Avrupa’daki Popülist Aşırı Sağ Partilerin Göç Meselesine Yaklaşımları: Fransa Ulusal Birlik Partisi Örneği

Yıl 2023, , 123 - 146, 20.06.2023

Murat Saraçlı

https://doi.org/10.36484/liberal.1250802

Öz

Göç mevzusuyla toplumların yaşadıkları ekonomik, toplumsal, kültürel ve güvenlik kaynaklı sorunlar arasında doğrudan bir bağ kuran ve göç ile göçmen karşıtlığını temel politika söylemlerinden biri olarak benimseyen popülist aşırı sağ partiler günümüzde Avrupa siyasetinde giderek daha etkin hâle gelmektedir. Popülizmin gerçek halk ile yozlaşmış elitler arasında var olduğunu iddia ettiği karşıtlık tezine ilave bir aktör olarak göçmenleri de ekleyen ve elitistleri onlara destek vermekle itham eden söz konusu partiler, etnik milliyetçilik ve yabancı düşmanlığının bir sentezi olan yerlicilik vasıflarıyla diğer siyasi topluluklardan ayrışmaktadırlar. Krizlerden beslenen ve göç konusunu da bir kriz olarak devamlı Avrupa toplumlarına lanse eden popülist aşırı sağ partiler, mevcut müesses nizam fırkalarının halkın bu konudaki duyarlılıklarını anlayamayacağını ve sorunlara çözüm üretemeyeceğini savunarak tek gerçekçi alternatifin kendileri olduklarını iddia etmektedirler. Kıtadaki popülist aşırı sağ partiler ailesinin en eski üyelerinden biri olan Fransa’daki Ulusal Birlik Partisi de göç ve göçmen konularında benzer yaklaşımları benimsemekte ve bu çerçevede göçmen azınlıkların Fransız toplumuna entegrasyonları noktasında çokkültürcülük karşıtı katı bir siyasi duruş sergilemektedir.

Anahtar Kelimeler

Avrupa, Göç, Popülist Aşırı Sağ Partiler, Fransa, Ulusal Birlik

Approaches of Populist Far-Right Parties in Europe to the Immigration Issue: The Case of The French National Rally Party

Öz

The populist far-right parties, which establish a direct connection between the issue of immigration and the economic, social, cultural and security-related problems that societies experience and adopt opposition to immigration and immigrants as one of their main policy discourses, are getting more and more influential in the European politics today. Adding immigrants as an additional actor to the opposition thesis, which populism claims to exist between the ordinary people and the corrupt elite, and accusing the elitists of supporting them, these parties are dissimilar to other political bodies with their feature of nativism, a synthesis of ethnic nationalism and xenophobia. Feeding on the crisis and persistently present the issue of immigration to European societies as a crisis, the populist far-right parties claim that the existing establishment parties cannot understand the sensitivities of the people about this issue and cannot produce solutions to the problems and argue that they are the only realistic alternative. The National Rally Party in France, one of the oldest members of the group of populist far-right parties on the continent, adopts similar approaches to immigration and immigrant issues, and accordingly, takes a firm anti-multiculturalist political stand in relation to the integration of immigrant minorities into the French society.

