Comparative Analysis of Turkey And Chına’s Industrial Competitiveness With Revealed Comparative Advantage Method

Yıl 2016, Cilt: 6 Sayı: 1, 127 - 148, 20.02.2016

Dilek Şahin

Öz

The concept of competitiveness show that share the world with goods and services trade a country. The concept of competitiveness not only for the country, it is available in firms and industries. But, globalized world international competitiveness has become more important. There are several approaches to analyzing and measuring the competitiveness performance. These approach is grouped under four headings including Commercial Performance and Market Share Indicators, Productivity and Cost Indicators, International Institute for Management Development indicators, World Economic Forum indicators. The measurement of competitiveness is used Balassa (1965) developed by Balassa Index and derivatives. Because of manufacturing industry has a large share of employment and production it represents better other sectors of the economy. Manufacturing industry consists of a plurality of sub-sectors
such as textiles and garments, electrical and electronics, chemical industry. The aim of this study, Turkey and China’s industrial competitiveness is measured by comparison of the sectoral competitiveness. For this purpose, electrical and electronics industry, textile and apparel industry and the chemicals industry is discussed. The study dealt with the period 2000-2013 and Revealed Comparative Advantage Index is used. As result of this study, China’s competitiveness in the electrical and electronics industry was found to be higher than in Turkey. In the textile and garment industry Turkey and China were higher competitiveness. It was seen to be low in both the country’s competitiveness in the chemicals industry.

Anahtar Kelimeler

competitiveness, manufacturing, revealed comparative advantage

AÇIKLANMIŞ KARŞILAŞTIRMALI ÜSTÜNLÜKLER YÖNTEMİ İLE TÜRKİYE VE ÇİN’İN SEKTÖREL REKABET GÜCÜNÜN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ

Öz

Rekabet gücü kavramı, bir ülkenin dünya mal ve hizmet ticaretinde sahip olduğu payı göstermektedir. Rekabet gücü kavramı aslında sadece ülkeler için değil, firmalar ve endüstriler içinde geçerlidir. Ancak küreselleşen dünyada uluslararası rekabet gücü daha fazla önem kazanmıştır. Rekabet gücü performansını analiz etmeye ve ölçmeye yönelik çeşitli yaklaşımlar bulunmaktadır. Bu yaklaşımlar, Ticari Performans ve Piyasa Payı Göstergeleri, Verimlilik ve Maliyet Göstergeleri, Uluslararası Yönetim Geliştirme Enstitüsü Göstergeleri, Dünya Ekonomik Forumu göstergeleri olmak üzere dört başlık altında toplanmaktadır. Rekabet gücünün ölçülmesinde Balassa (1965) tarafından geliştirilen Balassa Endeksi ve türevleri kullanılmaktadır. İmalat sanayi istihdam ve üretimde önemli bir paya sahip olması nedeniyle ekonomiyi diğer sektörlerden daha iyi temsil etmektedir. İmalat sanayi tekstil ve hazır giyim, elektrik ve elektronik, kimyasal sanayi gibi çok sayıda alt sektörden oluşmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye ve Çin’in sektörel rekabet gücünün karşılaştırmalı olarak ölçülmesidir. Bu amaç doğrultusunda elektrik ve elektronik endüstrisi, tekstil ve hazır giyim endüstrisi ve kimyasal ürün endüstrisi ele alınmıştır. Çalışmada 2000-2013 dönemi ele alınmış ve Açıklanmış Karşılaştırmalı Üstünlükler Endeksi kullanılmıştır. Çalışmada sonuç olarak, elektrik ve elektronik endüstrisinde Çin’in rekabet gücünün Türkiye’ye göre daha yüksek olduğu görülmüştür. Tekstil ve hazır giyim endüstrisinde Türkiye ve Çin’in rekabet gücü yüksek çıkmıştır. Kimyasal ürün endüstrisinde iki ülkenin rekabet gücünün düşük olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

