RUSSIA'S POST-2008 OPERATIONS FROM THE PERSPECTIVE OF IRREDENTISM

Yıl 2024, Cilt: 21 Sayı: 81, 220 - 241, 27.03.2024

Gül Seda Acet İnce

https://doi.org/10.56694/karadearas.1424920

Öz

Irredentism, which has not gained much place in the international relations literature, has recently become an important element of Russian foreign policy. Referring to a country's claiming rights over its compatriots living in another country and seeking to annex the territory of this community to its borders, the concept poses a major problem in terms of its definition and implementation. Furthermore, it is an undeniable fact that irredentism can lead to many problems in international relations due to the lack of a clear framework, the fact that its implementation is left to states, including the absence of a legal restriction. With the logic of irredentism, it is obvious that the possibility of states occupying or annexing each other's territories under the pretext of their cognates will bring both regional and global problems in the future. In this context, this study will examine Russia's irredentist policies since 2008 through the examples of the Georgian War, the Crimean Annexation and the Ukrainian War. The main emphasis of the study is to reveal that Russia has carried out these operations not with irredentist arguments as it claims, but as a part of its regional expansionist attitude and that irredentism has turned into a pretext.

Anahtar Kelimeler

Irredentism, Russia, Georgia, Annexation of Crimea, Ukraine

İRREDANTİZM PERSPEKTİFİNDEN RUSYA’NIN 2008 SONRASI OPERASYONLARI

Öz

Uluslararası ilişkiler yazınında fazla yer edinememiş olan irredantizm, son zamanlarda Rusya dış politikasının önemli bir unsuru olmuştur. Bir ülkenin, başka bir ülkede yaşayan soydaşları üzerinde hak iddia ederek bu topluluğun bulunduğu toprakları kendi sınırına katmak istemesini ifade eden kavram, tanımı ve uygulanışı itibariyle büyük bir sorun teşkil etmektedir. Ayrıca, iredantizmin net bir çerçevesinin çizilememiş olması, uygulamanın devletlere bırakılmış olması ve yasal bir kısıtlamanın bulunmaması hasebiyle uluslararası ilişkilerde birçok probleme yol açabileceği de yadsınamaz bir gerçektir. İrredantizm mantığıyla, devletlerin soydaşlarını bahane ederek karşılıklı topraklarını işgal ya da ilhak etme ihtimalinin ilerleyen süreçte hem bölgesel hem de küresel sorunları da beraberinde getireceği aşikardır. Bu bağlamda, çalışmada Rusya’nın 2008 yılından itibaren sırasıyla Gürcistan Savaşı, Kırım İlhakı ve Ukrayna Savaşları örnekleri üzerinden irredantizm politikaları incelecektir. Çalışmanın temel vurgusu ise, Rusya’nın bu operasyonları, ileri sürdüğü gibi irredantist argümanlarla değil de bölgesel yayılmacı tavrının bir parçası olarak gerçekleştirdiğini ve irredantizm adeta bir bahaneye dönüştürdüğünü ortaya koymaktır.

