Öz
The theoretical framework of the study is based on the assumption that “the bio-political discourse of the ruler penetrates the contents that women produce regarding their experience of going to the cinema and that certain resistance practices are within the process.” In-depth interviews have been made with nine women with child who have gone to the cinema within last year. The study focused on women’s narrative about their experience on going to cinema, being in the movie theater and the period after watching the movie, it’s mean for women and how they evaluate their past and present cinema experience. The manifestations of social gender dynamics on daily life are scrutinized with a feministic approach. The interviews are focused on four themes: escape from daily life, transformation of free time with gender roles, dilemma between self-sacrifice and enjoyment and background of apparent preferences. Women participants, while reinforcing the stereotypes of the society such as “a good partner” or a “selfless mother”, at the same time they question these stereotypes in their daily life. As a result of the study, it was concluded that social gender norms penetrate into daily life activities but these norms cannot completely define these activities. The narrative of women confirms that wherever there is a ruler, there is the possibility of opposition and resistance. Although each participating women in the study used different negotiation language, they are fully aware of social gender relations which suppress and restrict them into a confined area and the cultural and social structures that exploit and trivialize their labor.
Anahtar Kelimeler
Reception of cinema women’s spectatorship social gender roles free time domestic labor
Öz
Bu çalışmanın teorik çerçevesi, “kadınların sinemaya gitme deneyimine dair ürettikleri anlamların içinde iktidarın biyopolitik söylemi işlemektedir, fakat aynı zamanda çeşitli direniş pratikleri de aynı sürecin içindedir” varsayımıyla çizilmiştir. Son bir yıl içinde en az bir kez sinemaya gitmiş, çocuk sahibi dokuz kadınla derinlemesine görüşmeler yapılarak onların deneyim anlatılarına odaklanılmıştır. Sinemaya gidiş, salonda oluş ve filmin sonrasına uzanan sürecin kadınlara ne anlam ifade ettiği, geçmişte ve şimdi sinema deneyimlerini nasıl değerlendiklerinin ele alındığı çalışmada, toplumsal cinsiyet dinamiklerinin gündelik hayattaki tezahürleri feminist bir bakış açısıyla irdelenmiştir. Mülakatlar gündelikten kaçış, boş zamanın cinsiyet rolleriyle birlikte dönüşümü, fedakârlık ve zevkler arasında salınım ve görünür tercihlerin arka planı olmak üzere dört izlekte yoğunlaşmıştır. Çalışmanın sonunda, toplumsal cinsiyet normlarının gündelik hayat etkinliklerinin içine girdiği, ancak bu normların tamamen bir belirleme sağlayamadığı yönünde bir kanı ortaya çıkmıştır. Çalışmaya katılan kadınlar, “iyi bir eş”, “fedakâr bir anne” olmakla ilgili toplumda yükselen söylemi pekiştirmekle birlikte, gündelik hayatları içinde bu söylemi sorgulamaktadır. Kadınların sinema pratikleri üzerinden geçirdikleri özdüşünümsel süreç onları toplumsal cinsiyet normlarının eleştirisine yöneltmiştir. Kadınların anlatıları, iktidarın olduğu her yerde başkaldırma ve reddetme olanağı da olduğunu doğrular niteliktedir. Çalışmaya katılan kadınlar, farklı müzakere dilleri kullansalar bile kendilerini dar bir alana hapsedip ezen toplumsal cinsiyet ilişkilerinin, emeklerini sömürüp değersizleştiren kültürel ve sosyal yapıların farkındadırlar.
Anahtar Kelimeler
Sinemanın alımlanması kadın izleyiciler toplumsal cinsiyet rolleri boş zaman ev içi emek
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 21 (2) Sayı: 42 |