Crisis Intervention in Suicide Attempts

Yıl 2003, , 0 - 0, 01.03.2003

Devrimci Özgüven Halise

https://doi.org/10.1501/Kriz_0000000187

Öz

t is reported that 10-20% of cases vvhere
patients attendineg psychiatric clinics in a state
of crisis are associated with suicide attempts. A
significant portion of these attempts are made in
the urgency and desperation of a crisis and are calls for help or attempts to distance oneself
from an oppressive situation. When confronted
with a suicide attempt, the first step to be taken
is medical intervention. Then it is extremely
beneficial for the patient to be seen by his or her
crisis therapist in this condition immediately
upon the completion of medical intervention.
This is because this is a period in which the
patient tends to be more öpen to bening helped
than at any other time; advantage should be
taken of this oppoyrtunity. İt is necessary to
determine the psychiatric approach most
suitable for the patient in the shortest possible
time after the first meeting. Suicide-prone
people generally feei hopeless, helpless, and
out of control. Approaches to problem-solving
seek to give patients a sense of control and
reduce their tendency to suicide by decreasing
their feeling feelings of hopelessness and
helplessness. Suicide-prone people frequently
have symptoms such as insomnia and anxiety,
vvhich exacerbate their problems as well as
hindering their ability to concentrate on finding
a solution. The use of medicine is extremely
beneficial in the treatment of these symptoms
and of depression, if the patient suffers from it.

Anahtar Kelimeler

Suicide, suicide attempt, crisis, crisis intervention

İNTİHAR GİRİŞİMLERİNDE KRİZE MÜDAHALE

Öz

Psikiyatri kliniklerine kriz durumu ile başvuran
vakaların % 10-20'sinin intihar ile ilintili olduğu
bildirilmektedir. İntihar girişimlerinin önemli
bir bölümü kriz durumlarındaki aciliyet ve çaresizlik
duyguları içinde yapılan, yardım çağrısı ya
da zorlayıcı durumdan uzaklaşma isteği niteliğindeki
girişimlerdir. Bir intihar girişimi ile karşılaşıldığında
yapılması gereken ilk şey tıbbi müdahalenin
sağlanmasıdır. İntihar girişiminde bulunan
kişinin kriz terapisti tarafından tıbbi müdahalenin
tamamlanmasından hemen sonra, o koşullarda
görülmesi son derece yararlıdır. Çünkü
bu dönem genellikle kişinin hiçbir zaman olmadığı
kadar yardıma açık olduğu bir zaman dilimidir;
bundan yararlanılmalıdır. İlk görüşmeden
sonra en kısa sürede hasta için en uygun psikiyatrik
yaklaşımın belirlenmesi gereklidir. İntihara
eğilimli kişiler genellikle umutsuzluk, yardım sizlik ve kontrolü kaybetmiş olma duyguları içindedirler.
Problem çözmeye yönelik yaklaşımlar
umutsuzluk ve yardımsızlık duygularının azaltılması
yoluyla kontrol duygusunun yeniden kazanılmasına
ve intihara eğilimin azalmasına yardımcı
olur. İntihara eğilimli kişilerde sıklıkla uykusuzluk,
anksiyete vb. belirtiler olmakta ve bu
belirtiler kişinin sıkıntılarını artırdığı gibi, çözüm
üretmeye konsantre olabilmesini de engellemektedir.
Bu tür belirtilerin ve varsa depresyonun
tedavisi için ilaç kullanımı da bu kişilerde
son derece yararlı olmaktadır

Anahtar Kelimeler

İntihar, intihar girişimi, kriz, krize müdahale

Kaynakça

• Baldwin BA (1978) A paradigm for the classification of emotional crises: Implications for crisis intervention. American J Orthopsychiatry 48: 538- 51.
• Bille-Brahe U, Juel-Nielsen N (1986) Trends in attempted suicide in Denmark, 1976-1980. Suicide & Life-threatening Behavior 16-46-55.
• Bonner RL, Rich AR (1987) Tovvord a predictive model of suicidal ideation and behavior: Some preliminary data in college students. Suicide & LifeThreatening Behavior 17: 50-63.
• Bonner RL, Rich AR (1988) A prospective investigation of suicidal ideation in college students: A test of a model. Suicide & Life-Threatening Behavior 18: 245-258.
• Çaplan G (1964) Principles of Preventive Psychiatry. New York, Basic Books.
• Çaplan G (1974) Support Systems and Community Mental Health: Lectures on Consept Development. New York, Behavioral Publications. Cavvunder P, Mohr M (1982) Cali length in telephone crisis intervention: Relationship with other caller and counselor characteristics. Crisis İntervention 11: 66-73.
• Cooper JE (1979) Crisis Admission Unites and Emergency Psychiatric Services, Public Health in Europe 11, WHO: Copenhagh.
• Curran DK (1987) Adolescent Suicidal Behavior. New York: Hemisphere, 61-101.
• Folkman S, Lazarus RS (1986) Stress processes and depressive symptomatology. J Abnormal Psychology 95: 107-113.
• France K (1990) Crisis İntervention: A Handbook of Immediate Person-to-Person Help. ikinci Baskı, Illinois.
• Goldacre M, Havvton K (1985) Repetition of selfpoisoning and sobsequentdeath in adolescents who take overdoses. Br J Psychiatry 146: 395-358.
• Havvton K (1986) Suicide and Attempted Suicide Among Children and Adolescents Beverly Hills, CA: Sage.
• Kaplan Hl, Sadock BJ, Grebb JA (Ed.) (1994) Psychiatric Emergencies. Synopsis of Psychiatry, 7.
• Baskı: New York, VVilliams & VVilkins, 803-811.
• Linehan MM, Goodstein JL, Nielsen SL, Chiles JA (1983) Reasons for staying alive when you are thinking of killing yourself. J Consult Clin Psychology 51:276-286.
• Maltsberger JT (1988) Suicide danger: Clinical estimation and decision. Suicide & Life-Threatening Behavior 18: 47-54.
• McGee RK (1983) Crisis intervention and brief psychotherapy. İn M Hersen, AE Kazdin, AS Bellack (Eds): The Clinical Psychology Handbook. New York, Pergamon.
• Michel K (1987) Suiciderisk factors: A comparison of suicide attempters with suicide completers. BrJ Psychiatry 150:78-82.
• Miron MS, Goldstein AP (1978) Hostage. Kalamazoo, MI, Behaviordelia.
• Özgüven-Devrimci H, Sayıl I (1998) Ankara Üniversitesi Kriz Merkezi'ne bir yıl süresince başvuran yeni vakaların sorun alanları ve tanılarına göre değerlendirilmesi (Yayına hazırlanıyor).
• Patros PG, Shamoo TK (1989) Depression and Suicide in Children and Adolescents. Boston, Allyn and Bacon.
• Rapoport L (1962) The state of crisis: Some theoretical considerations. The Social Service Review36:211-217.