Öz
Kimlik oluşturmaya yönelik her davranış, oluşturulacak kimliğin ‘nasıl’ olması ve
‘neden öyle olması’ gerektiğine ilişkin bir söylem ya da tutum oluşturmaya ihtiyaç
duyar. Söz konusu tutum, bir ‘gerçeklik’ fikri kurmayı, onu ortaya koymayı ve ona
atıfta bulunmayı da beraberinde getirmektedir. Otantisite bir şeyin ‘nasıl’ olması ya
da ‘neden öyle’ olması gerektiğine ilişkin söylem ya da davranış olarak
algılandığında, keman yapımına ilişkin çeşitli iş süreçleri, ortaya çıkan çalgının
görsel ve işitsel özellikleri ile birlikte, meslekte değer kazanma yolunda tercih edilen
ya da edilmeyen davranış modellerini ve bu modellere anlam atfetme girişimini
inceleme amacıyla kullanılabilecek önemli oranda işlerliğe sahip bir kavram halini
almaktadır. Bu makalede amaç, 2009 yılının Ağustos ve Kasım ayları arasında,
İtalya’nın Cremona kasabası ile kasabanın keman yapımcılarından biri olarak
Massimo Negroni’ye ait özel atölyede gerçekleştirilen alan çalışmasının sonuçlarını,
kavramsal düzeyde ele almak ve kasabanın keman yapımcıları açısından önemli bir
otantiklik işaretleyicisi olarak kullanıldığı gözlemlenen, bir mesleki ‘sırra’ ya da
‘sırlara’ sahip olma durumu ile birlikte ‘sır’ olgusunu tartışmak olacaktır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Alcorn, Allison (1987). A Study of Style and Influence In the Early Schools of Violin Making circa 1540 to 1800. North Texas State University.
- Arslanoğlu, İbrahim (1997). Yazarı Belli Olmayan Bir Fütüvvetname. Ankara: TC Kültür Bakanlığı Yayınları. Bonometti, Pietro, ve Marco
- Tiella (1988). Cremona A Secret City Guidebook to the Arts and Monuments. Modena: Edition İtalcards.
- Fetis, François (1864). Notice of Antony Stradivari. Çev. John Bishop & William Reeves, London.
- Fromm, Erich (1973). Çağımızın Özgürlük Sorunu. Ankara: Özgür İnsan Yayını.
- Gölpınarlı, Abdülbaki (1949-1950). “İslam ve Türk İllerinde Fütüvvet Teşkilatı ve Kaynakları”, İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, İstanbul: C. 11: 1-4.
- Güvenç, Bozkurt (1993). Türk Kimliği: Kültür Tarihinin Kaynakları. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Hill, W. Henry, ve F. Arthur Hill, E. Alfred Hill (1963). Antonio Stradivari His Life & Work. New York: Dover Publications.
- Jarosy, Albert, ve Herma E. Fiedler (1935). “The Secret of The Italian Violin Makers”, Music & Letters, Oxford University Press: vol.16, No.2,
- Kameshwar C., Walli (2010). A Physcist’s Quest for the Secrets of Stradivari. Singapore: World Scientific Publishing Co. Pte. Ltd.
- Nagyvary, Joseph (2005). “Investigating the secrets of the Stradivarius”. Education in Chemistry: 96-98.
- Sacconi S., Fernando (2000). The Secrets Of Stradivari. Cremona: Eric Blot Edizioni.
- Zarcone, Thierry (2011). İslamda Sır ve Gizli Cemiyetler. Çev. Ali Berktay, Berna Akkıyal, İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Öz
Every behaviour indented to create identity needs a discourse or attitude
concerning the ‘nature’ of the identity being created or ‘why its nature has to be
that way?’. This attitude brings along building an idea of ‘authenticity’, putting it
forward and referring to it. When authenticity is considered as the discourse or
behaviour regarding ‘how’ or ‘why’ something has to be the way it is, it becomes a
concept that can be used to examine the various work steps in violin making, visual
and audial qualities of the instrument constructed along with the behavioural
patterns favourable or unfavourable in the professional circles and the attempts to
attribute certain meanings to these patterns. The aim of this article is to handle the
data collected in the field work performed in the town of Cremona, Italy and the
private workshop of Massimo Negroni, one of the violin makers of the town, from August and November, 2009, focusing on the discussion regarding ‘secret’ as a fact
and having a professional ‘secret’ or ‘secrets’ which is an attitude observed to be
used as an important authenticity marker by the violin makers of the town.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Alcorn, Allison (1987). A Study of Style and Influence In the Early Schools of Violin Making circa 1540 to 1800. North Texas State University.
- Arslanoğlu, İbrahim (1997). Yazarı Belli Olmayan Bir Fütüvvetname. Ankara: TC Kültür Bakanlığı Yayınları. Bonometti, Pietro, ve Marco
- Tiella (1988). Cremona A Secret City Guidebook to the Arts and Monuments. Modena: Edition İtalcards.
- Fetis, François (1864). Notice of Antony Stradivari. Çev. John Bishop & William Reeves, London.
- Fromm, Erich (1973). Çağımızın Özgürlük Sorunu. Ankara: Özgür İnsan Yayını.
- Gölpınarlı, Abdülbaki (1949-1950). “İslam ve Türk İllerinde Fütüvvet Teşkilatı ve Kaynakları”, İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, İstanbul: C. 11: 1-4.
- Güvenç, Bozkurt (1993). Türk Kimliği: Kültür Tarihinin Kaynakları. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Hill, W. Henry, ve F. Arthur Hill, E. Alfred Hill (1963). Antonio Stradivari His Life & Work. New York: Dover Publications.
- Jarosy, Albert, ve Herma E. Fiedler (1935). “The Secret of The Italian Violin Makers”, Music & Letters, Oxford University Press: vol.16, No.2,
- Kameshwar C., Walli (2010). A Physcist’s Quest for the Secrets of Stradivari. Singapore: World Scientific Publishing Co. Pte. Ltd.
- Nagyvary, Joseph (2005). “Investigating the secrets of the Stradivarius”. Education in Chemistry: 96-98.
- Sacconi S., Fernando (2000). The Secrets Of Stradivari. Cremona: Eric Blot Edizioni.
- Zarcone, Thierry (2011). İslamda Sır ve Gizli Cemiyetler. Çev. Ali Berktay, Berna Akkıyal, İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Aralık 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 11 |