Anahtar Kelimeler

İrredantizm, Rusya, Gürcistan, Kırım İlhakı, Ukrayna

Kaynakça

• ACER, Y. – İ. KAYA (2014). Uluslararası Hukuk Temel Ders Kitabı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• AĞACAN, K. (2004). “Saakaşvili'nin Güney Osetya Operasyonu: Bir Hipotezin Testi”. Stratejik Analiz. V/54.
• AKMAN , H. (2014). “Kırım-Sivastopol Üssü ve Karadeniz Rus Filosunun Paylaşım Sorunu”. Turkish Studies. IX/1: 1-20.
• ALPTEKİN, G. (2021). “2008 Rusya-Gürcistan Savaşı ve Savaş Sonrası Büyük ve Bölgesel Güçlerin Tepki ve Politikaları”. Rusya Araştırmaları Dergisi RUSAD. VI: 110-130.
• AMBROSIO, T. (2001). Irredentism: Ethnic Conflict and International Politics Irredentism. United States of America: Preager Publishers.
• AMBROSIO, T. (2014). “The Rhetoric of Irredentism: The Russian Federation’s Perception Management Campaign and the Annexation of Crimea”. Small Wars & Insurgencies. XXVII/3: 467-490.
• ANDERSON, G. (2013), “Secession in International Law and Relations: What Are We Talking About?”. Loyola of Los Angeles International and Comparative Law Review(ILR). XXXV/3: 343-388.
• ARBATOVA, N. A. (2009). “The Impact of the Caucasus Crisis on Regional and European Security”. Southeast European and Black Sea Studies. IX/3: 287-300.
• ARIBOĞAN, D. Ü. Vd. (2000). Uluslararası İlişkiler Sözlüğü (ed. Faruk Sönmezoğlu). İstanbul: Der Yayınevi.
• BAHARÇİÇEK, A.- O. AĞIR (2015). “Kırım’ın Rusya Federasyonu’na Bağlanmasının Rusya’ya Komşu Ülkelere Olası Etkileri”. Akademik Bakış Dergisi. LII: 29-47.
• BAYRAKLI, E. (2014). “Avrupa Birliği’nin Ukrayna Kriziyle İmtihanı”. SETA Perspektif, XL.
• BBC (2014). “Putin: Kırım Hep Rusya'nın Parçası Oldu”. Erişim Tarihi: 09.12.2023. https://www.bbc.com/turkce/haberler/2014/03/140318_putin_kirim.
• BEZHANISHVILI, Z. (2009). “Between Conflict and Partnership, Contemporary Developments in Russian- Georgian Relations “. Russian Politics and Law. XLVII/3: 19-35.
• BIERSACK J.- S. O’LEAR (2015). “The Geopolitics of Russia’s Annexation of Crimea: Narrati-ves, Identity, Silences, and Energy”. Eurasian Geography and Economics. LV/3: 247–269.
• CAFEROV, N. – A. ASLANLI (2016). “Karabağ Sorununda Ateşkes ve Rusya”. Ermeni Araştır-maları. LIII: 239-259.
• COTRILL, Y. (2011). “The Ruckus in the Caucasus: A Case Against Mikheil Saakashvili for Crimes Against Humanity in the August War”. University of the District of Columbia Law Review. XIV/1: 224- 240.
• ÇAPRAZ, H. (2006). “XIX. Yüzyılda Çarlık Rusyasının Kırım Politikası”. Karadeniz Araştırmala-rı. XI: 57-70.
• ÇELİK, K. N. – M. TUĞLUCA (2022). “Tiflis’in Fethi Ve Osmanlı’ya Entegrasyon Çabaları (1723- 1735)” . Uluslararası Tarih Araştırmaları Dergisi (UTAD). VI/2: 49-75.
• DAWSON, J. I. (1997). “Ethnicity, Ideology and Geopolitics in Crimea”. Communist and Post- Communist Studies. XXX/4: 427-441.
• DONOVAN, G. T. (2009). “Russian Operational Art in the Russian-Georgian War of 2008”. U.S. Army War College, Carlisle Barracks. Strategy Research Project.
• ERKAN, S. (2015). “Güney Osetya Sorunu ve 2008 Rusya-Gürcistan Savaşı”. Turkish Studies. X/13: 71-92.
• FRANCK T. M.- RODLEY, N. (1973). “After Bangladesh: The Law of Humanitarian Interven-tion by Military Force”. American Journal of International Law. LXVII/2: 275-305.
• FUMAGALLI, M. (2010). “Irredentism”. International Encyclopedia of Political Science, I. (Ed. Bertrand Badie). Singapore: SAGE Publication: 1346-1348.
• FUZESİ, J. (2006). Explaining Irredentism: The Case of Hungary and its Transborder Minori-ties in Romania and Slovakia. London: London School of Economics and Political Science. (Yayımlanmamış Doktora Tezi).
• GAFARLI, O. (2014). “Kırım krizi ve Türkiye”. Bilgesam. Erişim Tarihi: 10.11.2023.
• http://www.bilgesam.org/incele/598/-kirim-krizive-turkiye/#.WIUL5H0dJdg.
