ve AK Parti Döneminde Türk Dış Politikası, Ankara: Siyasal Kitabevi.
- GİRDNER Eddıe J. (2005). “The Greater Middle East Initiative: Regime Change, Neoliberalism and US Global Hegemony”, The Turkish Year- book, (XXXVI): 37-71.
- HAN Ahmet Kasım (2013). “Paradise Lost: A Neoclassical Realist Analysis of Turkish Foreign Policy and the Case of Turkish-Syrian Relations”, Tur- key-Syria Relations: Between Enmity and Amity, (Ed.) Raymond Hinne- busch and Özlem Tür, England: Ashgate Press.
- HOPF Ted. (2002). Social Construction of International Politics: Identities, and Foreign Policies, Moscow, 1955 and 1999, New York: Cornell Uni- versity Press.
- LAYNE Christopher (2010). “The Unbearable Lightness of Soft Power”, Soft Power and US Foreign Policy: Theoretical, Historical and Comtemporary Perspectives, (Ed.) Inderjeet Parmar, Michael Cox, London and New York: Routledge
- LUKES Steven (1974). Power: A Radical View, New York: Palgrave Macmil- lan
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Aralık 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 15 Sayı: 60 |
