Çalışmada, Çehov'un belirtilen eserlerinde Turgenyev’in hikâye geleneği incelenmektedir. İlkbahar Selleri eserinin ikinci bölümündeki kadın ana karakteriyle özdeşleşen koku motifi, Tina eserinde bulunan kadın ana karakterinin özelliklerinde temel unsur olarak rol oynaması durumunda, Cadı adlı hikâyede temel motif de aynı Turgenyev kaynağına dayanan fiziksel güzelliktir; erkekleri baştan çıkaran Turgenyev kadınının imgesine ait olan yaklaşan evlilikleri üzerine damat karakterleriyle alay edilmesi, sınırsız özgürlük ve portredeki siyah-beyaz kontrastı gibi motifler Tina adlı hikâyede yer alır. Aynı zamanda, her iki Çehov kahramanı için de tutku motifi, onların özünü ve dünyaya karşı tutumlarını belirlemektedir. Çalışma hem Turgenyev'in hem de Çehov'un karakterlerine özgü olan kadının fiziksel çekiciliğinin asıl kaynağını, bu motifin ilk kez geliştirildiği eserin N.F. Pavlov'un şiiri olduğunu ortaya koymaktadır. Erkekleri baştan çıkaran Pavlov’un kadın portresi, Turgenyev’in İlkbahar Selleri adlı eserinin ikinci bölümündeki kadın kahramanın tohumunu oluşturur. Ayrıca söz konusu kahramanın kendisi, konumları farklı ama fizyolojik özleri bir olan Çehov kadın kahramanları için temel/toprak niteliğindedir. Analiz sırasında, N. F. Pavlov, I. S. Turgenyev ve A. P. Çehov'u ortak bir ideolojik ve estetik bağlamda birleştiren başka bir evrimsel sözlü-sanatsal dizge açığa çıkmaktadır. Analizin derinliğini artırmak amacıyla, Turgenyev'in Duman eserinden ilgili bölümler ve ölüm temasına adanmış Derjavin'in kasideleri de kullanılmaktadır. Ayrıca çalışmada, Çehov'un Tina adlı hikayesine en yakın edebi geleneğin Jean Richepin'in Tutkulu/Bağlayıcı Kadın romanı değil, Turgenyev'in İlkbahar Selleri adlı uzun öyküsü olduğu gösterilmektedir. Genel son, yoruma açıktır
В статье анализируется традиция тургеневской повести в указанных чеховских произведениях. Если мотив запаха, связанный с образом главной героини второй части Вешних вод, становится ключевым в характеристике ведущей героини Тины, то в Ведьме основным является мотив телесной красоты, восходящий к тому же тургеневскому источнику; сохранены в Тине и такие мотивы образа тургеневской завлекающей мужчин женщины: поддразнивание героев-женихов предстоящей женитьбой; мотив неограниченной свободы; контраст черного и белого в портрете. Вместе с тем для обеих чеховских героинь мотив приклеивания определяет их сущность, их отношение к миру. В статье вскрывается первоисток телесной притягательности женщины, характерной и для тургеневской, и для чеховской особ – стихотворение Н.Ф. Павлова, в котором впервые данный мотив развернут; павловский портрет манящей мужчин особы явился зерном, из которого выросла тургеневская героиня второй части Вешних вод, сама ставшая почвой для разных по положению, но единых по физиологической сути чеховских героинь. В ходе анализа выявляется еще один эволюционный словесно-художественный ряд, объединивший в единую идейно-эстетическую линию трех авторов – Н.Ф. Павлова, И.С. Тургенева и А.П. Чехова. Для продуктивности анализа привлечены также соответствующие фрагменты тургеневского Дым и державинской оды, посвященной теме смерти. В статье также доказывается, что ближайшей литературной традицией чеховской Тины является не роман Жана Ришпена Клейкая, а тургеневская повесть Вешние воды. Финал целого остается открытым.
Birincil Dil | Rusça |
---|---|
Konular | Rus Dili, Edebiyatı ve Kültürü |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 18 Eylül 2025 |
Gönderilme Tarihi | 12 Şubat 2025 |
Kabul Tarihi | 28 Nisan 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 5 |