Öz
This article examines the consequences of Gezi Resistance in terms of transformation of the relationship between individual and society in Turkish history from a sociological perspective. The aim of the study is to develop an insight on the emergence of new individual-subjects. It also draws attention to the significance of “solidarist indivualism” which challenges “competitive individualism” that is based on consumption created in line with the requirements of neoliberalism in the previous period. This study focuses on women since they were the main actors who shaped the repertoires of action and discourses during Gezi Resistance and consequent forums. It conducted a qualitative field research on women activists who were the major components of the movement. It investigates how “Gezi women” lived this experience and to what extent this experience transformed their relationship with their bodies, the city they inhabited, violence and political-social movements. This study reveals that Gezi movement, being a horizontal resistance, drew different women (who are and are not members of organizations) together and that women made their language dominant by intervening in these actions.
Anahtar Kelimeler
Öz
Bu makale, toplum bilimsel bir bakış açısıyla, Gezi Direnişi’nin Türkiye tarihinde toplum-birey ilişkilerinin dönüşümü açısından ortaya koyduğu sonuçlara odaklanmaktadır. Çalışmanın amacı, Gezi Direnişi’nde ortaya çıkan yeni birey özneler üzerine düşünmek ve daha önceki dönemde neo-liberalizmin gereklerine uygun olarak pompalanan tüketime dayalı rekabetçi bireyciliğe meydan okuyan “dayanışmacı bireyciliğin” önemini vurgulamaktır. Araştırma, Gezi Direnişi sırasında ve sonraki forumlarda eylem repertuarlarını ve söylemleri yönlendirici aktör olmaları sebebiyle direnişin kadın aktörlerini konu edinmiş, hareketin temel bileşenlerinden örgütlü ve örgütsüz kadın aktivistler üzerine bir niteliksel saha araştırması yapılmıştır. 30 kadın aktörle yapılan yüzyüze görüşmeler yoluyla “Gezi kadınları”nın bu deneyimi nasıl yaşadıkları, bu deneyimin kendi bedenleri, yaşadıkları kent, şiddet ve siyasal-sosyal hareketlerle ilişkilerini ne ölçüde dönüştürdüğü araştırılmıştır. Çalışma, Gezi hareketinin yatay bir direniş olarak örgütlü ve örgütsüz kadınları birbirine yaklaştırabildiğini, kadınların eylemlere müdahale ederek kadınlık dilini hâkim kılabildiklerini ortaya koymaktadır.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Kültürel çalışmalar, Etik, Kadın Araştırmaları |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2014 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 17 (2) Sayı: 34 |