THE INTERVENTION BY INVITATION ARGUMENT IN THE USE OF MILITARY FORCE AND RUSSIA'S 2014 INTERVENTION IN UKRAINE

Yıl 2024, Cilt: 21 Sayı: 84, 1158 - 1174, 26.12.2024

Mehmet Ali Yuksel

https://doi.org/10.56694/karadearas.1543589

Öz

One of the main issues focused on in international relations is the establishment of peace and security. The biggest problem in this regard is the problem created by the act of aggression, that is, the use of military force. For this reason, a universal ban on the use of force has been clearly included in the United Nations (UN) Charter. The use of force on behalf of the UN or by a UN decision and the use of force in self-defense have been accepted as legitimate exceptions to this prohibition. However, in new situations that have emerged over time, new argu-ments have been produced and the scope of using force has been expanded. The most frequently used of these arguments has been the doctrine of intervention by invitation. In 2014, Russia also defended its intervention in Ukraine with this doctrine and put forward the legitimacy of the intervention. However, the international community did not consider this intervention legitimate and described Russia as an occupier. The study examined whether Russia's use of military force on its territory in Ukraine in 2014 was legitimate in terms of the doctrine of intervention by invitation. The question "Is there a concrete justification for the international community's description of Russia as an occupier?" was answered. In this context, it was aimed to reveal the criteria that were violated in terms of doctrine, if any. At the end of the study, it was concluded that Russia's use of military force did not meet the conditions of the intervention doctrine by invitation and that its intervention was not legitimate.

Anahtar Kelimeler

International Law, Use of Force, intervention by invitation, Russia, Ukraine

ASKERİ GÜÇ KULLANIMINDA DAVETLE MÜDAHALE ARGÜMANI VE RUSYA’NIN 2014 UKRAYNA MÜDAHALESİ

Öz

Uluslararası ilişkilerde odaklanılan temel konulardan biri de barış ve güvenliği tesis edilmesidir. Buna yönelik en büyük sorun ise saldırı eyleminin yani askeri güç kullanımının oluşturduğu sorundur. Bu nedenle Birleşmiş Milletler (BM) sözleşmesinde evrensel çaplı bir kuvvet kullanma yasağına net bir şekilde yer verilmiştir. BM adına yada BM kararıyla kuvvet kullanımı ve meşru müdafaa halinde kuvvet kullanımı bu yasağın istisnai durumları olarak meşru kabul edilmiştir. Ancak zaman içinde ortaya çıkan yeni durumlarda yeni argümanlar üretilerek kuvvet kullanmanın alanı genişletilmiştir. Bu argümanlardan sıklıkla kullanılanı ise davetle müdahale doktrini olmuştur. 2014 yılında Rusya da Ukrayna’da gerçekleştirdiği müdahaleyi bu doktrinle savunmuş ve müdahalenin meşruluğu öne sürmüştür. Ancak uluslararası toplum bu müdahaleyi meşru görmemiş ve Rusya’yı işgalci olarak nitelendirmiştir. Çalışmada Rusya’nın 2014 yılında Ukrayna’da topraklarında gerçekleştirdiği askeri güç kullanımının davetle müdahale doktrini açısından meşru olup olmadığı incelenmiştir. “Uluslararası toplumun Rusya’yı işgalci olarak nitelendirmesinin somut bir gerekçesi var mı?” sorusuna cevap aranmıştır. Bu doğrultuda varsa doktrin açısından ihlal edilen kriterleri ortaya koymak hedeflenmiştir. Çalışmanın sonunda Rusya’nın askeri güç kullanımının davetle müdahale doktrininin şartlarını taşımadığı ve müdahalesinin meşru olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Uluslararası Hukuk, Kuvvet Kullanımı, Davetle müdahale, Rusya, Ukrayna

