The Impact of Social Media on Political Participation

Yıl 2025, Sayı: 74, 207 - 216, 25.06.2025

Halime İlarslan

https://doi.org/10.55590/literatureandhumanities.1426054

Öz

This research is a review of the use of social media tools, which have become a fundamental tool in interpersonal communication today with the rapid development of technology, in the field of political communication and their impact on political participation patterns. With the development of technology, communication, which has become an indispensable element for the development of individuals and society, has reshaped both social and daily life practices. New communication technologies, which eliminate the perception of time and space, have had an impact in every field from education to entertainment, science to commerce, health to art; the power of social media has become undeniable. In the 21st century, in addition to traditional media, new media platforms such as social media have influenced forms of political participation and brought forth new types of participation. Social media has become a tool used by virtually every segment of society to make their voices heard. It has become a space where individuals express their political and cultural demands, opinions, and more within the societal fabric. The current features of social media have made it a part of the public sphere; this situation has both advantages and disadvantages. The digitization of the public sphere has not only expanded democratic discourse and facilitated faster access to information but has also brought up issues such as freedom of expression and privacy. Therefore, the relationship between social media and the public sphere is an important subject of research and debate.

Anahtar Kelimeler

Political communication , social media , political participation , political attitude , type of political participation.

Sosyal Medyanın Siyasal Katılıma Etkisi

Öz

Bu araştırma, teknolojinin hızlı gelişimi ile beraber günümüzde kişilerarası iletişimde temel bir araç haline gelen sosyal medya araçlarının siyasal iletişim alanında kullanılması ve siyasal katılım biçimlerine etkisinin incelendiği derleme çalışmasıdır. Teknolojinin gelişmesiyle birlikte bireylerin ve toplumun gelişimi için vazgeçilmez bir unsur haline gelen iletişim hem toplumsal hem de gündelik yaşam pratiklerini yeniden şekillendirmiştir. Zaman ve mekân algısını ortadan kaldıran yeni iletişim teknolojileri eğitimden eğlenceye, bilimden ticarete, sağlıktan sanata kadar her alanda etkisini göstermiş; sosyal medyanın gücü yadsınamaz hale gelmiştir. Sosyal medyanın her an güncellenebilir olması, herkesin kullanımına açık olması ve çevrimiçi paylaşıma imkân tanıması açısından iletişim alanında en ideal platformlar olarak kabul görmektedir. İnsanlar sosyal medya platformlarında herhangi bir konu hakkında fikirlerini güncel olarak paylaşmakta, bir konu ile ilgili olarak başka insanlarla tartışabilmekte ve yaratıcı fikirler ortaya koyabilmektedir. 21. yüzyılda geleneksel medyanın yanı sıra sosyal medya gibi yeni medya alanları siyasal katılma biçimlerini etkilemiş, yeni katılım biçimleri ortaya çıkarmıştır. Sosyal medya, toplumun hemen her kesiminin sesini duyurmak için kullandığı bir araç ve bireylerin toplumsal yaşam içinde özellikle siyasal ve kültürel taleplerin, görüşlerini vb. duyurdukları bir alan haline gelmiştir. Sosyal medyanın mevcut özellikleri onu aynı zamanda kamusal alanın bir parçası haline getirmiştir; bu durum hem avantajlar hem de zorluklar ortaya çıkarmıştır. Kamusal alanın dijitalleşmesi, demokratik tartışmaların genişlemesini sağlamış ancak aynı zamanda ifade özgürlüğü, gizlilik gibi konuları da gündeme getirmiştir. Bu nedenle, sosyal medya ve kamusal alan ilişkisi önemli bir araştırma ve tartışma konusudur.

Anahtar Kelimeler

Siyasal iletişim , sosyal medya , siyasal katılım , politik tutum , siyasal katılma biçimleri

