Robert Schumann’ın Op. 11, Birinci Piyano Sonatı’nın Birinci Bölüm’ü, birçok araştırmacı ve analist tarafından çeşitli yönleriyle değerlendirilmişse de eserin form yapısı hakkında, literatürde pek çok farklı görüş bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı, James Hepokoski ve Warren Darcy (2006) tarafından ortaya koyulmuş olan ve literatürde ‘Sonat Teorisi’ adıyla anılmakta olan form yaklaşımı üzerinden söz konusu eserin form yapısına dair yeni bir çözümleme önerisi sunmaktır. Bu çözümleme sırasında, eserin armonik ve tematik özellikleri de detaylıca ele alınmış, ayrıca eserin daha iyi anlaşılabilmesine olanak sağlamak amacıyla eserin yazılış amacı ve eserle ilgili tarihsel detaylar da göz önünde bulundurulmuştur. Zira Schumann, bu piyano sonatını takma bir isimle imzalayarak sevgilisi Clara Wieck’e ithaf etmiş ve eserin notasını doğrudan ona göndermiştir. Dolayısıyla Schumann’ın söz konusu piyano sonatını deyim yerindeyse bir aşk mektubu olarak değerlendirmek mümkündür. Gerçekleştirilen analizde, eserin bu özelliğinden kaynaklanan ve eserde metinlerarasılık yönünden bağlantılar kuran motifik ve tematik göndermeler de göz önünde bulundurulmuştur. Eser, ana çatısı itibariyle, minör moddaki sonatlarda sıkça karşılaşılan standart şablona uygun olarak kurgulanmışsa da formun iç yapısında, standartların dışında kalan ilgi çekici uygulamalar bulunmaktadır. Söz konusu uygulamalar, makalede detaylı olarak ele alınmıştır.
The first movement of Robert Schumann’s Piano Sonata, Op. 11, has been evaluated in various aspects by many researchers and analysts. However, it seems that there are many different interpretations regarding its formal structure. The purpose of this study is to present a detailed formal analysis, based on the ‘Sonata Theory’ of James Hepokoski and William Darcy (2006). Besides the form analysis, the harmonic and thematic features of the movement were also discussed in detail. Furthermore, Schumann’s motivation for composing this sonata, and the historical context of the work are also taken into consideration. The composer dedicated this piano sonata to his future wife, Clara Wieck, and mailed it to her under a pseudonym. For this reason, it is possible to consider this Sonata as a ‘love-letter’. Therefore, the thematic and motivic intertextual references of the Sonata are also taken into consideration through the analysis. The findings of this study suggest that the movement in question was structured under the standard sonata framework typically seen in minor mode sonatas. However, closer scrutiny reveals that the Sonata contains some astonishing and delightful anomalies. In this paper, the radical aspects of the first movement of the Sonata are examined in detail.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Müzik |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2020 |
Gönderilme Tarihi | 15 Eylül 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |