Giriş: Bu çalışmada koroner yavaş akım
(KYA) tespit edilen hastalar ile normal koroner anatomi (NKA) tespit edilen hastalar arasında P dalga
dispersiyonu ve QTc dispersiyonu karşılaştırıldı ve KYA ile P dalga
dispersiyonu ve QTc dispersiyonu
arasındaki ilişkinin belirlenmesi
amaçlandı.
Hastalar ve
Yöntem: Çalışmaya 40 NKA ve 42 KYA olmak üzere toplam 82 hasta
alındı. Koroner kan akımı TIMI kare sayısına göre hesaplandı.
Elektrokardiyografi çekimleri her derivasyon için en az 3 QRS kompleksi
içerecek şekilde, 50 mm/saniye hızında, 20 mV amplitüdünde ve standart 12
derivasyonda çekildi. En uzun p dalgası Pmax ve en kısa p dalgası Pmin olarak
kabul edildi. En uzun P dalgası ile en kısa p dalgası arasındaki farkı P
dispersiyonu kabul edildi. QTc dispersiyonu ölçümleri için öncelikle kalp
hızına göre Bazzet formülü (QT/√R-R) ile düzeltilmiş QT aralığı hesaplandı. En
uzun QTc aralığı (QTcmax) ile en kısa QTc (QTcmin) aralığı arasındaki fark
hesaplanarak ölçüldü. Bütün ölçümler manuel olarak yapıldı.
Bulgular: Bu çalışma KYA grubunda P dispersiyonu (sırası ile 53.2 ± 5.35 ve 46.07 ± 4.12, p< 0.0001), Pmax (sırası ile 106.2 ± 10.11 ve 97.7 ±
8.17, p< 0.0001), maksimum QTc (sırası ile 438.96 ± 16.77 ve 426.13 ± 10.01,
p< 0.0001) ve QTc dispersiyonu (sırası ile 68.99 ± 4.34 ve 61.64 ± 4.15,
p< 0.0001) sürelerinin NKA grubuna
göre istatistiksel olarak anlamlı derecede uzun olduğunu göstermektedir.
Introduction:
The purpose of this study was to analyse
P-wave and QT dispersions on electrocardiography in patients with CSFP and
compare the findings with those of patients with NCA.
Patients
and Methods: This study included a total of 82 patients (40 patients
with NCA and 42 patients with CSFP). Coronary blood flow was calculated
according to the thrombolysis in myocardial infarction (TIMI) frame count.
Electrocardiograms were obtained at a rate of 50 mm/s and amplitude of 20 mV,
including at least 3 QRS complexes for each derivation, and were taken with 12
standard deviations. The longest P-wave duration was defined as Pmax, and the
shortest P-wave duration was defined as Pmin. The difference between Pmax and
Pmin was defined as P-wave dispersion. QTc, which is the QT interval corrected
for heart rate, was measured according to Bazett’s formula. The difference
between the longest QTc and shortest QTc was considered as QTc dispersion. All
measurements were performed manually.
Results: This study
demonstrated that P-wave dispersion (53.2 ± 5.35 and 46.07 ± 4.12, p <
0.0001, respectively), Pmax (106.2 ± 10.11 and 97.7 ± 8.17, p< 0.0001,
respectively), maximum QTc (438.96 ± 16.77 and 426.13 ± 10.01, p< 0.0001,
respectively) and QTc dispersion (68.99 ± 4.34 and 61.64 ± 4.15, p< 0.0001,
respectively) were significantly prolonged in the CSFP group than the NCA
group.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Klinik Tıp Bilimleri |
Bölüm | Orijinal Araştırmalar |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 3 Nisan 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 20 Sayı: 1 |