• HIGGINS, N.- K. O’REILLY (2009). “The Use of Force, Wars of National Liberation and the Right to Self- Determination in the South Ossetian Conflict”. International Criminal Law Review. IX/3: 567-583.
• HÜLAGÜ, M. (2004). “Kırım Hanlığının Kuruluşu ve Türk-Rus İlişkilerindeki Yeri (1441- 1783)”. Uluslararası Türkoloji Sempozyumu (31 Mayıs-4 Haziran 2004). Ukrayna: TİKA: 1-39.
• İNSEL, A. (2016). “İrredantizm Üzerine”. Erişim Tarihi: 30.06.2023: https://www.cumhuriyet.com.tr/yazarlar/ahmet-insel/irredantizm-uzerine- 609526
• KARAGIANNIS, E. (2013). “The 2008 Russian–Georgian war via the lens of Offensive Realism”. European Security. XXII/1: 74-93.
• KARASOY, H. A. (2022). “Hibrit, Asimetrik ve Vekâlet Savaşları: 2022 Rusya Ukrayna Savaşını Üçlü Sacayağı Üzerinde Bir İnceleme”. Journal of Civilization Studies. VII/2: 44-56.
• KAYA, T. (2014). “Kırım Türklerinin 1944 Sürgününün 70. Yılında Kültür ve Sanattaki İz Dü-şümleri Üzerine Düşünceler”. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi. LI/357-378.
• KIRDAR, S. (2008). “Conflict Resolution in Georgia: An Analysis Applying the Intractable Conflict Theory and the Govermental Politics Model”. Perceptions. XIII/3: 51-71.
• KIRIMLI, H. (2002), “Rus İdaresi Dönemi”. İslam Ansiklopedisi. Erişim Tarihi: 20.11.2023. http://www.islamansiklopedisi.info/dia/pdf/c25/c250305.pdf.
• KOROSTELINA, C. (2003). “The Multiethnic State-Building Dilemma: National and Ethnic Minorities‟ Identities in the Crimea”. National Identities. V/2: 141-159.
• MANNING, P. (2009). “The Epoch of Magna: Capitalist Brands and Postsocialist Revolution in Georgia”. Slavic Review. LXVIII/4: 924-945.
• MATERA, R. (2017). “G8 – Suspension or Fall? From Cold War to Cold War. A Short History of Russian Participation in Major Industrial Democracies”, Humanities and Social Sciences. XXII/24: 171- 180.
• MATVEEVA, A. (2022). “Donbas: the Post-Soviet Conflict That Changed Europe”. European Politics and Society. XXIII/3: 410–441.
• MEYDAN, V. (2008). “Rusya-Gürcistan Savaşı’nın Uluslararası Hukukta Kuvvet Kullanma Yasağı Çerçevesinde Analizi”. Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. II/2: 417-429.
• MICHEL, C.- S. STRANGIO (2015). “Pew Survey: Irredentism Alive and Well in Russia”. The Diplomat. Erişim Tarihi: 10.09.2023. https://thediplmat.com/2015/06/pew- survey-irredentism-alive-and-well-in- russia/
• MORKVA, V. (2021). “Rusya’nın 2014 İlhakı Sonrası Kırım’da Kırım Tatar Halkının Durumu”. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi. XXI/2: 375-397.
• MUHLFRIED, F. (2010). "Citizenship at War: Passports and Nationality in the 2008 Russian Georgian Conflict." Anthropology Today. XXVI/2: 8-13.
• MUZALEVSKY, R. (2009). “The Russian-Georgian War: Implications For the UN and Collective Security”, Orta Asya ve Kafkasya Araştırmaları Dergisi (OAKA). IV/7:29- 43.
• NAGASHIMA, T. (2019). “Russia’s Passportization Policy Toward Unrecognized Republics Abkhazia, South Ossetia, and Transnistria”. Problems of Post-Communism, LXVI/3: 186–199.
• NICHOL, J. (2009). “Russia-Georgia Conflict in August 2008: Context and Implications for U.S. Interests”. Congressional Research Service. Report No: 7-5700.
• OĞURLU, E. (2010). “Ağustos 2008 Rusya-Gürcistan Savaşı Çerçevesinde Avrupa Birliği’nin Güney Kafkasya Politikası”. Avrasya Etüdleri. XXXVIII/2: 99-127.
• ONUCH, O. – H. E. HALE (2018). “Capturing Ethnicity: The Case of Ukraine”, Post-Soviet Affairs. XXXIV/2: 84– 106.
• ÖZCAN, K. (2005). “Kırım Hanlığının Kuruluş Süreci: Yarımadada Tatar Hakimiyetinin Tesisi”. Karadeniz Araştırmaları. V/5: 26-36.
• ÖZSAĞLAM, M. T. (2020). “Sınırlı Tanınan Abhazya Cumhuriyeti ve Rusya’nın Abhazya’daki Rolü”. Kafkasya Calışmaları - Sosyal Bilimler Dergisi. XI/11: 1-21.