Kaynakça

• ALBAYRAK, G. – A. ÖZER (2018). “Davetle Müdahalenin Geçerliliği Açısından Afrika Kıtasındaki İki Zıt Örnek: Mali Ve Gambiya”. Sosyal Bilimler Dergisi. V/26; 307-322.
• ALLISON, R. (2014). “Russian 'deniable' intervention in Ukraine: how and why Russia broke the rules” International Affairs. XC/6; 1255-1297.
• ASKER, A. (2014). “Kırım: Zorla Statü Değişikliği”. EkoAvrasya, VII/27; 6-15.
• BARLOVAC, B. (2014), “Putin Says Kosovo Precedent Justifies Crimea Secession”, Erişim Tarihi: 11,05.2024. http://www.balkaninsight.com/en/article/crimea-secession-just-like-kosovo-putin
• BEBLER, A. (2015). “Crimea and the Ukrainian-Russian Conflict”. “Frozen conflicts" in Europe, (ed. Anton Bebler). Toranta: Barbara Budrich Publishers; 189-208.
• BUCHAN R. - N. TSAGOURİAS (2023). “Intervention by invitation and the scope of stateconsent” Journal on The Use af Force and International Law. X/2; 252–270.
• BUDAPEST MEMORANDUM (1994). Erişim Tarihi: 18.09.2024. https://treaties.un.org/doc/Publication/UNTS/Volume%203007/Part/volume-3007-I-52241.pdf
• CHARRON, A. (2016). “Whose is Crimea?” Contested Sovereignty and Regional Identity Region, V/2; 225-256.
• CHARRON, A. (2020). “Russia’s Recolonization of Crimea”. Current History, CXIX/819; 275-281.
• CONSTITUTION OF RUSSİA FEDERATION. (1993) Erişim Tarihi: 13.04.2024. http://www.constitution.ru/
• CONSTITUTION OF UKRAINE. (2004). Erişim Tarihi: 17.05.2024. https://hcj.gov.ua/sites/default/files/field/file/the_constitution_of_ukraine.pdf
• ÇAVUŞOĞLU, N. (1999). Uluslararası İnsan Hakları Hukukunda Azınlık Hakları. İstanbul: Bilim Yayınları.
• DEMİRCİ, S. R. (2016). “Suriye Krizinde Davetle Müdahale Sorunu”. Suriye, Çatışma ve Uluslararası Hukuk (ed. Fatma Taşdemir). Ankara: Nobel Yayınları: 117-156.
• DOSWALD-BECK, L. (1985). “The Legal Validity of Military Intervention by Invitation of the Government”. British Yearbook of International Law. LVI/1; 189-252.
• ERCAN, M. (2015). “Uluslararası Hukuk Normları Bağlamında Kırım Meselesi: Self Determinasyon mu? İlhak mı?” The Journal of Academic Social Science Studies , IIX/36; 95-113.
• EROL, M. S. (2014). “"Ukrayna-Kırım Krizi" ya da "İkinci Yalta Süreci"”. Karadeniz Araştırmaları. XLI/41; 1-14.
• FISCH, J. (2015). The Right of Self-Determination of Peoples The Domestication of an Illusion (çev. Anita Mage) New York: Cambridge University Press.
• FOX , G. H. (2015). “Intervention By Invitation”, The Oxford Handbook On The Use Of Force. (ed. Marc Weller). New York: Oxford University Press: 816-840.
• GRANT, T. D. (2015). “Annexation of Crimea”. The American Journal of International Law. CIX/1; 68-95.
• HALL, W. E. (1884). A Treatise on International Law. Oxford: Clarendon Press.
• INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE (1986). “Reports Of Judgments, Case Concerning Military And Paramilitary Activities In And Against Nicaragua”, Erişim Tarihi: 8.4.2024. https://www.icj-cij.org/files/case- related/70/070-19860627-JUD-01-00-EN.pdf
• İMANBEYLİ, V. (2014). Ülke-İçi Krizden Uluslararası Soruna Ukrayna-Kırım Meselesi, Ankara: SETA Yayınları.
• KARAAHMETOĞLU, İ. (2018), Uluslararası Hukukta Davetle Müdahale: Rusya’nın Suriye’ye Müdahalesi. Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
• KILIÇ, C. D. (2008). “Self Determinasyon İlkesinin Azınlıklar Açısından Değerlendirilmesi” Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. XII/1; 949-982.
• KOÇAK, M. (2018). “Self Determinasyon Hakkı Ve Self Determinasyon Hakkı Teorileri”, Dicle Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. XXIII/38; 85-148.
