Eserlerin Yeniden Armonilenmesi Sürecinde Akor İlerlemeleri ve İkincil Dominantlar

Yıl 2024, Cilt: 11 Sayı: 2, 599 - 615, 25.12.2024

Sercan Özkeleş

https://doi.org/10.26650/CONS2024-1577194

Öz

Yeniden armonileme, melodinin var olan armonik yapısının yeniden düzenlenmesiyle, eserin yeni bir müzikal kimliğe bürünmesini sağlayan oldukça yaratıcı ve teknik bir süreçtir. Bu kavram, uluslararası sanat müziğinden caz müziğine, etnik müziklerden popüler müziklere kadar pek çok farklı türde uygulanmaktadır. Yeniden armonileme, bir melodinin yalnızca armonik yapısını değiştirmesini sağlayan bir teknik değil, ayrıca bestecilik ve doğaçlama alanlarında yaratıcılık becerisinin geliştirilmesi açısından da son derece yararlıdır. Çalışmanın amacı, yeniden armonileme tekniklerini hem teorik hem de pratik boyutlarını ele alarak eser üzerindeki uygulamalarını detaylı bir şekilde incelemek ve müzik eğitimcileri/öğrencileri ve müzisyenlerin bu teknikleri daha etkin kullanabilmelerine yönelik yenilikçi yaklaşımlar geliştirmelerine katkı sağlamaktır. Yeniden armonileme uygulamalarına ilişkin bilgilerin elde edilmesinde doküman inceleme tekniği, verilerin çözümlenmesinde ise doküman analizi kullanılmıştır. Yeniden armonileme sürecinde, melodik çizgiyle örüntülü bir şekilde akor ve akor dışı sesler referans alınarak öncelikle seçilen şarkının ana dereceleri belirlenmiş, ardından bu ana derecelerdeki akorların tür ve fonksiyon özellikleri dikkate alınarak yan dereceler tespit edilmiştir. Tespit edilen ana ve yan dereceler, şarkının tonal merkezi ve armonik yapısı içerisinde, II-V-I akor ilerlemeleri, ikincil (secondary) dominantlar ve dominant zincirleri kullanılarak melodiyle uyumlu bir bütünlük oluşturacak şekilde yeniden armonilenmiştir. Yeniden armonileme tekniklerinin ana ve yan derecelerin melodik yapı ve tonaliteye bağlı olarak çeşitli kombinasyonlarla kullanılması sonucu; armonik yapı zenginleştirilmiş, akor ilerleyişlerinde çeşitlilik sağlanmış ve armonik derinlik kazandırılarak müzikal ifade güçlendirilmiştir. Bu sonuçlara dayanarak yeniden armonileme tekniği ile, geleneksel ve yenilikçi yaklaşımlarla müzikal fikirlerin canlı tutulmasına ve müzisyenlerin ifade becerilerini ve yaratıcılıklarını özgün bir şekilde kullanmalarına olanak tanınmış ve müziği daha derin bir anlayışla deneyimleme fırsatı sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Yeniden armonileme, II-V-I ilerlemesi, ikincil dominantlar, dominant zinciri, müzik eğitimi

Etik Beyan

-

Destekleyen Kurum

-

Teşekkür

-

Chord Progressions and Secondary Dominants in the Reharmonization Process

Öz

Reharmonization is a creative and technical process that allows a piece to adopt a new musical identity by restructuring its existing harmonic framework. This concept is widely applied in genres ranging from international art music to jazz, ethnic music, and popular music. Reharmonization not only modifies the harmonic structure of a melody but also fosters creativity in composition and improvisation. The study aims to examine the theoretical and practical dimensions of reharmonization techniques, exploring their application on works in detail to aid music educators, students, and musicians in employing these techniques more effectively. Document review was employed to obtain information on reharmonization practices, and document analysis was used to analyze the data. During the reharmonization process, primary degrees of the song were identified based on patterns within the melodic line, and secondary degrees were established, considering the type and function of chords within primary degrees. Both primary and secondary degrees were reharmonized with II-V-I progressions, secondary dominants, and dominant chains to create a cohesive unity with the melody. Through the application of reharmonization techniques, combining primary and secondary chords based on melodic structure and tonality, harmonic richness was enhanced, chord progressions diversified, and harmonic depth was achieved, thereby strengthening musical expression. Based on these findings, reharmonization techniques, incorporating both traditional and innovative approaches, have facilitated the preservation of vibrant musical ideas, enabling musicians to utilize their expressive skills and creativity uniquely while offering an opportunity to experience music with a deeper understanding.

