Her biri kendine özgü bir geleneğe dayanan İslâm ilimlerinin farklı alanlarında bir metni/kitabı esas alarak yeni bir metin/kitap üretmek amacıyla farklı telif türleri/formları gelişmiştir. İhtisar/muhtasar, şerh, hâşiye, taʻlikât, telhîs, tehzîb vb. adlarla anılan ve her birinde asıl metin üzerinde farklı bir işleme faaliyetinin gerçekleştiği bu yazım türleri arasında zeyil türü eserler önemli bir yer tutmaktadır. Başta tarih ve biyografi (tabakât/terâcim) edebiyatı olmak üzere tefsir, hadis, kelâm gibi temel İslam ilimlerinin tüm alanlarında pek çok örneğine rastlayabileceğimiz zeyil türü eserler, teşekkül döneminden Osmanlı’ya kadar İslam hukuku (fıkıh) alanında da zengin bir literatür oluşturmuştur. Fıkıh alanında yazılanlar sebeb-i telifleri açısından incelendiğinde, bir kitaba eklemeler yaparak yeni bir kitap oluşturmak, bir kitap üzerine aynı konudaki benzer kitaplarla karşılaştırmalı bir inceleme yapmak ya da eksik bir kitabı tamamlamak şeklinde üç ana kategoriye ayırabileceğimiz bu tür eserlerin başlığında “zeyil”den ziyade “ziyâdât”, “zevâid”, “tekmile” ve “tetimme” kelimelerinin kullanıldığı görülür. Farklı niteliklere sahip fıkıh eserleri için kullanılan bu adlandırmalar belirli ölçüde bir yazım türüne/formuna işaret ediyor olsa da zaman zaman birbiri yerine de kullanıldıkları için tanımlayıcı olmaktan çok karışıklığa neden olmaktadır. Bu makalede, fıkıh kitapları üzerine farklı amaçlarla yazılmış zeyil türü eserlerin belli başlı örnekleri asıl metinle ilişkileri, yazılış amaçları ve muhtevaları açısından incelenecek ve bir tasnif önerisi yapılacaktır.
Each Islamic scholarly discipline goes back to its own academic tradition and has developed its own literary genre of writing a text/book on a previously written authoritative text/book. This is the historical case in multiple fields of Islamic sciences and such genre of supplementary writings is termed with various words that include “abridgment/shortening (ikhtiṣār/mukhtaṣar)”, “commentary (sharḥ)”, “marginal commentary (ḥāshiya)”, “scholia/reportatio (ta‘līqāt)”, “condensation (talkhīṣ)”, and “emendation (tahdhīb)”. Each of these terms refers to its own peculiar type of reworking on the original texts/books, and among these terms the genre of “writing supplement (zayl)” has its own scholarly significance and characteristics. We can see the examples of zayl genre in almost all fields of basic Islamic scholarship, starting especially from history (tārīkh) and biography (ṭabaqāt/tarājim) to Qur’ānic exegesis (tafsīr), ḥadīth, and Islamic theology (kalām). The zayl genre of writing was also an essential and colorful component of Islamic jurisprudential literature (fiqh) extending from its formative period to the Ottoman times. When we analyze the zayl works in the field of fiqh we see three categories in which such works were written; producing a new work by way of making certain additions to the original, conducting a comparative review of a book with other similar works on the same subjectmatter, and complementing a previously written work. For such reworkings we see scholars using some other terms like ziyādāt, zawā’id, takmila, and tatimma, instead of zayl. Even though each of these terms, to a certain extent, refers to a different genre or form of writing in the field of fiqh, they are also, and frequently so, used interchangeably as synonymous terms. This situation causes certain scholarly difficulties and ambiguities. In this article, I will examine multiple examples of zayl genre of works, written on fiqh works for diverse objectives, by way of relating them to the original works, analyzing their contents in this regard, and consequently offering a new type of classification with respect to such works.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Hukuku |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 23 Ekim 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Ekim 2023 |
Gönderilme Tarihi | 29 Eylül 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 3 Sayı: 2 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.