• KOTLYAR, Y. - O. MOSİN (2024), “Revolution of Dignity: Choice of the European Future”. Acta De Historia & Politica: Saeculum. XXI/07; 47-56.
• LAUTERPACHT, E. (1958). “The Contemporary Practice of the United Kingdom in the Field of International Law— Survey and Comment, V”, International and Comparative Law Quarterly. VII/1; 92-147.
• LE MON, C. J. (2003). “Unilateral Intervention by Invitation In Civil Wars: The Effective Control Test Tested”, New York University Journal of International Law and Politics. XXXV: 741-793.
• MAX PLANK INSTİTUT (2009). “Independent International Fact-Finding Mission On The Conflict İn Georgia”. Erişim Tarihi:4.4.2024. http://www.mpil.de/files/pdf4/IIFFMCG_Volume_II1.pdf
• NAWAZ M.K. (1959). “Intervention By Invitation and the United Nations Charter”. International Studies. I/2; 203- 209.
• NOLTE, G. (2012), “Intervention By Invitation”. Erişim Tarihi: 8.5.2024. https://www.jura.uni- bonn.de/fileadmin/Fachbereich_Rechtswissenschaft/Einrichtungen/Lehrstuehle/Herdegen/de_Wet/WiSe_ 2017/Voelkerrecht_III__Collective_Security/Intervention_by_Invitation.pdf
• PEHLİVAN, O. K. (2014). Rusya’nın Tezleri-Batı’nın Antitezleri: Kırım ve Uluslararası Hukuk. Ankara: USAK Yayınları.
• PRESIDENT OF RUSSIA PRESS RELEASE (2014a), “Treaty Between the Russian Federation and the Republic of Crimea on the Adoption of the Russian Federation of the Republic of Crimea and Admission in the Russian Federation of New Subjects”. Erişim Tarihi: 4.6.2024. http://www.kremlin.ru/news/20605
• PRESIDENT OF RUSSIA PRESS RELEASE (2014b). “The President Has Notified the Government, the State Duma and the Federation Council of Proposals by the Crimean State Council and the Sevastopol Legislative Assembly Regarding Their Admission to the RF and the Formation of New Constituent Territories”. Erişim Tarihi: 4.6.2024. http://en.kremlin.ru/acts/news/20599
• ROTH, B. R. (2000). Governmental Illegitimacy In International Law, Oxford: Clarendon Press.
• SHAW, M. N. (2003). International Law. Newyork: Cambridge University Press.
• ŞENAY, F. – M. KOÇAK (2014). Avrasya’nın Jeopolitik Anahtarı Ukrayna Üzerinde Güç Mücadelesi, Ankara: SETA Yayınları.
• TAŞDEMİR, F. (2016), “Devlet Merkezli Uluslararası Hukuk Sistemi ve Devlet Dışı Silahlı Aktörler”. Erciyes Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, XI/2; 85-120.
• THİELE, R. D. (2015). “Crisis in Ukraine – The Emergence of Hybrid Warfare”, ISPSW Strategy Series: Focus on Defense and International Security, CCCXLVII; 1-13.
• UNITED NATIONS (1945). “United Nations Charter”, Erişim tarihi: 20.07.2024. https://www.un.org/en/about- us/un-charter/full-text
• UNITED NATIONS (1960). “Declaration on the Granting of Independence to Colonial Countries and Peoples by General Assembly Resolution 1514 (XV)” Erişim Tarihi: 18.06.2024. https://www.ohchr.org/en/instruments- mechanisms/instruments/declaration-granting-independence-colonial-countries-and-peoples
• UNITED NATIONS (1969). “Vienna Convention on the Law of Treaties”, Erişim Tarihi: 25.05.2024. https://treaties.un.org/doc/Treaties/1980/01/19800127%2000-52%20AM/Ch_XXIII_01.pdf
• UNITED NATIONS (2001). “Responsibility Of States For Internationally Wrongful”. Erişim Tarihi: 17.6.2024. Http://Legal.Un.Org/İlc/Texts/İnstruments/English/Draft_Articles/9_6_2001.Pdf
• UNITED NATIONS (2014). “Resolution That Territorial integrity of Ukraine (68/262) adopted by the General Assembly”. Erişim Tarihi: 17.6.2024. https://www.securitycouncilreport.org/wp content/uploads/a_res_68_262.pdf
• WOLF, A. T. (2018). “Invitations to Intervene and the Legitimacy of EU and NATO Civilian and Military Operations”. International Peacekeeping. XXV/1; 52-78.