Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

The Development Process of the Administrative Structure of the Andalusia Umayyad State in the East-West Interaction

Yıl 2020, Sayı: 5, 113 - 133, 30.10.2020

Öz

The Andalusian Umayyad State, founded on the Iberian Peninsula, which was one of the most important formations of Medieval History, has been one of the leading active powers of the period both politically and culturally for nearly three centuries. The Andalusian Umayyads, who occupy an important place in the history of the world as well as in Islamic history, have succeeded in forming the Andalusian Civilization not only with their achievements in the cultural field but also with their administrative attitude. Because the ethnic and religious wealth of the Andalusian society required a high level of governance. Therefore, they have developed a brand new state organization that they built from their roots in the East and brought it to a level that could meet the needs of society and world politics. So much so that, when they were forced to withdraw from these lands, their gains during their reign were met with astonishment by the Western Christian world and have led them to use Andalusian institutions in their state affairs. The Andalusian Umayyads at some point have acted as the “Bridge of Civilization” between the East Islamic home and the Western Christian world.

Kaynakça

  • Altamira, R. (1922). The western caliphate. In J. B. Bury (Ed.), The Cambridge Medieval History, 3, (pp. 409-441). New York: The Macmillan Company.
  • Barthold, W. (2014). İslam medeniyeti tarihi (Çev. M. F. Köprülü). İstanbul: Alfa Yayınları.
  • Burckhardt, T. (1972). Moorish culture in Spain (Trans. A. Jaffa). London: George Allen&Unwin.
  • Collins, R. (1995). Early medieval Spain unity in diversity, 400-1000. London: Macmillan Press.
  • Condé, J. A. (1909). History of the dominion of the Arabs in Spain-2 (Trans. J. Foster). London: George Bell&Sons.
  • Coope, J. A. (1993). Religious and cultural conversion to Islam in ninth-century Umayyad Córdoba, Journal of World History, 4 (1), 47-68. Erişim adresi: https://www.jstor.org/stable/20078546
  • el-Makkarî. (1843). The history of the Mohammedan dynasties in Spain (Trans. P. de Gayangos). London: W. Hughes Allen and Company.
  • Glick, T. F. (1979). Islamic and Christian Spain in the early Middle Ages. New Jersey: Princeton University Press.
  • Hebert, R. J. (1991). The coinage of Islamic Spain, Islamic Studies, 30 (1/2), 113-128. Erişim adresi: https://www.jstor.org/stable/20840029
  • Hodgson, M. G. S. (1995). İslâm’ın serüveni-1 (Çev. M. Karabaşoğlu). İstanbul: İz Yayıncılık.
  • İbnü’l-Kûtıyye. (2009). Early Islamic Spain: the history of Ibn al-Qûtîya (Trans. D. James). New York: Routledge.
  • İmamüddin, S. M. (1981). Muslim Spain: 711-1492 A.D. A sociological study. Leiden: E. J. Brill.
  • Kennedy, H. (1995). The Muslims in Europe. In R. McKitterick (Ed.), The New Cambridge Medieval History, 2, (pp. 249-271). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Kennedy, H. (2019). Endülüs: Müslüman İspanya ve Portekiz’in siyasi tarihi (Çev. A. Demir). İstanbul: Dergah Yayınları.
  • Lapidus, I. M. (2016). İslâm toplumları tarihi (Çev. Y. Aktay). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Le Bon, G. (2019). Arapların medeniyeti (Çev. H. Birsel). İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.
  • Scott, S. P. (1904). History of the Moorish empire in Europe-3. Philadelphia: J. B. Lippincott Company.
  • Trend, J. B. (1931). Spain and Portugal. In T. Arnold ve A. Guillaume (Eds.), The Legacy of Islam (pp. 1-39). Oxford: The Clarendon Press.
  • Watt, W. M. (2013). İslam’ın Ortaçağ Avrupası üzerindeki etkisi (Çev. Ü. H. Yolsal). Ankara: Bilgesu Yayıncılık.
  • Watt, W. M. ve Cachia, P. (2015). Endülüs tarihi (Çev. C. E. Adıgüzel ve Q. Şükürov). İstanbul: Küre Yayınları.
  • Yiğit, İ. (2008). Ribât. Diyanet İslâm Ansiklopedisi, 35, 76-79. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.

