An Ecocritique of Postmodern Culture in Oryx and Crake

Yıl 2024, Sayı: 73, 151 - 158, 15.12.2024

Kevser Ateş

https://doi.org/10.55590/literatureandhumanities.1466443

Öz

In this dystopian world where technology has brought about social degradation, Margaret Atwood interrogates how humans and animals transform into commodities in a techno-cultural and hyperreal society. The novel seems to be a warning about the possible catastrophic results of our wrongdoings in the near future with the profit-seeking and powerful multinational corporations recklessly controlling and misusing science and technology for their purposes. It compares the life of an emerging new community comprised of humanoids called Crakers, non-violent, innocent, and peaceful creatures, in a post-apocalyptic world, and the world before the apocalypse presented by the memories of Jimmy, initially believed to be the only human being who survived after a worldwide pandemic, or Snowman- his post-apocalyptic name used by Crakers. Atwood posits the world of Crakers as a place where there is no trace of irresponsible, and reckless damaging actions of the previous world as Crake, the young, genius scientist who has bioengineered them, has made them free of all the devastating, faulty human characteristics such as racism, social order, land control and fear of death. On the other hand, in the pre-epidemic world, Atwood skillfully and vividly designs a world of consumer and pleasure-seeking corporate culture lacking ethical and ecological values. This chapter sets out to shed light on contemporary problems through the examples in the novel in which despite securing scientific and technological possibilities, people do not seem to achieve social and environmental progress.

Anahtar Kelimeler

Oryx and Crake, Postmodern culture, Ecocriticism, Dystopia.

Proje Numarası

2219

Oryx and Crake Adlı Eserde Postmodern Kültürün Ekoeleştirisi

Öz

Teknolojinin toplumsal bozulmaya yol açtığı bu distopik dünyada Margaret Atwood, tekno-kültürel ve hipergerçek bir toplumda insanların ve hayvanların metaya dönüşme yollarını sorguluyor. Roman, bilim ve teknolojiyi pervasızca kontrol eden ve kendi amaçları için kötüye kullanan, kâr peşinde koşan, güçlü çokuluslu şirketler örneğiyle yakın gelecekte yanlışlarımızın olası feci sonuçlarına dair bir uyarı verir gibi görünmektedir. Kıyamet sonrası bir dünyada, şiddet içermeyen, masum ve barışçıl yaratıklar olan Crakers adlı insansılardan oluşan yeni ortaya çıkan bir topluluğun hayatını ve başlangıçta dünya çapında bir salgından sonra hayatta kalan tek insan olduğuna inanılan Jimmy’nin ya da Kardan Adamın – Jimmy’nin Crakers tarafından kullanılan kıyamet sonrası adı- anılarının sunduğu kıyamet öncesi dünyayı karşılaştırmaktadır. Biyomühendislik yapan genç, dahi bilim adamı Crake, bu insansıları tüm yıkıcı, hatalı insan özelliklerinden arındırdığı için, Atwood, Crakers dünyasını, önceki dünyanın sorumsuz ve pervasızca zarar veren eylemlerinin hiçbir izinin olmadığı bir yer olarak öne sürmektedir. Öte yandan, salgın öncesi dünyada Atwood, etik ve ekolojik değerlerden yoksun bir tüketici ve zevk arayan kurum kültürü dünyasının ustaca ve canlı bir şekilde tasarısını sunmaktadır. Bu bölüm, bilimsel ve teknolojik imkanlar sağlanmış olmasına rağmen insanların toplumsal ve çevresel ilerleme sağlayamadığını gösteren romandan örnekler yoluyla günümüzün sorunlarına ışık tutmaya çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Oryx and Crake, Postmodern kültür, Ekoeleştiri, Distopya.

Destekleyen Kurum

TÜBİTAK

Proje Numarası

2219

Kaynakça

• Atwood, M. (2003). Oryx and Crake. Doubleday.
• Bijker, W. E., (1993). Do not despair: There is life after constructivism, Science, technology, & human values, Winter, 18(1), 113-138.
• Baudrillard, J. (1994). Simulacra and simulation. University of Michigan Press.
• Baudrillard, J. (2000). The Vital illusion. (J. Witwer, Ed.). Columbia University Press.
• Baudrillard, J. (2001). Impossible exchange. (C. Turner, Trans.). Verso.
• Baudrillard, J. (2005). The conspiracy of art. MIT Press.
• Bell, D. (1973). Technology, nature and society: The vicissitudes of three world views and the confusion of realms. The American Scholar, 42(3), 385-404.
• Best, S. and Kellner, D. (2001). The Postmodern adventure: Science, technology, and cultural studies at the third millennium, Guilford Press.
• Canavan, G. and Robinson, K. S. (Eds.). (2014). Green planets: Ecology and science fiction. Wesleyan University Press.
• Hulme, M. (2021). Climate change. Routledge.
• Jameson, F. (1994). The seeds of time. Columbia University Press.
• Jameson, F. (1998). The cultural turn: Selected writings on the postmodern, 1983-1998. Verso.
• Jameson, F. (2000, July/August). Globalization and political strategy. New Left Review II, 4, 49-68.
• Lotringer, S. and Baudrillard, J. (1986). Forgetting Baudrillard. Social Text, 15, 140-144.
• Lovelock, J. E. (2007). The revenge of gaia. Penguin Books.
• McKibben, B. (2006). The end of nature. Random House.
• Simon, M. (2019, September 20). Capitalism made this mess, and this mess will ruin capitalism, Interview with Jason Moore, WIRED. https://www.wired.com/story/capitalocene/
• Morton, T. (2010). The ecological thought. Massachusetts: Harvard University Press.
• Plumwood, V. (2002). Environmental culture: The ecological crisis of reason. Routledge.
• Solnit, R. (2013). In the day of postman. London Review of Books. Vol. 35 (16).
• Zizek, S. (1997). The plague of fantasies. Verso.
• Zizek, S. (2008). In defense of lost causes. Verso.