Anahtar Kelimeler

Europe, Immigration, Populist Far-Right Parties, France, National Rally

Kaynakça

• Arditi, B. (2010). Liberalizmin kıyılarında siyaset: Farklılık, popülizm, devrim, ajitasyon. (çev. Emine Ayhan). İstanbul: Metis Yayınları.
• Art, D. (2013). Rise of the radical right: Implications for European politics. Brown Journal of World Affairs. 19(2), 127-137.
• Aslan, H. K. (2018). Aşırı sağın yükselişi: Resme küresel perspektiften bakmak. Muhafazakar Düşünce Dergisi, 14(53), 47-70.
• Bauman, Z. (2018). Kapımızdaki yabancılar. (çev. Emre Barca). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Betz, H. (1993). The new politics of resentment: Radical right-wing populist parties in Western Europe. Comparative Politics. 25(4), 413-427.
• Betz, H. (1994). Radical right-wing populism in Western Europe. London: The Macmillan Press Ltd.
• Chang, M. H. ve Gregor A. J. (2021). Political populism in the twenty-first century: We the people. Newcastle: Cambridge Scholars Publishing.
• Cıngı, A. (2011). Ortadoğu’nun öfkesi ve Batı’da ırkçılık: Arap Baharı-Avrupa sağı/etkileşimler. İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
• Çakır, A. (2018, 11 Mart). Fransa’da Ulusal Cephe Ulusal Birlik Oluyor. VOA Türkçe. https://www.voaturkce.com/a/fransada-ulusal-cephe-ulusal-brlk-oluyor/4292877.html (Erişim Tarihi: 09.10.2022).
• Çakır, A. (2022, 26 Eylül). İtalya seçimlerinin galibi Giorgia Meloni liderliğindeki aşırı sağ parti. VOA Türkçe. https://www.voaturkce.com/a/italya-secimlerinde-asiri-sagin-ezici-zaferi-meloni/6763089.html (Erişim Tarihi: 25.11.2022).
• De Clercq, G. (2022, 5 Kasım). France’s far right party RN elects Bardella as new president. Reuters. https://www.reuters.com/world/europe/frances-far-right-party-rn-elects-bardella-new-president-2022-11-05/ (Erişim Tarihi: 19.11.2022).
• Ersen, E. T. (2022, 24 Kasım). Fransa’da aşırı sağcı Ulusal Birlik’teki lider değişimi İslam karşıtı politikaları değiştirmeyecek. Anadolu Ajansı. https://www.aa.com.tr/tr/ ayrimcilikhatti/musluman-karsitligi/fransada-asiri-sagci-ulusalbirlikteki-lider-degisimi-islam-karsiti-politikalari-degistirmeyecek/1815297 (Erişim Tarihi: 29.11. 2022).
• Ertuğral, Y. (2018). “Yükselen aşırı sağa karşı alternatif olarak radikal sol: Birleşik Krallık’ta Corbyn liderliğindeki İşçi Parti deneyimi.” Ebru Canan Sokullu (Ed.), Popülizmle dönüşen Avrupa ve Türkiye-AB ilişkilerinin geleceği içinde (s. 97-143). İstanbul: Bilgesam Yayınları.
• Fassin, E. (2018). Popülizm: Büyük hınç. (çev. Gülener Kırnalı ve İlker Kocael). Ankara: Heretik Yayınları. Finchelstein, F. (2019). Faşizmden popülizme. (çev. Ali Karatay). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Foreign Affairs (2016, Kasım/Aralık). France’s next revolution? A conversation with Marine Le Pen, https://www.foreignaffairs.com/interviews/2016-10-17/france-s-next-revolu tion (Erişim Tarihi: 29.07.2019). Geary, P. J. (2017). Uluslar miti ve Avrupa kimliği: Helenlerden Hunlara Avrupa’nın kökenleri. (çev. Çağdaş Sümer). İstanbul: Yazılama Yayınevi.
• Givens, T. E. (2013). The radical right and immigration in era of economic crisis. Brown Journal of World Affairs. 19(2), 139-149.
• Güzel, M. Ş. (1995). Fransa’da aşırı sağ ve ırkçılık. İstanbul: Belge Yayınları.
• Halhallı, B. (2020). Avrupa’daki aşırı sağ partilerin ideolojik yapısı. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 10(20), 450-471.
• Held, J. (1996). “Antecedents.” Joseph Held (Ed.), Populism in Eastern Europe: Racism, nationalism and society içinde (s. 1-20). New York: Columbia University Press.
• Hıdır, Ö. (2018). Avrupa’da “aşırı sağ”ın dinî-ideolojik ve tarihî temelleri-kökenleri. Muhafazakar Düşünce Dergisi. 1(53), 15-46.
• Ivaldi, G. (2019). “Populism in France.” Daniel Stockemer (Ed.), Populism Around the world: A comparative perspective içinde (s. 27-47). Cham: Springer Nature Switzerland.
• Keçeci, A. İ. (2018). “Popülist politikaların gölgesinde kalan hukuk.” Ebru Canan Sokullu (Ed.), Popülizmle dönüşen Avrupa ve Türkiye-AB ilişkilerinin geleceği içinde (s. 145-161). İstanbul: Bilgesam Yayınları.
• Kiriş, H. M. (2020). Avrupa Parlamentosu 2019 seçimleri: Siyasal gruplar, ulusal partiler ve yeni eğilimler. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi. 51, 134-152.
• LaBreck, A. (2022, 23 Eylül). French election 2022 Analysis: A Transatlantic perspective. Harvard International Review. https://hir.harvard.edu/french-election-2022-analysis/ (Erişim Tarihi: 22. 11. 2022).
