The work initiated by the United Nations (UN) to harmonise international commercial mediation efforts and make their cross-border effects predictable has materialized both as a convention and as a model law.
The aim of this article is to compare the accreditation of mediators for the execution of settlement agreements under both the UN Convention on International Settlement Agreements Resulting from Mediation (the Singapore Convention)1 and Turkish Law. As the practices of competent authorities regarding the implementation of the Singapore Convention have not yet been established, both in our country and in other participating nations, our objective is to provide a forward-looking perspective within the microcosm of our chosen research area.
In the first section of our study, we will examine the process of entry into force of the UN Singapore Convention for Türkiye. The second section will explore the qualifications required for mediators under Turkish Law. In the third section, we will delve into the qualifications necessary for mediators under the Convention. Finally, the fourth section will focus on the prioritized implementation and interpretation of the Convention due to accession of Türkiye. Our study will be concluded with a results section containing our findings and recommendations based on our national and international literature research.
Mediation registry of mediators accreditation settlement agreement enforcement of settlement agreements Singapore Convention.
Milletlerarası ticari arabuluculuk çalışmalarını yeknesaklaştırmak ve sınır ötesi etkilerini öngörülebilir kılmak amacıyla Birleşmiş Milletler (BM) tarafından başlatılan çalışma hem bir sözleşme hem de bir model kanun olarak somutlaşmıştır.
Bu makalenin amacı Arabuluculuk Sonucunda Yapılan Milletlerarası Sulh Anlaşmaları Hakkında Birleşmiş Milletler Singapur Sözleşmesi’ne ve Türk Hukukuna göre sulh anlaşmalarının icrası konusunda arabulucunun akreditasyonunu karşılaştırmaktır. Hem ülkemizde hem de diğer taraf ülkelerde Singapur Sözleşmesi’nin uygulanması konusunda yetkili makam uygulamalarının henüz şekillenmediği bu aşamada mikro alan olarak belirlediğimiz çalışma konumuzda bir projeksiyon oluşturmak hedeflenmektedir.
Çalışmamız dört bölümden oluşmaktadır; 1. bölümde ‘BM Singapur Sözleşmesi ve Türkiye yönünden yürürlüğe girme süreci’, 2. bölümde ‘Türk Hukuku açısından arabulucu olma koşulları’, 3. bölümde ‘Singapur Sözleşmesi açısından arabulucu olma koşulları’ ve 4. bölümde ‘Türkiye’nin taraf olması nedeniyle Singapur Sözleşmesi’nin öncelikle uygulanması ve yorumu’ konuları incelenecektir. Çalışmamız, ulusal ve uluslararası literatür araştırmalarımızın sonucunda vardığımız görüş ve önerilerin yer aldığı sonuç kısmıyla tamamlanacaktır.
Arabuluculuk arabulucular sicili akreditasyon sulh anlaşması sulh anlaşmalarının icrası Singapur Konvansiyonu
There is no requirement of Ethics Committee Approval for this study.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Hukuk (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 14 Ocak 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ocak 2025 |
Gönderilme Tarihi | 2 Aralık 2024 |
Kabul Tarihi | 8 Ocak 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 29 |