Türkiye ve ABD Orijinli Yulaf Genotiplerinin Kahramanmaraş-Afşin Koşullarında Soğuğa Dayanıklılıkların Belirlenmesi
Öz
ÖZET: Kahramanmaraş'ın Afşin ilçesinde 2007-2008 ürün yılında 193 adet Türkiye orijinli yulaf genotipi ve 12 adet ABD orijinli yulaf genotipinin soğuğa dayanıklılığı değerlendirilmiştir. Çimlenme oranı (ÇO), kıştan çıkan bitki sayısı (KÇBS) ve kıştan çıkan bitki oranı (KÇBO) gibi özellikler incelenmiştir. Araştırma, augmented deneme desenine göre, standart çeşitler (Checota, Seydişehir ve Faikbey) altı tekerrür ekilerek yürütülmüştür.
Çimlenme oranı bakımından genotipler önemli farklılık göstermiştir (P<0.05). E35 en düşük değere sahip olurken (% 11), en yüksek orana E1 genotipi (% 100) sahip olmuştur. ABD orijinli hatlar ortalama değerlere sahip olurken, Türk hatlarına ait çimlenme oranı değerleri geniş varyasyon göstermiştir. Yulaf genotipleri soğuğa dayanıklılık bakımından önemli varyasyon göstermiştir. On iki ABD hattından Win-Nor-10 genotipi hariç tamamı kıştan çıkmayı başarırken, 193 Türk yulafından 22'si (A1, A11, A18, A20, A21, A25, A42, A48, A56, A58, A60, A65, E5, E57, K3, K12, K37, K42, K50, K55, Seydişehir ve Faikbey) kıştan çıkmayı başarmıştır. Kıştan çıkan bitki oranları bakımından ise en yüksek değerlere, Win-Nor-1 (% 40), NCO-3497 (% 33.8), K55 (% 23.1), A11 (% 22.1), NCO-2429 (% 18.8), A20 (% 17.3) ve Checota (% 15.7) genotipleri sahip olmuştur.
Araştırma sonuçlarına göre, ABD orijinli yulaf genotipleri Kahramanmaraş-Afşin ilçesi koşullarında, özellikle Aralık, Ocak ve Şubat aylarındaki (-26, -18 ve -22.2 °C, sırasıyla) şiddetli soğuğa dayanıklılık göstermişlerdir. Ayrıca, Türk yulafları içerisinden de soğuğa dayanıklı genotipler tespit edilmiştir.
Anahtar kelimeler: Yulaf, yerel çeşit, çimlenme oranı, soğuğa dayanıklılık.
Determination Cold Tolerance of Turkish and USA Origin Oat Genotypes under Kahramanmaraş-Afşin Condition
ABSTRACT: One-hundred ninety-three Turkish origin oat genotypes and 12 USA origin oat genotypes were evaluated for frost tolerance under Kahramanmaraş-Afşin province in 2007-2008 crop year. Traits such as germination ratio (GR), winter survival plant number (WSPN), and winter survival plant ratio (WSPR) were investigated. The study arranged in augmented block design with six replications of standard cultivars (Checota, Seydişehir and Faikbey).
According to germination ratio, genotypes were significantly different (P<0.05). E1 genotype had the highest ratio (100%), while E35 genotype had the lowest (11%). Turkish origin genotypes varied widely, while USA origin lines had moderate values. Oat genotypes showed significant variation according to cold tolerance. Of the 193 Turkish lines 22 (A1, A11, A18, A20, A21, A25, A42, A48, A56, A58, A60, A65, E5, E57, K3, K12, K37, K42, K50, K55, Seydişehir and Faikbey) survived the winter, while 12 USA lines, except Win-Nor-10 genotype survived the winter. In respect to winter survival plant ratio, Win-Nor-1 (40%), NCO-3497 (33.8%), K55 (23.1%), A11 (22.1%), NCO-2429 (18.8%), A20 (17.3%) and Checota (15.7%) genotypes had the higher values.
In accordance with the results of the study, USA origin oat genotypes showed cold tolerance especially severe in December, January and February (-26, -18 and -22 °C, respectively). In addition, cold tolerant Turkish oat genotypes were determined.
Keywords: Oats, landraces, germination ratio, cold tolerance.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Bitki Fizyolojisi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 16 Ağustos 2011 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Cilt: 14 Sayı: 2 |