Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

HĀKĀNĪ’DEN NEF’Ī’YE ŞAİRLERİN EKMEK KAVGASI

Yıl 2024, , 269 - 279, 29.03.2024
https://doi.org/10.51592/kulliyat.1404968

Öz

Ekmek, kültür ve edebiyatımızda rızk anlamında kullanılan bir kelimedir. Ma’işet, ma’āş kelimeleri Arapça olup aynı anlamda kullanılır. Bir yudum su, bir lokma ermek, bir kaşık aş terkipleri de rızkı simgeler. Ekmeğini taştan çıkarmak, ekmek parası kazanmak, ekmeğini tuza banmak, ekmek kapısını kapatmak, ekmeğine katık bulamamak, dilimizdeki kazançla ilgili deyimlerdir. Her ne kadar kendi meslekleri olsa da şairler madden-manen bir hamiye ihtiyaç duymuşlardır. Yetenekli olanlar yükselmiş; saray çevrelerine kadar ulaşabilmişlerdir. Ancak zirvedeki fırtınalarda tutunabilmek şüphesiz ayrı bir siyaset gerektirir. Siyasete kadir olamayanların ikbali, idbara dönüşür. Hākānī ve Nef’ī, haset elinden ekmeği kana bulanmış; rakip zoruyla zirveden tepe üstü düşmüş şairlerden sadece iki örnektir.

Kaynakça

  • Akkuş, Metin (2006). “Nef‘î”, DİA, C. 32. s.523-525.
  • Araslı, Hamid, Hâkânî -i Şirvânî, Çeviren Ömer Bayram, İTBAD, Cilt: 4, Sayı: 1, 2015 Sayfa: 297-332.
  • Balci, Onur (2021) Kaplan Kelimesinin Kökenbilimsel İncelenmesi, CÜ SBD, 2012, Cilt: 36, Sayı: 1, s.273-280.
  • Hâkânî -i Şirvânî (1382). Dîvân-ı Hâkânî -i Şirvânî. (haz. Ziyâeddîn Seccâdî), Tahran: İntişârât-i Zuvvâr.
  • Nef’î (2020). Sihâm-ı Kazâ, Hazırlayan Furkan ÖZTÜRK, Dünbugünyarın, İstanbul.
  • Yazıcı, Tahsin (1997). “Hâkânî-i Şirvânî, EfdalüddînBedîl (İbrâhîm) b. Alî”, DİA, cilt:15, s.168-170.
Toplam 6 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Osmanlı Sahası Klasik Türk Edebiyatı
Bölüm Edebiyat
Yazarlar

Saadet Karaköse 0000-0002-8784-1149

Erken Görünüm Tarihi 28 Mart 2024
Yayımlanma Tarihi 29 Mart 2024
Gönderilme Tarihi 14 Aralık 2023
Kabul Tarihi 27 Mart 2024
Yayımlandığı Sayı Yıl 2024

Kaynak Göster

APA Karaköse, S. (2024). HĀKĀNĪ’DEN NEF’Ī’YE ŞAİRLERİN EKMEK KAVGASI. KÜLLİYAT Osmanlı Araştırmaları Dergisi(22 (Prof. Dr. Hasan KAVRUK Armağan Sayısı), 269-279. https://doi.org/10.51592/kulliyat.1404968