rekabet gücü, imalat sanayi, açıklanmış karşılaştırmalı üstünlükler

Kaynakça

• Adıgüzel, M. (2011). Uluslararası Rekabet Gücü: Belirleyici Faktörler ve Ölçülmesi Türkiye Bağlamında Bir Değerlendirme. Ankara: Nobel Yayın.
• Aktan, C. C. ve Vural, Y.İ. (2004). Rekabet Gücü ve Rekabet Stratejileri. Ankara: TİSK Yayını Rekabet Dizisi.
• Altay, H. (2008). Karşılaştırmalı Üstünlükler Teorisi Kapsamında Türk Endüstrilerinin Avrupa Birliği(15) Pazarındaki Rekabet Gücü Düzeylerinin incelenmesi:1995-2007. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 215-240.
• Altıntaş, N. ve Akpolat, A. (2013). Tekstil Sektöründe Avrupa Birliği ile Türkiye Arasındaki Rekabet Analizi. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4(6), 33-42.
• Amighini, A. (2005). China in the International Fragmentation of Production: Evidence from the ICT Industry. The European Journal of Comparative Economics, 2(2), 203-219.
• Atik, H. (2005). Yenilik ve Ulusal Rekabet Gücü. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Balassa, B. (1965). Trade Liberalization and Revealed Comparative Advantage. The Manchester School of Economic and Social Studies, 33(2), 99-123.
• Batra, A ve Khan, Z. (2005). Revealed Comparative Advantage: An Analysis for India and China. Indian Council for Research on International Economic Relations Working Paper, 168, 1-85.
• Çakmak, Ö. (2008). Çin’in Dünya Ekonomisi İle Bütünleşme Süreci ve Türk Sanayisi Açısından Bir Değerlendirme. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, 13(1), 253-268.
• Çivi, E. (2001).Rekabet Gücü: Literatür Araştırması. Yönetim ve Ekonomi, 8(2), 21-38.
• Erdem, E. ve Köseoğlu, A. (2014). Teknolojik Değişim ve Rekabet Gücü İlişkisi: Türkiye Üzerine Bir Uygulama. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 9(1), 51-62.
• Erkekoğlu, H., Kılıçarslan, Z. ve Göknar, H. (2014). Kayseri ilinin Mobilya Sektörü Rekabet Gücü: Açıklanmış Karşılaştırmalı Üstünlük Endeksi. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 44, 1-22.
• Erkekoğlu, H. (2008). İmalat Sanayi Rekabet Gücü Araştırması: Kayseri Örneği.Ankara: Palme Yayıncılık. Erlat, G. ve Erlat, H. (2005). Do Turkish Exports have a Comparative Advantage with Respect to the European Union Market, 1999-2000. Department of Economics Middle East Technical University, 1-17.
• Gürpınar, K. ve Barca, M. (2007). Türk Mobilya Sektörü Uluslararası Rekabet Gücü Düzeyi ve Nedenleri. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 2(2), 41-61.
• Kesbiç, Y., Baldemir, E. ve Doğan, S. (2005). Rekabet Gücü Ölçümü Ve Önemi: Türk Tarım Sektörü İçin Bir Analiz. İstanbul Üniversitesi, VII.Ulusal Ekonometri ve İstatistik Sempozyumu, İstanbul, 1-20.
• Kibritçioğlu, A. (1996). Porter’ın Rekabetçi Avantajlar Yaklaşımı ve İktisat Kuramı. http://dialup. ankara.edu.tr/~kibritci/wp5_porter.html, Erişim Tarihi:14.04.2015.
• Kösekahyaoğlu, L. ve Özdamar, G. (2005). Türkiye, Çek Cumhuriyeti, Macaristan, Polonya ve Estonya’nın Sektörel Rekabet Gücü ve Dış Ticaret Yapısı Üzerine Karşılaştırmalı Bir Analiz. Sosyo-Ekonomi Dergisi, 2, 74-102.
• Markusen, J. (1992). Productivity, Competitiveness, Trade Performance and Real Income:the Nexus Among Four Concepts.Minister of Supply and Services, Canada, 8.
• Özçalık, M. ve Okur, A. (2013). Türk Tekstil ve Hazır Giyim Sektörlerinin Gümrük Birliği Sonrası AB-15 Ülkeleri Karşısında Rekabet Gücü. CBÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 205-223.
• Srai J. S. and Y. Shi. (2008). Understanding China’s Manufacturing Value Chain. University of Cambridge Institute for Manufacturing, ISBN:978-1-902546-69-8, 1-41.
• Türker, O. (2009). Gümrük Birliği Sonrası Türkiye’nin Dış Ticaretinin Rekabet Gücü. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 32, 281-302.
• UNİDO (2002). Industrial Development Report 2002/2003 Competing Through Innovation and Learning. 1-187.
• UNİDO (2013). The Industrial Competitiveness of Nations Looking Back,Forging Ahead. Competitive Industrial Performance Report 2012/2013, 1-147.
• Yılmaz, B. (2003). Turkey’s Competitiveness in the European Union: A Comparision with Five Candidate Countries Bulgarıa, The Czech Republic,Hungary,Poland,Romanıa and The EU 15.
• Ezoneplus Working Paper, 12, 1-20. http://www.ezoneplus.org/archiv/ezoneplus_wp_twelve.pdf.
• Zhang, K. (2013). How Does Foreing Direct Investment Affect Industrial Competitiveness? Evidence from China. China Economic Review, CHIECO-00671, 1-10. National Bureau of Statistics of China, http://www.stats.gov.cn/. TÜİK, http://www.tuik.gov.tr/