• Laclau, E. (2007). Popülist akıl üzerine. (çev. Nur Betül Çelik). Ankara: Epos Yayınları.
• Liang, C. S. (2007). “Europe for the Europeans: The foreign and security policy of the populist radical right.” Christina Schori Liang (Ed.), Europe for the Europeans: The foreign and security policy of the populist radical right içinde (s. 1-32). Hampshire: Ashgate Publishing Limited.
• Mercan, S. (2018). “Avrupa’da yükselen popülizm, Almanya ve Türkiye ile ilişkilere yansımalar.” Ebru Canan Sokullu (Ed.), Popülizmle dönüşen Avrupa ve Türkiye-AB ilişkilerinin geleceği içinde (s. 69-95). İstanbul: Bilgesam Yayınları.
• Moffitt, B. (2020). Popülizmin küresel yükselişi: Performans, siyasi üslup ve temsil. (çev. Onur Özgür). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Moffitt, B. (2022). Popülizm. (çev. Yasin Öner). İstanbul: Liberus Kitap.
• Mouffe C. (2019). Sol popülizm. (çev. Aybars Yanık). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Mudde C. (2016a). “Populist radical right parties in Europe today.” John Abromeit, Gary Marotta, Bridget Maria Chesterton ve York Norman (Eds.), Transformations of populism in Europe and the Americas: History and recent tendencies içinde (s. 295-307). London: Bloomsbury Academic.
• Mudde C. ve Kaltwasser C. R. (2012). “Populism and (liberal) democracy: A framework for analysis.” Cas Mudde ve Cristobal Rovira Kaltwasser (Eds.), Populism in Europe and the Americas: Threat or corrective for democracy? içinde (s. 1-26). New York: Cambridge University Press.
• Mudde, C (2016b). Europe’s populist surge: A long time in the making. Foreign Affairs. 95(6), 25-30.
• Mudde, C. (2022). Günümüzde aşırı sağ. (çev. S. Erdem Türközü). Ankara: Nika Yayınevi.
• Mudde, C. ve Kaltwasser, C. R. (2019). Popülizm: Kısa bir giriş. (çev. S. Erdem Türközü). Ankara: Nika Yayınevi. Nourbakhsh, S. N., Ahmadi, S. A., Dero, Q. Y. ve Rad, A. F. (2023). Rise of the far right parties in Europe: From nationalism to Euroscepticism. Geopolitics Quarterly. 18(4), 47-70.
• Öner, S. (2018). “Avrupa’da yükselen popülizm ve radikal sağ: Avusturya örneği ilişkileri.” Ebru Canan Sokullu (Ed.), Popülizmle dönüşen Avrupa ve Türkiye-AB ilişkilerinin geleceği içinde (s. 39-53). İstanbul: Bilgesam Yayınları.
• Öner, S. (2021). Brexit ve Avrupa’da popülist radikal sağın yükselişi. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi. 20, 95-118.
• Rydgren, J. (2003). Meso-Level reasons for racism and xenophobia: Some converging and diverging effects of radical right populism in France and Sweden. European Journal of Social Theory, 6(1), 45-68.
• Sandel, M. J. (2018). Populism, liberalism and democracy. Philosophy & Social Criticism, 44(4), 353-359.
• Saraçlı, M. (2021). Avrupa Birliği’nin yabancı düşmanlığıyla kurumsal ve hukuksal alanlardaki mücadelesi. Uluslararası Kriz ve Siyaset Araştırmaları Dergisi. 5(2), 738-772.
• Saylan, İ. (2021). Pandemi popülizmin sonunu getirebilir mi? Batı Avrupa’daki popülist radikal sağ partiler üzerine bir değerlendirme. International Journal of Social Inquiry. 14(2), 783-811.
• Schofield H. ve Tobias B. (2022, 5 Kasım). Jordan Bardella: French National Rally has new leader to replace Le Pen. BBC. https://www.bbc.com/news/world-europe-63525377 (Erişim Tarihi: 19.11.2022).
• Soyez, P. (2017, 20 Nisan). The two faces of French populism. ASPI Strategist. https://www.aspistrategist.org.au/two-faces-french-populism/ (Erişim Tarihi: 16.05.2020).
• Taş, M. (1999). Avrupa’da ırkçılık: Göçmenler ve aşırı sağ partiler. Ankara: İmge Kitabevi.
• Vasilopoulou, S. (2011). European integration and the radical right: Three patterns of opposition. Government and Opposition. 46(2), 223-244.
• Wiesner-Hanks, M. E. (2020). Kısa dünya tarihi. (çev. Serpil Çağlayan). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Worth, O. (2017). Globalisation and the ‘far right’ turn in international affairs. Irish Studies in International Affairs. 28, 19-28.
• Yılmaz Elmas, F. ve Kutlay, M. (2011). Avrupa’yı bekleyen tehlike: Aşırı sağın yükselişi. USAK Analiz, Analiz No. 11, Temmuz 2011.
• Zakaria, F. (2016). Populism on the march: Why the West is in trouble. Foreign Affairs, 95(6), 9-15.
• Ziller, C. ve Schübel, T. (2015). “The pure people” versus “the corrupt elite”? Political Corruption, political trust and the success of radical right parties in Europe. Journal of Elections, Public Opinion and Parties. 25(3), 368-386.