Basic elements of national identity conception according to the Qur'an and prophetic morals

Yıl 2024, Cilt: 6 Sayı: 2, 120 - 130, 31.12.2024

Mahmut Gurbet , Arslan Karaoğlan

https://doi.org/10.51177/kayusosder.1592165

Öz

According to the Qur'an and Sunnah, national identity is constructed by basic elements such as language, colour, different cultures and geography. Emotions related to identity and personality are a natural need for human beings. One of the factors that develops natural characteristics is the belief in Allah and Prophetic morality. The human being, who makes his life meaningful with the belief in Allah, develops his characteristics such as respect, trust, compassion and cooperation with the Prophet's morality. The Qur'an has long emphasised some of the basic differences of human beings, pointing out that these are the reflection of divine wisdom and should not be a cause of separation-disunity, hatred and enmity. In the same way, differences in skin colour, facial features and body structure of individuals reveal the unique characteristics of human beings and make it possible for people to relate to each other as separate individuals, which is an important element of national identity. The existence of men and women who make up the society is one of the basic elements that build national identity. Individuals, groups, tribes, nations, ummahs, nations are separated from each other by political, cultural, biological, geographical, etc. differences; depending on these differences, they take on a different identity, are recognised and met with this identity. Document, literature review and analysis method, which is one of the qualitative research methods, was used in the study. In the study, it is emphasised that different languages, races and cultures are not a reason for separation, on the contrary, they have a great impact on the construction of national identity and the sense of belonging on a reasonable and rational basis.

Anahtar Kelimeler

Tafsir, Hadith, National İdentity, Morality, Race

Kur’ân’a ve nebevî ahlaka göre milli kimlik tasavvurunun temel ögeleri

Öz

Kur’ân’ı Kerim’e ve nebevî öğretiye göre milli kimliği dil, renk, farklı kültür ve coğrafya gibi temel ögeler inşa etmektedir. Kimlik ve kişilikle ilgili duygular ise, insan için fıtrî bir gereksinimdir. Fıtrî özellikleri geliştiren faktörlerden biri de Allah inancı ve nebevî ahlaktır. Allah inancı ile hayatını anlamlı hale getiren insan, Peygamber ahlakı ile hürmet, güvenme, merhamet ve yardımlaşma gibi özelliklerini tekâmüle erdirir. Kur’ân, öteden beri beşerin temel bazı farklılıklarına dikkat çekmiş, bunların ilahî hikmetin bir gereği oluşuna, ötekileştirme, nefret ve adavet aracı haline dönüştürülmemesine vurgu yapmıştır. Aynı şekilde, fertlerin deri rengi, yüz çizgileri ve vücut yapısındaki farklılıklar, insanın kendine özgü hususiyetlerini ortaya koyduğu gibi insanların birbirleriyle ayrı kişiler olarak ilişki kurmalarını mümkün kılması da milli kimliğin önemli bir unsurudur. Toplumu meydana getiren erkek ve kadının varlığı da milli kimliği inşa eden temel ögelerden biridir. Kişiler, gruplar, kavimler, ümmetler, milletler siyasî, kültürel, biyolojik, coğrafi vb. farklılıklarla birbirinden ayrılır; bu farklara bağlı olarak değişik kimliğe bürünür, bu kimlikle tanınır ve tanışır. Makalede nitel araştırma metotlarından biri olan doküman, literatür taraması ve analiz yöntemi kullanılmıştır. Çalışmada farklı dillerin, ırkların, kültürlerin aslında bir ayrışma sebebi olmadığına tam tersine milli kimliğin inşa edilmesinde ve aidiyet duygusunun makul ve rasyonel bir zeminde yürütülmesinde büyük etkiye sahip olduğuna vurgu yapılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Tefsir, Hadis, Milli Kimlik, Ahlak, Irk

Etik Beyan

Bu araştırmanın etik kurul izni gerektirmeyen araştırmalardan olduğunu beyan ederiz.