• PURTAŞ, F. (2006). “Rusya’nın Orta Asyaya Yeniden Dönüşü”. Rusya Stratejik Araştırmaları- 1. (ed. İhsan Çomak). İstanbul: TASAM.
• SAIDEMAN, S. M.- AYRES, W. R. (2000). “Determining the Causes of Irredentism: Logit Analyses of Minorities at Risk Data from the 1980s and 1990s”. Journal of Politics. LXII/4: 1126-1144.
• SALUSCHEV, S. (2014). “Annexation of Crimea: Causes, Analysis & Global Implications”. Global Societies Journal, II: 37-46.
• SARAÇLI, M. (2015). “Rusya Federasyonu’nun Yakın Çevre Politikasında Dış Rusların Yeri ve Kırım Meselesi”. Karadeniz Araştırmaları. XLV: 69-88.
• SIKHARULIDZE, A. T. (2022). “From “Countering” To “Constructing” Russian Threats in Mikheil Saakashvili’s Georgia”, М Е Ж Д У Н А Р О Д Н А Я А Н А Л И Т И К А. XII/2: 59-78.
• SPLIDSBOEL, F. (2009). “Russian power and the South Ossetian Conflict”, Royal Danish Defence College. Erişim Tarihi: 18.03.2024. https://research.fak.dk/esploro/outputs/workingPaper/Russian-Power-and-the- South-Ossetian/991816065203741/filesAndLinks?index=0
• ŞAHİN, C. (2015). “Rus Yayılmacılığına Bir Örnek: 1944 Kırım Türklerinin Sürgünü”, Uluslara-rası Sosyal Araştırmalar Dergisi. VIII/39: 326-339.
• TAŞDEMİR, F. (2016). “Uluslararası Hukukta Toprak Bütünlüğü İlkesi, Tanıma Doktrini Ve Bir Norm Olarak Ayrılma Hakkı”. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Der-gisi. XVIII/3: 644-668.
• TECER, Ö. Ç. (2014). “Jeopolitik ve Tarihsel Bir Rekabet Sahası Olarak Ukrayna ve Dış Politika Parametreleri”. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi. III/4: 97-126.
• TOPAL, C. (2015). “Türkiye’nin Güney Kafkasya Politikası ve Gürcistan”. Turkish Studies. X/1: 753-770.
• TRAYNOR, I.- Patrick, W. (2014). “Ukraine Crisis: Vladimir Putin Has Lost the Plot, Says German Chancellor”. The Guardian. Erişim Tarihi: 20.12.2023. https://www.theguardian.com/world/2014/mar/03/ukraine-vladimir- putin- angela-merkel-russian.
• TUATHAIL, G. Ó. (2008). “Russia’s Kosovo: A Critical Geopolitics of the August 2008 War Over South Ossetia”. Eurasian Geography and Economics. XLIX/6: 670–705.
• TURNER, S. (2011). “China and Russia After the Russian-Georgian War”. Comparative Strategy. XXX: 50–59.
• Türk Dil Kurumu, Güncel Türkçe Sözlük. Erişim Tarihi: 27.06.2023 https://sozluk.gov.tr/irredantizm.
• UBOIS, A. (2010). “Independent International Fact-Finding Mission On The Conflict in Georgia, Georgia Conflict Report: South Ossetia”. Professor McBride Politics of War and Peace. 17 May 2010.
• UKRAYNA ANAYASASI, Erişim Tarihi: 03.11.2023. https://www.ukr-ayna.com/wp- con- tent/uploads/2020/06/Ukrayna-Anayasas-_T-rk-e-evirisi.pdf.
• URGANCI, B. (2014). “Kurtarımcılık (İrrridentizm)”. Erişim Tarihi: 10.09.2023. https://www.tuicakademi.org/kurtarimcilik-irrridentizm/.
• VESELOVA, V. (2019). “Gerekli Sonuçları Aldık: Dünya Neden Kırım “Referandumunu” Tanımıyor?”. Erişim Tarihi: 10.12.2023. https://ru.krymr.com/a/nuzhnye-rezultaty-narisovali-pochemu-mir-ne-priznaet- krymskijreferendum/29823675.html.
• VLASOVA, A. (2014). “Armed pro-Russian Insurgents in Luhansk Say They are Ready for Police Raid”. Erişim Tarihi: 12.11.2023. https://www.kyivpost.com/content/ukraine/armed-pro-russianinsurgents-in-luhansksay- they-are-ready-for-police-raid-3431 67.html.
• WEINER, M. (1971). “The Macedonian Syndrome: An Historical Model of International Relations and Political Development”. World Politics. XXIII/4: 665- 683.
• YALÇINKAYA, A. (2005). “Rus Realpolitiğinin Ertelediği Sorun: Kırım”. Karadeniz Araştırma-ları. VIII: 99-113.
• YILMAZ, R. (2010). “Bağımsızlık Sonrası Dönemden Rus-Gürcü İlişkileri ve Kırılma Noktala-rı”. Avrasya Etüdleri. XXXVIII/2: 21-42.
• YILMAZ, Y. E. (2022). “Milletlerarası Hukukta Kuvvet Kullanma Yasağı Kapsamında Rusya’nın Ukrayna’ya Müdahalesi”. Uluslararası İlişkiler ve Diplomasi Dergisi. V/2: 58-80.