The Effects of Sports Trainings on Physical and Sportive Improvement

Yıl 2012, Cilt: 11 Sayı: 2, 149 - 158, 01.06.2012

Zafer Alkurt

Öz

Anahtar Kelimeler

-

Sportif Eğitimlerin Fiziksel ve Sportif Gelişime Etkisi

Öz

Bu çalışmanın amacı; yaşamları boyunca yoğun ve sistemli çalışmalarla antrenman yapmamış, belirgin spor geçmişi olmayan bireylerin (sedanter) 10 haftalık beden eğitimi ve spor faaliyetlerine tabii tutulmasıyla gerçekleşecek, fiziksel ve sportif performanslarının düzeyleri araştırılmasıdır. Çalışma gurubu; antrenman geçmişi olmayan farklı meslek gruplarına ait, 139 (yaş 23.5±1,0 yıl, boy; 175,3±5,4 cm ve vücut ağırlığı; 75,6±7,9 kg) sedanter (SDT) ve fiziksel olarak aktif düzenli olarak her gün en az 1 saat spor yapan fiziksel aktif (Kİ) bireylerden (sırasıyla; 26,5±3,1 yıl, 177,3±5,1 cm, 72,9±6,6 kg) oluşturuldu (N=254). Fiziksel ölçümlerde antropometrik testler uygulanırken, sportif testler için; barfikste kol çekme, iki dakika süreli mekik çekme, şınav çekme, line drill (mekik koşusu) ve 1500 metre koşusu uygulandı. Çalışmadan elde edilen sonuçlara göre; yoğun sportif eğitim faaliyetlerinin, SDT ve Kİ katılımcıların hem beden kitle indeksleri ve vücut yağ yüzdelerine hem de sportif başarı performans düzeylerine önemli etkisi olduğu saptandı (p

Anahtar Kelimeler

Sedanter, Spor, Performans, Test, Antropometri

Kaynakça

• Açıkada, C. ve Ergen, E. (1990). Bilim ve spor. Ankara: Büro-Tek Ofset Matbaacılık.
• Akgün, N. (1996). Egzersiz ve spor fizyolojisi. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
• Backous, D.D., Farrow, J.A. ve Fridel, K.E. (1990). Assesment Of Matunty in Boys and Grip Strength. Journal Adolesc Healty Care, 11(6), 497- 500.
• Çevik, C., Günay, M., Tamer, K., Sezen, M. ve Onay, M. (1996). Farklı aerobik nitelikli antrenmanların serum enzimler, serum elektrolitler, üre, kreatin, total protein, fosfor ve ürik asit üzerindeki etkileri ve ilişki düzeylerinin belirlenmesi. Gazi Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 1(2), 37-46.
• Doğar, Y. (1994). Türk spor yönetiminde merkezileşme eğilimleri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Fişek, K. (1980). Spor yönetimi. Ankara: Ü. S. B. F. Yayınları.
• Fox, E.L. (1988). The physiological basis of physical education and athletics. (Çev. M.Cerit), Ankara: Bağırgan Yayımevi.
• Gearon, J.P. (1987). The effects of weight training on the body composition and strength of adolescent boys. Boston University, 49 (12),
• Helgerud, J., Hoydal, K., Wang, E., Karlsen, T., Berg, P., Bjerkaas, M., Simonsen, T., Helgesen, C., Hjorth, N., Bach, R. ve Hoff, J. (2007). Aerobic high-ıntensity ıntervals ımprove VO2max more than moderate training. Med Sci Sports Exerc, 39 (4), 665-71.
• Koryürek, C. (1999). 5.594 kişinin esiri olmayalım. 2 Mart 2011 tarihinde http://www.radikal.com.tr/1999/04/24/yazarlar/cunkor.html adresinden alınmıştır.
• Özer, K. (1993). Antropometri – Sporda morfolojik planlama. İstanbul: Kazancı Matbaacılık.
• Sevim, Y. (2002). Antrenman bilgisi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Tamer, K. (2000). Sporda fiziksel-fizyolojik performansın ölçülmesi ve değerlendirilmesi. Ankara: Bağırgan Yayımevi.
• Tuncel, F. (1995). ODTÜ öğretim elemanlarının yaşam tarzları ve aktivite düzeyleri. Ankara: ODTÜ Matbaası.
• Yazarer, İ., Taşmektepligil, M.Y., Ağaoğlu, Y.S., Ağaoğlu, S.A., Albay, F. ve Eker, H. (2004). Yaz spor okullarında basketbol çalışmalarına katılan grupların iki aylık gelişimlerinin fiziksel yönden değerlendirilmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2(4), 169-191
• Zorba, E. ve Ziyagil, M.A. (1995). Vücut kompozisyonu ve ölçüm metotları. Ankara: Gen Matbaacılık.
• Zorba, E. (1999). Öğretim elemanları ve idari görevde çalışan personelin hayat tarzı, aktivite düzeyleri, antropometrik ve fiziksel uygunluk seviyeleri. Muğla: Muğla Üniversitesi.