BİR MEDENİYET TASAVVURU OLARAK KURUCU HİNT METİNLERİ

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 2, 115 - 134, 31.12.2019

Turgay Ovalı

Öz

Bir
medeniyetin mahiyeti, hüviyeti ve keyfiyetini anlamanın en iyi yolu o
medeniyetin içinden çıkan kutsal metinleri ve pratik hayata dair kurucu
metinlerini öğrenmekten geçmektedir. Özellikle antik uygarlıkların özünde
bulunan ve insan topluluklarını bir araya getiren dini inanışları içeren bu
metinler ve daha sonraki kentleşmiş uygarlıkların devamını sağlayan felsefi
metinler, kurucu metinler olmalarından dolayı incelenen medeniyetin özüne dair
güvenilir başucu kaynaklardır. Hint medeniyetinin kurucu metinleri de bu
medeniyetin özüne dair ipuçları sunmaktadır. 
Bu çalışma, İndüs ve Ganj vadilerinde ortaya çıkan Hint uygarlığının
kurucu metinlerini medeniyet kurucu özellikleriyle tanıtmayı amaçlamaktadır. Bu
amaçla, çalışmada ilk yazıya alınan Vedalardan
başlayarak, Hint uygarlığının imparatorluk dönemine kadar olan dini ve felsefi kurucu
metinleri, kronolojik olarak ele alınmaktadır. Böylece Hint dini ve felsefi
sisteminin medeniyet oluşturucu özellikleri kurucu metinlerden hareketle ortaya
koyulmaya çalışılmaktadır. Hint uygarlığı da diğer uygarlıklar gibi kurucu
metinlerinin ve bunların öngördüğü yaşam felsefesinin bir tezahürü olarak
karşımıza çıkmaktadır. 

Anahtar Kelimeler

Hint medeniyeti, Vedalar, Upanişadlar, Manusmriti, Arthaşastra, Budist Metinler

Kaynakça

• Aung, S. Z. & Davids, R. (1915). Points of Controversy or Subject of Discourse, Being a Translation of The Katha-Vatthu from The Abhidamma-Pitaka. London: Oxford University Press Warehouse.
• Bayur, Y. H. (1946). Hindistan Tarihi Cilt I. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
• Bodhi, B. (1985). Introduction of The Dhammapada: The Buddha’s Path of Wisdom by Acharya Buddharakkhita. Sri Lanka: Buddhist Publication Society.
• Bühler, G. (1886). Sacred Books of the East, Vol. 25, The Laws of Manu. Oxford: The Clarendon Press.
• Conze, E. (2005). Kısa Budizm Tarihi (çev.: Ö. C. Güngören). İstanbul: Yol Yayınları.
• Çağdaş, K. (1961). Upanishad’lar. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi. XIX (3-4), 143-163.
• Dallapiccola, A. L. (2013). Hint Mitleri (çev.: B. Savcı). Ankara: Phoneix Yayınevi.
• Dasgupta, S. (1922). A History of Indian Philosophy, Volume I. Londra: Cambridge University Press.
• DeGraff, G. (2012). Udana: Exclamations. Thanissaro: Bhikkhu.
• Eggeling, J. (1882). Sacred Books of the East, Vol.12, The Satapatha Brahmana, Part I. Oxford: The Clarendon Press.
• Griffith, R. T. H. (1896). The Hymns of Rigveda. Benares: Lazarus and Co.
• Güngören, İ. (1994). Buda ve Öğretisi. İstanbul: Yol Yayınları.
• Hinüber, O. V. (2000). A Handbook of Pali Literature. Berlin: Walter de Gruyter.
• Hiriyanna, M. (2011). Hint Felsefesi Tarihi (çev.: F. Aydın). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Horner, İ. B. (2014). The Book of The Discipline. Sutta Central. http//:suttacentral.net erişim tarihi: 14.10.2016.
• Kaya, K. (2002). Ramayana Hint Destanı. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Kutlutürk, C. (2014). Hindu Kutsal Metinleri Upanişadlar. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Law, B. C. (2006). Designation of Human Types (Puggala-Pannatti). Lancaster: The Pali Text Society.
• Müller, F. M. (1879). Sacred Books of the East, Vol.1, The Upanishads, Part I. Oxford: The Clarendon Press.
• Müller, F. M., (1881). Sacred Books of the East, Vol.15, The Upanishads, Part II. Oxford: The Clarendon Press.
• Nandamalabhivamsa, S. (2008).Khanda Yamaka. Sagaing Hills: Centre For Buddhist Studies.
• Sarma, D. S. (2005). Hint Dini Tarihine Giriş (çev.: F. Aydın). İstanbul: Ataç Yayınları.
• Shamasastry, R. (1915). Kautilya’s Arthashastra. Bangalore: The Government Press.
• Winternitz, M. (1977). A History of Indian Literature, Vol I. Calcuta: Oriental Books Reprint Corp.
• Winternitz, M. (2002). Hint Destanları: Ramayana, Mahabharata, Harivamşa (çev.: K. Kaya). Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.