Anahtar Kelimeler

Reharmonization, II-V-I progression, secondary dominants, dominant chain, music education

Etik Beyan

-

Destekleyen Kurum

-

Teşekkür

-

Kaynakça

• Backman, K. (2008). Evolutionary jazz harmony: A new jazz harmony system. In BIOMA 2008 conference in Ljubljana. Retrieved from http://csd.ijs.si/bioma/conference/ProcBIOMA2008.pdf#page=151 google scholar
• Bradley, J. (2014). Jazz theory explained: one & for all. Retrieved from https://jazztutorial.com/ebooks/best-of-julian-bradley-collection google scholar
• Broze, Y., & Shanahan, D. (2013). Diachronic changes in jazz harmony: A cognitive perspective. Music Perception: An Interdisciplinary Journal, 31(1), 32-45. Retrieved from https://online.ucpress.edu/mp/article-pdf/31/1/32/190897/mp_2013_31_1_32.pdf google scholar
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2008). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık. google scholar
• Cangal, N. (2005). Armoni (5. bs.). Ankara: Arkadaş Yayınları. google scholar
• Chamil Arkhasa Nikko, M. (2016). Perkembangan kord dalam improvisasi gitar (Master thesis, Universiti Pendidikan Sultan Idris]. Retrieved from https://ir.upsi.edu.my/detailsg.php?det=2837 google scholar
• Chamil Arkhasa Nikko M., & Abdullah, Mohd H. (2020). Utilizing pragmatism principles in learning jazz guitar reharmonization technique using malay aslı song. International Journal of Applied and Creative Arts, 3(1), 54-67. google scholar
• Corbin, J., & Strauss, A. (2008). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. Thousand Oaks: Sage. google scholar
• Eroy, O. (2014). Türk müziği ezgilerinin modern armoniyle düzenlenerek piyano eğitiminde kullanılması. (Yayımlanmış Doktora Tezi). İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya. google scholar
• Gürpınar, H. A. (2022). Ortaokul müzik dersi kitaplarındaki Türk halk müziği kaynaklı okul şarkılarının modern armoniye dayalı eşliklenmesine yönelik bir model önerisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya. google scholar
• Feridunoğlu, L. (2004). Müziğe giden yol (3. bs.). İstanbul: İnkılap Kitabevi. google scholar
• Kıral, B. (2020). Nitel bir veri analizi yöntemi olarak doküman analizi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 170-189. google scholar
• Kostka, S., Payne, D., & Almen, B. (2012). Tonal harmony with introduction to twentiethcentury music (7th. Ed.). McGraw-Hill Higher Education. Retrieved from https://www.worldcat.org/title/tonalharmony/oclc/863580561 google scholar
• Levine, M. (2011). The Jazz Theory Book. Boston: O’Reilly Media Inc. google scholar
• Marsik, B. L. (2013). Music harmony analysis: towards a harmonic complexity of musical pieces (Masters thesis, Cormenius University). Retrieved from https://pdfs.semanticscholar.org/0bcf/b2f0f31aa0d5410cdc8c25772340ec50fd88.pdf google scholar
• Terefenko, D. (2009). Jazz Transformations of the ii7-V7-I Progression. Retrieved from https://www.crjonline.org/v1/CRJ-JazzTransformations. php google scholar
• Tymoczko, D. (2011). A geometry of music: Harmony and counterpoint in the extended common practice. Oxford University Press. Retrieved from https://books.google.com.tr/books/about/A_Geometry_of_Music.html?id=1Jpq5BRLCNoC&redir_esc=y google scholar