Uluslararası Hukuk ve İnsan Hakları Açısından Keşmir’in Hindistan’dan ‘Ayrılma Hakkı’

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 2, 52 - 72, 31.12.2021

Berdal Aral

https://doi.org/10.52539/mad.790035

Öz

Bu çalışmada, öncelikle, İngiliz sömürge yönetiminin çekilmesi sürecinde Keşmir’in Hindistan’a bağlanmasına giden sürecin hukuken ‘sorunlu’ olduğu ileri sürülmektedir. Hindistan yönetimi altında nüfusun büyük çoğunluğunu Müslümanların oluşturduğu Keşmir halkının, hem Soğuk Savaş döneminde iki farklı durum için söz konusu olabilen, hem de Soğuk Savaş sonrası dönemde egemen devletler içinde yaşayan ‘halk’lar için geliştirilen ‘yeni’ doktrin çerçevesinde, Hindistan’dan ayrılma hakkına sahip olduğu ifade edilmektedir. Keşmir halkının özgürlük mücadelesi, bağımsızlık hakkına cevaz veren her üç self-determinasyon tipolojisine de uygun görünmektedir: birincisi, sömürge yönetimi altında yaşayan halkların bağımsızlık hakkı; ikincisi, yabancı bir gücün silahlı işgali altında yaşayan halkların bağımsızlık hakkı; üçüncüsü, sınırları içinde yaşadıkları devletin sistematik dışlamasına ve onları hedef alan insanlık suçlarına maruz kalan halkların ‘son çare’ olarak ayrılma hakkı.

Anahtar Kelimeler

Keşmir Sorunu, uluslararası hukuk, Hindistan'a Katılım Anlaşması, insan hakları, insanlık suçları, self-determinasyon hakkı, 'son çare' olarak ayrılma hakkı

Kaynakça

• Karen Heymann, “Earned Sovereignty for Kashmir: The Legal Methodology to Avoiding a Nuclear Holocaust”, American University International Law Review, cilt: 19, sayı: 1, 2003, 153-200