İmâmiyye Fıkhında İmâmî Olmayan Müslümanlar

Yıl 2014, Cilt: 1 Sayı: 2, 199 - 207, 10.12.2014

Hanefi Şahin

Öz

Yazar bu makalede İmâmî kaynaklarda, özellikle İmâmî fıkıh metinlerinde İmâmî olmayan

Müslümanların durumunu ele almaktadır. Ona göre İmâmî fıkhında İmâmiyye dışındaki

topluluklar Nasıba ve ehlü’l-hilaf gibi bazı kavramlarla tanımlanır. İmâmî bakış açısına

göre bunlar içerisinde en kötüsü Nasîba’dır. Nasiba, ayrıca “Ali’nin, Ebu Bekir ve Ömer’e

üstün olduğu anlayışını reddedenler”; “Ali’nin peygamberden sonra halife olma hakkını

inkâr edenler”; “Ali’den veya tüm ehl-i beyt’ten ya da tüm İmâmiyye Şia’sından nefret

edenler” gibi farklı şekillerde tanımlanmaktadırlar. Ehl-i hilafın ve Nasıba’nın konumu ile

ilgili tartışmalar, taharet, namaz, defin, zekât gibi başlıklar altında ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

İmâmiye, İmami Olmayan Müslümanlar, Nasıba, Ehlü’l-Hilaf

Kaynakça

• Ali et-Tebrizî el-Garavi, et-Tenkîh fi Şerhi’l-Urveti’l-Vüska, II, Necef, 1381/1961.
• el-Burûcerdî, Tevhîdü’l-Mesâil, Kum, tsz.
• Haşim el-Bahrani, Kitabu’l-burhan, Kum, 1393/ 1973.
• el-Hilli, Cafer b. Hasan, Şeraiü’l-İslam, Necef, 1389/1969.
• el-Hillî, İbn Muhtar, Muhtelifu’ş-Şia, Tahran, 1323/1905-6.
• el-Himyeri, Kurbu’l-İsnad, Necef, 1369/1950.
• Hur el Amili, Vesâilü’ş-Şia, Tahran, 1378-89/1958-69.
• Hüseyin el-Tabatabi, el-Mizan fi tefsiri’l-Kur’ân, Tahran, 1377/1957.
• İbn Babeveyh, ‘Ilelü’ş- Şerâ‘i, Necef, 1385/1966.