Kaynakça

• Aktaş, H. (2004). Bir siyasal iletişim aracı olarak internet. Tablet Kitabevi.
• Altuntaş, A. (2019). Siyasal katılım sürecinde gençliğin rolü ve sosyal medya etkisi (Yayın No. 56547). [Yüksek Lisans Tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Anduiza, E., Cantijoch, M. ve Gallego, A. (2009). Political participation and the internet, information. Communication& Society, 12(6), 860-878. https://doi.org/10.1080/13691180802282720 .
• Babacan, M. E. (2012). Toplumsal paylaşım ağlarında sosyal sermaye pratikleri (Yayın No. 56547). [Doktora Tezi, Sakarya Üniversitesi]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Bostancı, M. (2015). Sosyal medya ve siyaset. Palet Yayınları.
• Castells, M. (2016). İletişim gücü. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Çebi, M. S.(2002). Günümüzde siyasetin medyada inşası ve sunumu üzerine bazı dikkatler. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 14, 1-33. https://dergipark.org.tr/tr/pub/nosyon/issue/55455/759989 .
• Dijk, J. (2006). The Network society: Social aspects of new media (2.bs.). Sage Publications.
• Dökmen, Ü. (2002). İletişim çatışmaları ve empati. Sistem Yayınları
• Ertugay, F. (2000). Siyaset bilimi. Orion Kitabevi.
• Eser, H. B. ve Güler, Ö. (2015). İnternet ve Sosyal Ağların Siyasal Katılım Üzerine Etkisi- SDÜ Örnek Olayı, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 196-219. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/181864 Gökçe, O. (2012). “Yeni medya-Kamuoyu-Demokrasi”. E.Sözen (Ed.), Hepimiz Globaliz Hepimiz Yereliz Içinde (ss.37-54). Alfa Yay.
• Güllüpunar, H. (2010). Seçmen tercihi bakımından aday, imajı: Konya 2009 Yerel Seçimleri (Yayın No:258514). [Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Huntington, S. P. ve Dominguez, J. I. (1975). Siyasal gelişme (Çev. Ö. Ergun). Siyasi İlimler Derneği Yayınları. Karpat, K., H. (2010). Türk demokrasi tarihi. Timaş Yayınları.
• Kapani, M. (2019). Politika bilimine giriş. Serbest Kitaplar.
• Kışlalı, A. T. (2003). Siyasal sistemler-siyasal çatışma ve uzlaşma. İmge Yayınevi.
• Korkut,Y. (2022). Siyasal katılım ve dijitalleşme. (S.Çil.Ed.), Dijital demokrasi içinde (ss.55-69). Eğitim Yayınevi.
• Kim, Y., Hsu, S. H. ve Zúñiga, H. G. (2013). Influence of Social Media Use on Discussion Network Heterogeneity and Civic Engagement: The Moderating Role of Personality Traits. Journal of Communication, 63, 498–516. Doi:10.1111/jcom.12034.
• Kutlu, A. (2018). Dönüşen medya çağında siyasal katılım: İstanbul'da yaşayan 18-22 yaş seçmen örneği. Erciyes İletişim Dergisi Akademia, 5(3), 90-106. https://doi.org/10.17680/erciyesakademia.344691
• Kutlu, Ö. ve Altuntaş, A. (2019). Gençlerin Kamu Politikaları Süreçlerine Sosyal Medya Üzerinden Katılımı. V. Strategic Public Management Symposium Proceeding Book içinde, (ss.39-66).
• Küçükşen, K. (2012). Medya ve politik tercih. Çizgi Kitabevi. Maigret, É. (2016). Medya ve iletişim sosyolojisi. İletişim Yayınları.
• Mannheim, K. (2017). Kültür sosyolojisi. Pinhan Yayıncılık.
• Mayfield, A.. What is Social Media, iCrossing, e‐book, s. 6. http://www.icrossing.co.uk/fileadmin/uploads/eBooks/What_is_Social_Media_iCrossing_ebook.pdf
• Offe, C. ve Touraine, A. (1999). Yeni toplumsal hareketler. Kaknüs Yayınları.
• Onat, F. (2010). Bir halkla ilişkiler uygulama alanı olarak sosyal medya kullanımı: Sivil toplum örgütleri üzerine bir inceleme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 31, 103-121.
• Öksüz, H. (2013). Algı yönetimi ve sosyal medya. İdarecinin Sesi, 156, 12-15 http://tid.web.tr/idarecinin-sesi-dergisinin-156-sayisi--mayis--haziran-sayisi
• Pastrana-Valls, A. (2018). Values, attitudes and political participation in Mexico. Palabra Clave, 21(3), 673-709. https://doi.org/10.5294/pacla.2018.21.3.3
• Polat, C. (2021). Siyasal pazarlama ve iletişim. Nobel Yayıncılık.
• Quintelier, E. ve van Deth, J. W. (2014). Supporting democracy: Political participation and political attitudes. Exploring causality using panel data. Political Studies, 62(1), 153-171. https://doi.org/10.1111/1467-9248.12097 .
• Safko, L. ve Brake, D. K. (2009). The social media bible: Tactics, tools, and strategies for business success. John Wiley & Sons, Inc.
• Şahin, Ö. E. ve Ergen, A. (2016), Kitle İletişim Araçları Kullanım Amaçlarının Siyasi İlgilenim Üzerine Etkisi. Uluslararası Hakemli İletişim ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 13, 1-19.
• Thompson, D. (2008) Deliberative Democratic Theory and Empirical Political Science. Annual Review of Political Science, 11(1), 497-520. DOI: 10.1146/annurev.polisci.11.081306.070555
• Tokgöz, O. (2020). Siyasal iletişimi anlamak. İmge Kitabevi.
• Tosun, T. ve Tepeciklioğlu, A. O. (2014). Siyasi partiler, siyasi katılım ve propaganda. H.Çetin (Ed.), Siyaset bilimi içinde (ss.472-506). Orion Kitabevi.
• Van Deth, J. W. (2014). A conceptual map of political participation. Acta Politica, 49(3), 349-367. https://link.springer.com/article/10.1057/ap.2014.6
• Varnelis, K. ve Friedberg, A. (2008). Place: The Networking of public space. MIT Press.
• Vitak, J., Zube, P., Smock, A., Carr, C. T., Ellison, N. ve Lampe, C. (2011). It’s complicated: Facebook users’ political participation in the 2008 Election. Cyberpsychology, Behavior and Social Networking, 14(3), 1-8. https://doi.org/10.1089/cyber.2009.0226.
• Kemp, S. (2024). Digital 2024 Global Overview Report. (03, Nisan). https://datareportal.com/reports/digital-2024-global-overview-report .