Kaynakça

• Akarsu, B. (1998). Dil-kültür bağlantısı. İnkılâp Yayınevi.
• Aksan, D. (2000). Her yönüyle dil ana çizgileriyle dilbilim. TDK Yayınları.
• Aydın, Ö. (2007). Kur’an-Kerim’de iman ahlak ilişkisi. İşaret Yayınları.
• Aydın, S. (2009). Türk kimliğinin yaratılması ve ulusal kimlik sorunu üzerine. Özgür Üniversite Yayınları.
• Bilgin, R. (2020). Hadislerde Hz. Peygamber’in eleştirileri. Antakiyat, 3 (2), 164-177.
• Bulut, N. (2021). Allah inancı ve ahlaka ilişkin algının eyleme tezahür biçimleri. İlahiyat Tetkikleri Dergisi, 1, 473-497.
• Coşkun, A. (2003). Kimlik ve dil. Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi, 24,3(1), 5-23.
• Çelikan, S. (2018). Uhuvvet kavramı bağlamında Kur’an ve sünnette kardeşlik hukuku. Bizim Büro Matbaa.
• Çelikan, S. (2018). Kur’an ve hadislerde uhuvvet (kardeşlik) kavramı ve toplumsal birlik örneği olarak muâhât, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(56), 944-958.
• Çetiner B. (2010). Esbab-ı nüzul. Çağrı Yayınları.
• Çetiner, B. (2010). Fâtiha'dan Nâs'a esbâb-ı nüzûl. Çağrı Yayınları.
• Doğan L. (2011). Fatiha ve Hucurât surelerinin meal ve tefsiri. Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Durmuş, M. (2017). Kimlik, dil ve öteki ilişkisi açısından Türkçenin konumlandırılması. Türk Dili, 67(782), 17-26.
• Ebu Davud, S. (ts.). Sünen. el-Mektebetü’l-asriyye.
• Güdürü, F., Buyrukçu, R. (2019). İman ve ahlâk eğitimi açısından Hucurât suresi. Afyon Kocatepe Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi, 2(2), 144 – 174.
• Günay, Ü. (1988). Din sosyolojisi. İnsan Yayınları.
• Hall, S. (1992). Melez şahsiyetlerimiz. (Çev. Ö. Gökmen), Birikim Dergisi, 45(46), 54-57.
• İbni Kasım, C. (1418). Mehasinü’t-tevil. Darü’l-Kütübi’l-İlmiyye.
• İder, S. (2023). Milli kimlik inşasında din eğitiminin gerekliliği üzerine bir değerlendirme. Marife Dini Araştırmalar Dergisi, 23(2), 617-634.
• İbni Kesir, Ebu’l-Fidâ İsmail b. Ömer. (1419). Tefsîru’l-kur’âni’l-azîm. thk. Muhammed Hüseyin Şemsuddin. Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye.
• Kaplan, Y. (12 Aralık 2014). Medeniyet hamlesinin şartı: Kurucu dil Osmanlıca. Yeni Şafak Gazetesi, https://www.yenisafak.com/yazarlar/yusuf-kaplan/medeniyet-hamlesinin-arti-kurucu-dil-osmanlica-2006512
• Karagöz, M. (2017). Kur’ân kavramlarının anlamını belirlemede art zamanlı ve eş zamanlı semantiğin rolü. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 43(2), 313-363.
• Karaman, H., Dönmez, İ. K., Çağrıcı, M., Gümüş, S. (2007). Kur’an yolu Türkçe meal ve tefsir. Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Kasapoğlu, A. (1997). Kur’an’da kişilik psikolojisi. İzci Yayınları.
• Kaypakoğlu, S. (2000). Kimlik sorunları ve iletişim. Dergah Yayıncılık.
• Kılıç, R. (1996). Ahlakın dini temeli. TDV Yayınları.
• Kuşeyrî, Z. (1431). Letâifü’l-işârât. thk. İbrahim Besyûnî. el-Heyeti’l-Mısriyye.
• Kutub, S. (1980). Fi zilal’il Kur’an. çev. Salih Uçan, Vahdettin İ̇nce. Dünya Yayıncılık.
• Okcu, A. (2007). Kur’an’da renkler. Atatürk Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi, 28, 127-163.
• Okumuş, M. (2004). Semantik ve analitik açıdan Kur’an’da ‘salât’ kavramı. Gazi Üniversitesi Çorum İlahiyat Fakültesi Dergisi, 3(6), 1-30.
• Sadan, H. (2021). Kur’an bağlamında milli kimlik ve dil. Akif, 51(2), 78-93.
• Soysaldı, M. (1996). Kur’ân semantiği açısından salat kavramı. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi,1, 1-20.
• Şahin, A. M. (2019). Yakup Kadri Karaosmanoğlu’nun hikâyelerinde millî kimlik inşası. Uluslararası Beşeri Bilimler ve Eğitim Dergisi, 5(10), 275-292.
• Tanpınar, A. (2023). Huzur. Dergah Yayınları.
• Tayanç, M., İnce, A. (2020). Türk ulusal kimliğinin inşasında güneş dil teorisinin rolü ve önemi. İmgelem, 4(6), 23-25.
• Ünalan, Ş. (2014). Dil ve kültür. Nobel Yayınları.
• Yazır, M. (t.y.): Hak dini Kur’an dili. (y.y.)
• Yıldırım, C. (2007). İlmin ışığında asrın Kur’an tefsiri. Anadolu Yayınları.
• Yıldız, S. (2007). Kimlik ve ulusal kimlik kavramlarının toplumsal niteliği. Millli Folklor 74, 9-16.
• Yılmaz, H. (2003). Din eğitimi ve sosyal barış. İnsan Yayınları.
• Yılmaz, M. (Ocak, 2017). Hucurât suresinin öne çıkardığı âdâb-ı muaşeret. Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 22(38), 1-30.
• Yüksel, M. B. (2017). Kur’an’ı farklı anlama ve nedenleri. Ankara Okulu Yayınları.
• Zemahşerî, M. (1407). El-keşşaf an hakaik gavâmidi’t-tenzil. Darü’l-Kütübi’l-Arabi.