DOĞU-BATI ETKİLEŞİMİNDE ENDÜLÜS EMEVÎ DEVLETİ’NİN İDARİ YAPISININ GELİŞİM SÜRECİ

Yıl 2020, Sayı: 5, 113 - 133, 30.10.2020

Öz

Orta Çağ tarihinin en önemli oluşumlarından biri olan, İberya Yarımadası’nda kurulmuş Endülüs Emevî Devleti, yaklaşık üç asır boyunca gerek siyasi gerekse de kültürel anlamda döneminin önde gelen etkin güçlerinden birini teşkil etmiştir. İslam tarihinde olduğu kadar Dünya tarihinde de önemli bir yer kaplayan Endülüs Emevîleri sadece kültürel sahada gösterdikleri başarıları ile değil aynı zamanda idari açıdan da sergiledikleri tutum ile Endülüs Medeniyeti’ni oluşturmaya muvaffak olmuşlardır. Zira Endülüs toplumunun sahip olduğu etnik ve dinî zenginlik üst düzey bir yönetim mekanizması gerektiriyordu. Bundan dolayı, Doğu’daki köklerinden inşa ettikleri yepyeni bir devlet organizasyonunu zaman içerisinde geliştirerek toplumun ve dünya siyasetinin ihtiyaçlarını karşılayabilecek düzeye getirmişlerdir. Öyle ki, saltanatları süresince ortaya koydukları kazanımlar bu topraklardan çekilmek zorunda bırakıldıklarında Batı Hristiyan dünyası tarafından hayretle karşılanmış ve kendi devlet işlerinde Endülüs’e ait kurumları kullanma yoluna sevk etmiştir. Endülüs Emevîleri bir noktada Doğu İslam yurdu ile Batı Hristiyan dünyası arasında “Medeniyet Köprüsü” vazifesi görmüştür.

Kaynakça

  • Altamira, R. (1922). The western caliphate. In J. B. Bury (Ed.), The Cambridge Medieval History, 3, (pp. 409-441). New York: The Macmillan Company.
  • Barthold, W. (2014). İslam medeniyeti tarihi (Çev. M. F. Köprülü). İstanbul: Alfa Yayınları.
  • Burckhardt, T. (1972). Moorish culture in Spain (Trans. A. Jaffa). London: George Allen&Unwin.
  • Collins, R. (1995). Early medieval Spain unity in diversity, 400-1000. London: Macmillan Press.
  • Condé, J. A. (1909). History of the dominion of the Arabs in Spain-2 (Trans. J. Foster). London: George Bell&Sons.
  • Coope, J. A. (1993). Religious and cultural conversion to Islam in ninth-century Umayyad Córdoba, Journal of World History, 4 (1), 47-68. Erişim adresi: https://www.jstor.org/stable/20078546
  • el-Makkarî. (1843). The history of the Mohammedan dynasties in Spain (Trans. P. de Gayangos). London: W. Hughes Allen and Company.
  • Glick, T. F. (1979). Islamic and Christian Spain in the early Middle Ages. New Jersey: Princeton University Press.
  • Hebert, R. J. (1991). The coinage of Islamic Spain, Islamic Studies, 30 (1/2), 113-128. Erişim adresi: https://www.jstor.org/stable/20840029
  • Hodgson, M. G. S. (1995). İslâm’ın serüveni-1 (Çev. M. Karabaşoğlu). İstanbul: İz Yayıncılık.
  • İbnü’l-Kûtıyye. (2009). Early Islamic Spain: the history of Ibn al-Qûtîya (Trans. D. James). New York: Routledge.
  • İmamüddin, S. M. (1981). Muslim Spain: 711-1492 A.D. A sociological study. Leiden: E. J. Brill.
  • Kennedy, H. (1995). The Muslims in Europe. In R. McKitterick (Ed.), The New Cambridge Medieval History, 2, (pp. 249-271). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Kennedy, H. (2019). Endülüs: Müslüman İspanya ve Portekiz’in siyasi tarihi (Çev. A. Demir). İstanbul: Dergah Yayınları.
  • Lapidus, I. M. (2016). İslâm toplumları tarihi (Çev. Y. Aktay). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Le Bon, G. (2019). Arapların medeniyeti (Çev. H. Birsel). İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.
  • Scott, S. P. (1904). History of the Moorish empire in Europe-3. Philadelphia: J. B. Lippincott Company.
  • Trend, J. B. (1931). Spain and Portugal. In T. Arnold ve A. Guillaume (Eds.), The Legacy of Islam (pp. 1-39). Oxford: The Clarendon Press.
  • Watt, W. M. (2013). İslam’ın Ortaçağ Avrupası üzerindeki etkisi (Çev. Ü. H. Yolsal). Ankara: Bilgesu Yayıncılık.
  • Watt, W. M. ve Cachia, P. (2015). Endülüs tarihi (Çev. C. E. Adıgüzel ve Q. Şükürov). İstanbul: Küre Yayınları.
  • Yiğit, İ. (2008). Ribât. Diyanet İslâm Ansiklopedisi, 35, 76-79. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Toplam 21 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Orhun Küskü 0000-0002-0200-4430

Yayımlanma Tarihi 30 Ekim 2020
Gönderilme Tarihi 14 Eylül 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Sayı: 5

Kaynak Göster

APA Küskü, O. (2020). DOĞU-BATI ETKİLEŞİMİNDE ENDÜLÜS EMEVÎ DEVLETİ’NİN İDARİ YAPISININ GELİŞİM SÜRECİ. Karatay Sosyal Araştırmalar Dergisi(5), 113-133.